نامزدهای نهایی هشتاد و پنجمین دوره مراسم اسکار چه کسانی هستند؟

نامزدهای نهایی هشتاد و پنجمین دوره مراسم جایزه اسکار اعلام شدند. در سالن ساموئل گلدوین تیه‌تر در بورلی هیلز معرفی شدند.

«لینکلن» جدیدترین ساخته “استیون اسپیلبرگ” با نامزدی در ۱۲ بخش، از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بازیگر مرد و بهترین بازیگر مکمل مرد، در رده نخست لیست کاندیداهای این دوره جوایز اسکار است.
«زندگی پی» به کارگردانی “آنگ لی” با نامزدی در ۱۱ بخش، «بینوایان»  ساخته “تام هوپر” و «دفترچه امید بخش» ساخته “دیوید اُ. راسل” نیز هر یک در هشت رشته نامزد دریافت اسکار شده اند. همچنین فیلم «آرگو» به کارگردانی “بن افلک”، در هفت رشته کاندیدای دریافت اسکار است.
برگزیدگان هشتاد و پنجمین دوره مراسم جوایز آکادمی علوم و هنرهای سینمایی (اسکار)  در تاریخ ۲۴ فوریه (دوشنبه هفتم اسفند ماه) در سالن دالبی تیه تر هالیوود طی مراسمی باشکوه اعلام خواهند شد.

متاسفانه «این فیلم نیست» ساخته مشترک جعفر پناهی و مجتبی میر طهماسب به مرحله نهایی راه نیافت.
لیست کامل نامزادن نهایی هشتاد و پنجمین دوره مراسم اسکار را در زیر می توانید مشاهده کنید:

بهترین فیلم:

«جانوارن غرب وحشی»
«سی دقیقه پس از بامداد»
«لینکلن»
«دفترچه امید بخش»
«بینوایان»
«زندگی پی»
«عشق»
«جانگو رها شده»
«آرگو»

بهترین کارگردانی:

دیوید اُ. راسل: «دفترچه امید بخش»
آنگ لی: «زندگی پی»
استیون اسپیلبرگ: «لینکلن»
میشائیل هانکه: «عشق»
بن زیتلین: «جانوارن غرب وحشی»

بهترین بازیگر مرد:

دنیل دی لوئیس: «لینکلن»
دنزل واشنگتن: «پرواز»
هیو جکمن: «بینوایان»
بردلی کوپر: «دفترچه امید بخش»
خوآکین فونیکس: «مرشد»

بهترین بازیگر زن:

نائومی واتس: «غیرممکن»
جسیکا چاستین: «۳۰ دقیقه بامداد»
جنیفر لارونس: «دفترچه امید بخش»
امانوئله ریوا: «عشق»
کوئینزان والاس: «جانوارن غرب وحشی»

بهترین بازیگر مکمل مرد:

کریستوفر والتز: «جانگو رها شده»
فیلیپ سیمور هافمن: «مرشد»
رابرت دنیرو: «دفترچه امید بخش»
آلن آرکین: «آرگو»
تامی لی جونز: «لینکلن»

بهترین بازیگر نقش مکمل زن:

سالی فیلد: «لینکلن»
آن هاتاوی: «بینوایان»
جکی ویور: «دفترچه امید بخش»
هلن هانت: «جلسات»
ایمی آدامز: «مرشد»

بهترین فیلمنامه اصلی(اوریجینال): 

جان گاتین: «پرواز»
مارک بول: «سی دقیقه پس از بامداد»
کوئنتین تارانتینو: «جانگو رها شده»
میشائل هانکه: «عشق»
وس اندرسن و رومن کوپولا: «قلمرو طلوع ماه»

بهترین فیلمنامه اقتباسی:

لوسی آلیبار و بن زیتلین: «حیوانات غرب وحشی»
کریس تریو: «آرگو»
تونی کوشنر: «لینکلن»
دیوید ا. راسل: «دفترچه امید بخش»
دیوید مگی: «زندگی پی»

بهترین فیلم خارجی زبان:

«عشق»: میشائل هانکه(اتریش)
«خیر»: پابلو لارین (شیلی)
«جادوگر جنگ»: کیم نگوین (کانادا)
«رابطه سلطنتی»: نیکلای آرسل (دانمارک)
«کان- تیکی»: اسپن ساندبرگ و یواخیم رونینگ (نروژ)

بهترین فیلم انیمیشن بلند:

«فرنکین وینی»
«دزدان دریایی: گروه نامناسب»
«رالف خرابکار»
«پارانورمن»
«شجاع»

بهترین موسیقی:

«آنا کارینینا»: داریو ماریانِلی
«آرگو»: الکساندر دسپلات
«زندگی پی»: مایکل دانا
«لینکلن»: جان ویلیامز
«سقوط آسمانی»: توماس نیومن

بهترین مستند:

«در جستجوی مرد شکری»
«۵ دوربین شکسته»
«دروازه بانان»
«چطور از طاعون نجات یابیم»
«جنگ نامرئی»

بهترین چهره پردازی و طراحی مو:

«هابیت: ماجراجویی غیر منتظره»: پیتر سوردز کینگ، ریک فیندلاتر و تامی لِین
«بینوایان»: لیسا ویسکوت و چولی دارتنل
«هیچکاک»: هاوارد برگر، پیتر مونتاگنا و مارتین ساموئل

بهترین طراحی لباس:

«آنا کارینینا»: ژاکلین دوران
«بینوایان»: پاکو دلگادو
«لینکلن»: جوآنا جان استون
«آینه آینه»: ایکو ایشیوکا
«سفید برفی و شکارچی»: کالین آتوود

بهترین صداگذاری:

«سقوط آسمانی»
«بینوایان»
«آرگو»
«زندگی پی»
«لینکلن»

بهترین جلوه های ویژه:

«زندگی پی»
«هابیت: ماجراجویی غیرمنتظره»
«زندگی پی»
«انتقام جویان»
«پرومتئوس»
«سفید برفی و شکارچی»

بهترین مستند کوتاه:

«قلب باز»: کیف دیویدسون و کوری شِپرد استرن
«بی گناه»: شان فاین و اندریا نیکس فاین
«پادشاهان هدف»: ساری گیلمان و جِد وایدر
«دوشنبه ها در راسین»: سینتیا وید و رابین هونان
«رستگاری»: یان آلپرت و متیو اُ نیل

بهترین فیلمبرداری:

«آنا کارینینا»: سیموس مک گاروی
«جانگو رها شده»: رابرت ریچاردسون
«زندگی پی»: کلودیو میراندا
«لینکلن»: یانوش کامینسکی
«سقوط آسمانی»: راجر دیکینز

بهترین تدوین:

«آرگو»: ویلیام گلدنبرگ
«زندگی پی»: تیم سیکویرز
«لینکلن»: مایکل کان
«دفترچه امید بخش»: جی کاسیدی و کریسپاین استرودرز
«سی دقیقه پس از نیمه شب»: دیلان تیچینر و ویلیام گولدنبرگ

بهترین طراح تولید:

«آنا کارینینا»: طراح تولید: سارا گرین وود، طراح دکور: کتی اسپنسر
«هابیت: ماجراجویی غیرمنتظره»: طراح تولید: دان هینا، طراح دکور: را وینسنت و سایمون برایت
«بینوایان»: طراح تولید: ایو استیوارت، طراح دکور: آنا لینچ رابینسون
«زندگی پی»: طراح تولید: دیوید گراپمن، طراح دکور: آنا پیناک
«لینکلن»: طراح تولید: ریک کارتر، طراح دکور: جیم اریکسون

بهترین انیمیشن کوتاه:

«آدام و سگ»: مینکیو لی
«Fresh Guacamole»: پی ای اس
«ناامیدانه»: تیموتی ریکارت و فودهلا کرونین اُ ریلی
«The Simpsons: The Longest Daycare»: دیوید سیلورمن
«مرد کاغذی»: جان کاهرس

بهترین فیلم کوتاه اکشن زنده:

«اسد»: برایان باکلی و مینو جارجورا
«پسرهای بازکاشی» : سم فرنچ و آریل ناصر
«مقررات حکومت نظامی»: شان کریستنسن
«مرگ یک سایه»: تام ون آورمات و الن دی وائل
«هنری»: یان انگلند

بهترین تدوین صدا:

«آرگو»: اریک آدال و ایتان ون در رین
«جانگو رها شده»: ویلی استاتمن
«زندگی پی»: ایگین گریتی و فیلیپ استوکتون
«سقوط آسمانی»: پیر هالبرگ و کارن باکر لندرز
«سی دقیقه پس از نیمه شب»: پل ان. جی. اتوسون

بهترین ترانه:

جی. رالف برای ترانه “قبل از وقت من” از فیلم «به دنبال یخ»
مایکل دانا و بامبی جی‌ شری برای ترانه “لالایی پی” از فیلم «زندگی پی»
کلود میشل شونبرگ، آلن بوبلی و هربرت کرتسمر برای ترانه “ناگهان” از فیلم «بینوایان»
والتر مرفی و ست مک‌ فارلین برای ترانه “همه یه دوست خوب نیاز دارند” از فیلم «تد»
آدل و پل اپورث برای ترانه “سقوط آسمانی” از فیلم «سقوط آسمانی»

دانلود فیلم لینکلن ساخته استیون اسپیلبرگ (اینجا)

***

تاریخچه اسکار

کادمی اسکار در سال‌ ۱۹۲۷ پایه‌ گذاشته‌ شد البته این جایزه تا سال ۱۹۳۹ رسماً نام اسکار را بر خود نداشت. آکادمی هنرها و علوم سینمایی به فکر آن افتاد که مراسمی ترتیب دهد و در آن به بهترین‌های سال گذشته سینمای آمریکا جایزه‌ای اهدا شود. اعضای اصلی با این پیشنهاد موافقت کردند و اولین بار این جایزه‌ها به فیلم‌هایی اهدا شد که از اول ماه اوت ۱۹۲۷ تا سی و یکم جولای ۱۹۲۸ به نمایش در آمده بودند. این شیوه (شش ماهه) تا سال ۱۹۳۳ اعمال شد و از ۱۹۳۴ سال تقویمی در نظر گرفته شد و تا امروز هم پا برجا ماند. بر طبق این قانون فیلمی می‌تواند در این جشنواره شرکت کند و نامزد دریافت جایزه شود که در آن سال حداقل به مدت یک هفته در شهر لوس آنجلس یا حومه آن به نمایش عمومی در آمده باشد.
مجسمه اسکار
سدریک گیبونز (Cedric Gibbons) که یکی از طراحان صحنه مطرح در سینمای آمریکا بود به هنگامی که اعضای آکادمی بر سر نوع جایزه مذاکره می‌کردند، به فکر این مجسمه افتاد و طرح آن را ارایه داد. طرح گیبونز، تندیسی از یک مرد بود با نگاهی جدی که شمشیری به دست دارد و روی یک حلقه فیلم ایستاده است. این طرح در اختیار مجسمه‌ساز مطرح جورج استنلی (George Stanley) قرار گرفت و او آن را به طول ۱۳ اینچ و به وزن ۶ پوند ساخت. این مجسمه ابتدا از ۵/۹۲درصد فلز قلع و ۵/۷درصد مس که از برنز پر شده و روی آن را با طلا اندود کرده بودند، ساخته شد و ارزش آن صد دلار بود.
اما مجسمه اسکار امروزی از فلزی موسوم به فلز بریتانیا ساخته می‌شود که کاملا پرداخت شده، سپس روی مجسمه با طلای ۱۰عیار، آب داده می‌شود بعد مجددا پرداخت و سرانجام با طلای ۲۴ عیار اندود می‌شود. وزن این تندیس ۱۱ پوند است و از نظر قانونی در سال ۱۹۴۱ به ثبت رسیده و شرکت معتبر تندیس‌¬سازی کالیفرنیای شرقی با همکاری شرکت پیکره سازی داج (هر دو در ایالت کالیفرنیا) از سال ۱۹۵۹ این تندیس¬ها را می‌سازند.
ارزش هر یک از این تندیس¬ها ۲۰۰ دلار است اما این قیمت مهم نیست و ارزش معنوی آن برای برندگان آن غیرقابل محاسبه است. با این وجود آکادمی قانونی درباره نگهداری و فروش آن وضع کرده که در اساس¬نامه آکادمی ذکر شده: «برنده اسکار، به هیچ‌وجه نباید آن را در معرض فروش قرار دهد یا به کسی واگذار کند. اگر کسی نخواهد جایزه را نزد خود نگاه دارد، می‌تواند آن را به آکادمی بدهد. وارث و بازماندگان نیز مشمول این قاعده هستند.»
اما درباره اینکه چه شد که این تندیس را اسکار نامیدند، داستان‌های گوناگونی نقل شده اما داستانی را که آکادمی تأیید می‌کند، این است که خانم مارگریت هریک (Margaret Herrice) کتابدار آکادمی که بعدها مدیرعامل آن هم شد، نام اسکار را بر آن نهاده به این جهت که این مجسمه به عمویش که اسکار نام داشته، شبیه بوده است. به این ترتیب از سال ۱۹۳۱ این جایزه را اسکار نامیدند.
نحوه رأی¬گیری و انتخاب
در دو سال اول کمیته‌ای متشکل از بیست عضو از همه رشته‌ها انتخاب شدند که پنج نامزد دریافت جایزه را انتخاب می‌کردند و سپس فقط پنج نفر از اعضای کمیته، برندگان اول را انتخاب کردند. در حالی که در سال سوم، چهارصد نفر گزینش را انجام دادند.
آکادمی هر ساله در هر رشته سینمایی فهرست دستاوردهای برجسته را برای اعضای همان رشته می‌فرستد (مثلاً رشته کارگردانی برای کارگردان¬ها و …) هر یک از اعضا (این اعضا در حال حاضر در حدود ۶۰۰۰ نفر هستند) موظف هستند که از بین این فهرست پنج نام را در رشته خود و پنج نام را به عنوان بهترین فیلم انتخاب کنند و آنها را به آکادمی بدهند. پس از شمارش آرای اولیه، پنج نام به عنوان نامزدهای آن رشته برگزیده می‌شوند و بار دیگر این نام‌ها در اختیار اعضا قرار می‌گیرد. این بار در رای گیری نهایی از بین پنج نامزدها، اعضا می‌توانند در همه رشته‌ها رای بدهند، ولی با توجه به اینکه برای رأی دادن به بهترین فیلم خارجی زبان، مستند و فیلم‌های کوتاه باید تمامی فیلم‌های نامزد جایزه را دیده باشند، معمولا در این موارد تعداد آراء کاهش می‌یابد. این آراء این بار مستقیما به شرکت مستقل حسابرسی پرایس واتر هاوس (PriceWaterhouse) فرستاده می‌شوند. رییس این شرکت به همراه چند تن از اعضای قابل اعتماد خود در یک اتاق مخصوص به آراء رسیدگی می‌کنند. پس از آن که کلیه آراء خوانده شد، نام برندگان در دو نسخه در پاکت‌های لاک و مهر شده قرار می‌گیرند. یکی از این نسخه‌ها به داخل گاو صندوق شرکت می‌رود و نسخه دیگر در روز مراسم در اختیار رییس آکادمی قرار می‌گیرد. در حقیقت این نوع رأی¬گیری یکی از بی‌خدشه‌ترین آنهاست و تا امروز هم خلافی در آن دیده نشده و همه اعضا تا زمان اعلام نام برندگان نتیجه را نمی‌دانند.
اولین مراسم اسکار
اولین مراسم اسکار یا در واقع جایزه آکادمی شانزدهم‌ ماه می‌ سال‌ ۱۹۲۹ در کنار یک مراسم شام رسمی در تالار “بلاسام” ‏یا همان “شکوفه” روم هتل روزولت هالیوود برگزار شد. فیلم «بال¬ها» با داستانی درباره دو خلبان آمریکایی که هردو عاشق یک دختر می‌شدند، جایزه بهترین فیلم را برد ‏و امیل یانینگز برای بازی در فیلم «جسم» جایزه بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد. جنت گینور ‏برای بازی در فیلم «آسمان هفتم» جایزه بهترین بازیگر زن را گرفت.
پخش تلوزیونی اسکار
از سال ۱۹۵۳ آکادمی قراردادی با تلوزیون برای پخش این مراسم بست. این پخش بنیه مالی آکادمی را بسیار بالا برد. این مبلغ زیاد است (اوایل هرسال دو میلیون دلار) و به مسئولان آکادمی کمک می‌کند که به برنامه‌های مهم در امر پژوهش، بورس‌های تحصیلی، گردآوری و نگهداری فیلم‌ها و انتشار کتب و مجلات بپردازند و به این ترتیب قدرت خود را بیش از پیش کنند. همان¬طور که آکادمی از طریق پخش تلوزیونی مراسم صاحب درآمد چشمگیری می‌شود، برندگان و نامزدهای اسکار هم از نظر اقتصادی سود بیشتری می‌برند. فروش بالای فیلم‌ها و چند برابر شدن دستمزد سینماگران نامزد و برنده تنها بخشی از تأثیراتی است که این مراسم در صنعت سینما برجای می‌گذارد.