این مقاله را به اشتراک بگذارید
حبیب (خواننده قدیمی): برای اعتقادات قلبی‌ام به «مجوز» نیازی ندارم!
«حبیب محبیان» دو سه سالی هست که گه‌گاه در خیابان‌های تهران دیده می‌شود او در ایران است و وطنش را برای ادامه‌ی فعالیت‌های هنری‌اش انتخاب کرده است. در سالهای گذشته صحبت‌ها و حرف و حدیث‌های فراوانی هم در این زمینه مطرح شده که هیچ‌گاه از سوی مسوولان به طور رسمی تائید یا تکذیب نشده است. انتشار قطعه دو صدایی حبیب و «سمیر زند» (خواننده جوان داخلی با عنوان «محکوم» ، باعث شد گمانه‌زنی‌ها برای انتشار رسمی آلبوم حبیب در ایران بیشتر و بیشتر شود و همین موضوع باعث شد به سراغ این خواننده برویم و پاسخ تمام سوالاتی را که در همه این سال‌ها درباره او مطرح بوده، از زبان خودش، بشنویم:
حبیب: انتشار آلبومم در ایران کاملا جدی است. شاید کمی زمانش طولانی شده باشد اما مذاکرات صورت گرفته و جلسات فراوانی برگزار شده است. مقامات ارشدی، موافقت خود را حتی به صورت مکتوب به من اعلام کرده‌اند و از آن لحاظ هیچ مشکلی وجود ندارد. این مدارک همه مستند و موجود است و مشکلی نیست.
به خاطر وجود برخی افراد شخصی و غیر دولتی که سعی داشتند انگیزه‌های مالی عجیب و غریبی را با من محقق کنند، کار کمی عقب افتاده؛ انتشار آلبوم منظورم است. در حال حاضر هم نسخه نهایی آلبوم در حال میکس و مسترینگ است و منتظر یک اتفاق یا موقعیت خوب هستیم که بعد از انجام مراحل مجوز، آلبوم را در داخل کشور منتشر کنیم.
در این آلبوم قطعه‌ای به نام «عشق‌های خدایی» را برای سالهای جنگ ساخته ام. برخلاف خیلی‌ها که فکر می کنند این قطعات را برای گرفتن مجوز تولید کرده‌ام، باید بگویم من برای اعتقادات قلبی‌ام نیازی به مجوز نمی‌بینم. این آثار را در سال ۲۰۰۶ ساخته‌ام. در سالهایی که اصلا قرار نبود به ایران بیایم. این بهترین جوابی است که می‌توانم به تو بدهم که همه بفهمند ارادت من به شهدا و رزمندگان چیزی دلی است و برایم مهم است که از مفاهیم اعتقادی‌ام سوء برداشتی صورت نگیرد.
من چهار سال اول جنگ را در ایران بودم و جزو کسانی نبودم که بلافاصله بعد از انقلاب از ایران خارج شدند. کاملا با حال و هوای جنگ در ایران آشنا بودم و هستم و تصاویر آن هنوز هم در ذهن من مانده است. تصاویری که در این ویدئوها آمده، تصاویری است که از جنگ در ذهن من بوده و با چشم خودم آنها را دیده‌ام.
رابطه من با جنگ یک رابطه کاملا حسی و عمیق است و در هیچ برهه‌ای از زندگی هنری‌ام، کار یا قطعه‌ای را به سفارش جایی اجرا نکرده‌ام و نخوانده‌ام و اصولا اعتقاد دارم اگر در اثری، رابطه‌ای حسی و عمیق نباشد، بدون شک آن اثر نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند.
من فقط به خاطر عشقم به ایران و مردم ایران به کشورم برگشته‌ام و هیچ مقام و فرد خاصی در این تصمیم دخیل نبوده است. من زندگی کردن در کنار هموطنانم را انتخاب کردم و فعالیت هنری برای هموطنانم حس خوبی را به سمت من متصاعد می‌کرد که همین باعث شد، تصمیم به بازگشت بگیرم. علاقه و خواست خانواده‌ام هم برای بازگشت به ایران در این تصمیم من بی‌تاثیر نبوده است.
من سعی دارم جوانان هنردوست ایرانی را در انتخاب‌هایشان کمک کنم و فضای موسیقی داخلی را عوض کنم.قطعا دور جدید فعالیت‌های من در ایران، با اتفاقات و غافلگیری‌های زیادی همراه خواهد بود. یکی از وظایف من کمک به جریان موسیقی روز کشور است و در هر کسی که آن قابلیت‌های مورد نظر را ببینم، حتما برای همکاری و کمک، چیزی را دریغ نمی کنم. ایشان هم جزو کسانی بودند که از قبل رزومه‌شان را دیده بودم و همین باعث شد، این همکاری صورت بگیرد.
هیچ مشکلی در تهران و زندگی در پایتخت نداشتم و فضای آرام و پاکیزه شمال کشور را برای ادامه فعالیت‌هایم بهتر و مناسب‌تر دانستم. سکوت شمال به من انرژی می‌دهد تا بهتر در مورد زندگی و فعالیت‌هایم فکر کنم و تصمیم بگیرم.
هنرمند عضوی از جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کند. با این تفاوت که با ابزاری که در اختیار دارد، فکرها و تفکرات مردم را در جامعه با شعر و ملودی فریاد می‌زند تا همه درجریان دغدغه‌های آنها باشند اما در این بین وظایف دیگری هم دارد. تولید خوراک فکری سالم و به دور از هر گونه آلودگی و راهنمایی جوانان به مسیر درست، تعهدات مهم یک هنرمند است که آنها را با آثارش به جامعه تزریق می‌کند. هنرمند با مردم و برای مردم زندگی می‌کند. هیچوقت کاری با سیاست نداشته و ندارم اتفاقا همیشه هم از آن فراری بوده‌ام. تاریخ نشان داده که بزرگترین برنده‌ها در جهان و در مقوله هنر، کسانی بوده‌اند که به‌نوعی صدای مردم زمان خودشان بوده‌اند. این برای من از همه‌چیز مهم‌تر است.
***
هالیوود باردیگر از فیلم ضد ایرانی«آرگو» تقدیر کرد!
جایزه اول انجمن کارگردانان آمریکا به «بن افلک» رسید. شصت‌وپنجمین مراسم جوایز انجمن کارگردانان آمریکا برگزار شد و همانطور که پیش‌بینی می‌شد «بن افلک» به لطف ساخت فیلم سیاسی و تحریف‌شده «آرگو» توانست در رقابت با کارگردانان مطرحی چون «اسپیلبرگ»، «آنگ لی»، «تام هوپر» و «کاترین بیگلو» جایزه بهترین کارگردانی را دریافت کند.
در این مراسم که در «دالبی بالروم» لس‌آنجلس برگزار شد، «بن افلک»، بازیگر و کارگردان ۴۰ ساله فیلم «آرگو» جایزه دستاورد برجسته کارگردانی را دریافت کرد! جوایز انجمن کارگردانان آمریکا معمولا شاخص مناسبی برای پیش‌بینی برنده جوایز اسکار است، بطوریکه از سال ۱۹۴۸ تنها شش نفر از برگزیدگان این جایزه موفق نشده‌اند جایزه بهترین کارگردانی اسکار را کسب کنند.
این در حالی است که امسال «بن افلک» برای فیلم «آرگو» در هفت بخش نامزد کسب جایزه اسکار شده است که شامل بخش بهترین کارگردانی نمی‌شود. فیلم «آرگو» و «بن افلک» پیش از این نیز دو جایزه گلدن گلوب، دو جایزه انجمن منتقدین، جایزه انجمن تهیه‌کنندگان و جایزه بهترین تیم بازیگری را از انجمن بازیگران آمریکا کسب کرده بود. ایسنا
***
رابرت دنیرو ستاره دار شد!
طی مراسمی در هالیوود برگزار می شود، ستاره ای در این پیاده‌رو به نام رابرت دنیرو حک می‌شود.
در مراسمی سنتی که با گذاشتن دست چهره های برجسته هنری و فرهنگی در سیمان و حک آن در پیاده روی هالیوود برگزار می شود، امشب رابرت دنیرو برای یک عمر دستاوردهای هنری اش به این وسیله تجلیل می شود.
رابرت دنیرو که امسال برای بازی در “کتاب بارقه امید” در فهرست بازیگران نقش مکمل نامزد دریافت اسکار حضور دارد، یک بار همین جایزه را در سال ۱۹۷۴ برای بازی در “پدرخوانده – قسمت دوم” دریافت کرد. او در سال ۱۹۸۰ نیز جایزه بهترین بازیگر مرد را برای بازی در نقش “گاو خشمگین” به دست آورد.
رابرت دنیرو که متولد ۱۹۴۳ است برای بازی در فیلم‌هایی چون “راننده تاکسی” و “شکارچی گوزن” شهرتی عالمگیر کسب کرد.
پیاده‌روی رو به روی تئاتر چینی ها که از سال ۱۹۲۷ ساخته شده، تاکنون ستاره حدود ۲۰۰ چهره مشهور فرهنگ و هنر آمریکا را در دل خود ثبت کرده است. اولین ستاره در این پیاده‌رو به نام سیسیل دومیل ثبت شد.
مراسم بزرگداشت دنیرو با ستاره ای به نام او امشب سال ۹:۴۵ دقیقه در این مکان برگزار می شود.
استیو مک کویین در سال ۱۹۶۷، آنتونی کویین در سال ۱۹۶۸، جک نیکلسون در سال ۱۹۷۴، کلینت ایستوود در سال ۱۹۸۴، ادی مورفی در سال ۱۹۸۷ و هریسون فورد در سال ۱۹۹۲ صاحب این ستاره شده بودند.
***
کوئنتین تارانتینو: شادترین لحظه زندگی من زمانی است که می‌نویسم/ بیشتر احساس می‌کنم یک رمان‌نویس هستم تا یک فیلمنامه‌نویس
در مراسمی که در جشنواره بین‌المللی فیلم «سانتا باربارا» برگزار شد، “کوئنتین تارانتینو” فیلمنامه‌نویس و کارگردان مطرح آمریکایی در یک جلسه پرسش و پاسخ از تجربیاتش درباره نوشتن سخن گفت.
“تارانتینو” که چهارشنبه شب به جای “لئوناردو دی کاپریو” برنده امسال جایزه ریویرای این جشنواره، در این مراسم حاضر شده بود، پس از دریافت جایزه‌اش در جلسه پرسش و پاسخ با جان هورن منتقد لس آنجلس تایمز شرکت کرد و از تجربایتش در باره خلق داستان‌ها و فیلمنامه‌هایش سخت گفت.
“تارانتینو” با تاکید بر این که همیشه با دست آثارش را می‌نویسد، گفت: «من که نمی‌توانم چیزهای شاعرانه را با کامپیوتر بنویسم». او گفت هرگز در کلاس نویسندگی شرکت نکرده، اما در کلاس بازیگری حضور یافته و در نتیجه به نوشتن با توجه به آموزش‌های بازیگری روی آورده است.
این فیلمنامه‌نویس یادآور شد که بیشتر احساس می‌کند یک رمان‌نویس است تا یک فیلمنامه‌نویس. او گفت: «بیشتر دوست دارم مثل یک رمان‌نویس بنویسم». او درباره این که شخصیت‌هایش را از کجا خلق می‌کند حرف زد و گفت وقتی که در حال نوشتن است این شخصیت‌ها به ذهنش می‌رسند و از قبل آنها را روی استوری بورد نمی‌آورد. او گفت از آنجا که ژانر داستان برایش مهم است این کار برایش در حکم نقشه راه است. اما او تاکید کرد که این سفر شامل همه چیز می‌شود و او آنچنان از این سفر لذت می‌برد که دلش نمی‌خواهد هیچ وقت تمام شود.
“تارانتینو” گفت: وقتی در حال نوشتن «بیل را بکش» بود، کلمه‌ای را در گوشش شنید که به او می‌گفت «باید دو تا باشند» و او تا زمانی که این فیلم را تمام کرد، متوجه نشد که باید قسمت دوم آن را بنویسد.
“تارانتینو” در این نشست یادآور شد که همه می‌دانند او عاشق فیلم است، اما او می‌گوید که عاشق نوشتن است و در واقع نوشتن شادترین لحظات زندگی‌اش است. او با خنده گفت: «مشکل من این نیست که نوشتنم دچار توقف بشود، بلکه مشکلم این است که نمی‌توانم نوشتنم را متوقف بکنم». بعد اضافه کرد: «وقتی برای فیلم می‌نویسی، چنین مشکلی، بزرگی نیست».
او گفت: «من به خودم اعتماد دارم و این برای ساخت اولیه یک فیلم ضروری است» و تاکید کرد که اگر در ژانر نمی‌نوشت، همه فیلم‌هایش ۵ ساعته می‌شدند. او گفت این ژانر بود که او را در یک چهارچوب منظم نگه داشت.
“تارانتینو” که ماه آینده (مارس) ۵۰ ساله می‌شود، گفت وقت نوشتن اغلب به موسیقی گوش می‌کند و این به او کمک می‌کند تا روی صحنه‌ها تمرکز کند. وی گفت وقتی به موسیقی گوش می‌کند، یاد مردمی می‌افتد که او را می‌شناسند و تشویقش می‌کنند.
این کارگردان که فیلمنامه همه آثارش را خودش نوشته گفت: «هیچ وقت یک سره به سراغ چیزی که می‌خواهم بنویسم نمی‌روم، یا از چیزی که نمی‌خواهم در باره‌اش بنویسم دور نمی‌شوم، بلکه یک حرکت آهسته است که مرا به سمت چیزی که باید روی آن متمرکز کنم، پیش می‌برد… و هرگز هم تا زمانی که حس کنم چیزی را که می‌خواستم بگویم ننوشته‌ام، دست از نوشتن برنمی‌دارم». وی تاکید کرد: «فقط وقتی دست از نوشتن برمی‌دارم که مطمئن شوم این نوشته را می‌توانم منتشر کنم».
او در این نشست به روخوانی بخشی از دیالوگ پرسروصدای ساموئل ال جکسون در فیلم «جانگوی آزاد شده» پرداخت و گفت فکر می‌کند استفان یکی از بهترین شخصیت‌هایی بود که خلق کرده است.
“تارانتیو” در پاسخ به سئوال هورن درباره تفاسیر و انتقادهای بینامتنی که از آثارش می‌شود، گفت «فقط چند تا چیز روی این کره خاکی هست که ممکن است از تفاسیر بینامتنی بیشتر دوستشان داشته باشم…. اما همه اینها به مردمی که آثار مرا می‌خوانند مربوط می‌شود.»
او یادآور شد که سال ۱۹۹۱ در موسسه ساندنس در بخش کارگردانان شرکت کرد و در یک کارگاه فیلمنامه‌نویسی حاضر شد و فیلمنامه‌ای را که داشت، می‌نوشت و بعد فیلمنامه «سگ‌های انباری» شد را در این کارگاه شکل داد. او گفت هیچ کس تا آن زمان اینقدر او را باور نکرده بود و یک مشاور بود که به او کمک کرد تا بفهمد چگونه می‌تواند متون بینامتنی فیلمنامه‌اش را با سئوال کردن از خودش درباره شخصیت‌هایش در بیاورد. او گفت اینطوری بود که توانست بفهمد آقای سفید و آقای نارنجی پدر و پسر هستند.
در این نشست، بخشی از فیلم‌های مختلف “کوئنتین تارانتینو” برای حضار نمایش داده شد و او با لذت به تماشای آنها نشست. مهر
چهار:
جدیدترین قسمت از سری آثار «جیمز باند» هفتمین فیلم پرفروش تاریخ سینمای جهان نام گرفت.
فیلم «سقوط آسمانی» ساخته «سام مندس» محصول کمپانی سونی با پشت سر گذاشتن «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» توانست هفتمین فیلم پرفروش تاریخ سینما شود. «سقوط آسمانی» با بازی دانیل کریگ، خاویر باردم و جودی دنچ اکنون به فروش یک میلیارد و ۹۴ میلیون دلار دست یافته تا بالاتر از فیلم بتمن کریستوفر نولان (۸۱ / ۱ میلیارد دلار) بایستد.
به گزارش هالیوود ریپورتر، رتبه اول پرفروش‌ترین‌های تاریخ سینما همچنان در اختیار «آواتار» جیمز کامرون است که به فروش ۷۸۲ / ۲ میلیارد دلار دست یافت و در رتبه دوم «تایتانیک» با فروش ۱۸۵ / ۲ میلیارد دلار قرار دارد.
فیلم «انتقام‌جویان» با فروش ۵ / ۱ میلیارد دلار در رتبه سوم فهرست ایستاده و فیلم‌های «هری پاتر و هدیه‌های مرگ» و «ترانسفورمرها؛ تاریکی ماه» در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
«سقوط آسمانی» که بیست‌وسومین قسمت از فیلم از مجموعه «جیمز باند» است، شانس زیادی برای درخشش در جوایز اسکار ۲۰۱۳ دارد. از بین فیلم‌های قبلی جیمز باند تنها «پنجه طلایی» در بخش صدا و «گلوله آتشین» در بخش جلوه‌های ویژه موفق به کسب جایزه اسکار شده‌اند. البته طی سالهای گذشته مسئولان برگزارکننده جایزه بافتا برخورد بهتری با سری فیلم‌های جیمز باند داشته‌اند و طی سال‌ها جوایزی از سوی این آکادمی به سری فیلم‌های جیمز باند تعلق گرفته است.