نگاهی به فیلم “خسته نباشید” ساخته افشین هاشمی و محسن قرایی

اولین مواجهه با فیلم “خسته نباشید” برخلاف تصور، حیرت از کشف تصاویری است گرم و سوزان همچون کویر مانده در جلوه گه قاب هایی آسمانی. در ابتدای فیلم، نمایی زیبا از حرکت دوربین به سمت خیال ذهنی ماریا و رفتن به خاطرات کودکی، سرخط سفری سخت و شیرین می گردد جهت یافتن گمشده ای به وسعت سرزمین مادری . فیلم با بکارگیری مناسب از عناصر متضاد به هارمونی دلنشینی از ریتم، رفتار و نگاه دست یافته و با وجود داشتن قصه ای ساده و تکراری، هرگز اسیر گذر زمان و ملال انگیزی نگردیده و همچنان طنازانه و هدفمند مخاطب را به پیش می برد. آن چه در پیکره فیلم خسته نباشید می توان به نشانه یافت، وجود عنصری مهم در سینما به نام ریتم است . فیلم با قصه ای روان و با بهره گیری مناسب از تضاد موقعیت ها از شیوه قرینه گی در روایت و پیشبرد دلنشین دقایق بهره برده و آن چه به پیوست تصاویر الصاق شده طراحی فضای بصری دقیق از موقعیت مکانی رخداد به تبعیت از کشمکش فیلم خسته درونی کاراکترها است .

فیلم “خسته نباشید” اگر چه از وجود پیچش تعلیق و ضرباهنگی مهیج و منحنی فراز و فرود بی بهره است اما به لطف حفظ دیالوگ و آکورد بازیگران و در سایه خلاقیت هایی ناب از دقایقی طناز به حفظ پیگیری نگاه مخاطب می رسد . فیلم در هنگامه ای مناسب، لبخند به صورت می کشاند و در لحظاتی به اندازه با احساسی زیبا نیز قرین شده و این همه به لطف وجود فیلمنامه ای منسجم حاصل می شود .

با وجود این “خسته نباشید” بسان عمده ی تولیدات داخلی به سرانجامی مناسب در پایان بندی داستان نمی رسد و با پرداختی بی هویت از تصاویر طی شده و با نمایشی ساختگی جهت رساندن پیام تحول شخصیت به دیوار لرزش می افتد، چنان که ماریای سنگی ابتدایی به مریم عاشق انتهایی مبدل می گردد و همه انرژی وجودی را به طور آنی خرج وطن و نیز رومن می نماید!

فیلم “خسته نباشید” نشانه ای از سیرورت نگاه آدمی است؛ آن گاه که از پس کویری عریان و بی پیرایه به رهیافتی از اصالت می رسد و پیوندی مجدد با ریشه های وجودش می یابد، اما نوع پیمایش و میزان تحول مقوله ای اساسی در شخصیت پردازی است که هر فریم اضافه میتواند به کیفیت این مهم و باورپذیری شخصیت ها لطمه بزند. در این زمینه می توان اشاره کرد به عزیمت آنی و خلق الساعه در شخصیت ماری(مریم) که با حالتی تصنعی به عینیت  می رسد، می توانست با محدودیت و به دور از نماهایی اضافه به سرانجامی مطلوب تر و قابل پذیرش درآید.

با وجود این اولین ساخته سازندگان جوان فیلم، اثریست با ساختار محکم و دارای هویتی بومی و تصاویری آراسته با زیبایی بصری که البته وجود تهیه کننده ای همچون سیدرضا میرکریمی را در شکل گیری بستری برای این توفیق نمیتوان نادیده گرفت.

مد و مه / ۱۶ دی ۱۳۹۲