این مقاله را به اشتراک بگذارید
کوتاه درباره «صدای افتادن اشیا» اثر خوآن گابریل واسکس نشر / چشمه
رمان «صدای افتادن اشیا» شاخص‌ترین رمان خوان گابریل واسکس یکی از مهم‌ترین نویسنده‌های نوگرای آمریکای لاتین است که برایش جوایز معتبری چون جایز آلفاگورای اسپانیا، روژه کایوای فرانسه، انجمن قلم انگلستان، گره‌گور فون تسوری ایتالیا و جایزه ایمپک دوبلین ایرلند را به ارمغان آورد. «صدای افتادن اشیا» پس از انتشارش در سال ۲۰۱۱، هم‌رده «صد سال تنهایی» مارکز و «۲۶۶۶» بولانیو قرار گرفت و به‌عنوان مثلث آمریکای لاتین معرفی شدند: مارکز با رئالیسم جادویی، «صد سال تنهایی»اش را جهانی کرد و روبرتو بولانیو با با رئالیسم درون‌گرای «۲۶۶۶»اش، و خوان گابریل واسکس با سوپررئالیسم نئوناتورالیستی، «صدی افتادن اشیا»یش را، که در روایتی بسیار سنجیده و دقیق بدون هیچ‌گونه جهت‌گیری حقایقی را درباره وضعیت یک کلمبیایی امروز بیان می‌کند و چنان روایت می‌کند که نمی‌شود جلوی دیدگاه کتاب جبهه گرفت. مسائل کلانی از قبیل صدور بحران از آمریکا به کلمبیا در دهه شصت در قالب کمک‌های انسان‌دوستانه (و صدور بحران‌زده‌ها به‌نام سپاه صلح و نیروهای مردمی) و قاچاق مواد مخدر چنان با مسائل درونی و روابط انسانی در هم آمیخته که نویسنده توانسته به‌خوبی خطوط داستان خود را پیش ببرد و خواننده را در سطوح مختلف با لایه‌های داستان خود درگیر کند.