این مقاله را به اشتراک بگذارید
گفت‌وگو با مصطفی کیایی
بهناز شیربانی
مصطفی کیایی در تازه‌ترین تجربه فیلم‌سازی‌اش قصه‌ای نوشته است که بخش عمده‌ای از آن به حادثه تلخ پلاسکو اشاره می‌کند. بازسازی ساختمان پلاسکو با تمامی جزئیات از طریق جلوه‌های ویژه و روایت روز حادثه در بستر قصه‌ای که کیایی نوشته است، قطعا جذابیت دیدن این فیلم را برای مخاطب بیشتر می‌کند. محسن کیایی، بهرام رادان و سحر دولتشاهی بار دیگر مقابل دوربین این کارگردان ایفای نقش می‌کنند. «چهارراه استانبول» تاکنون بازتاب‌های خوبی در آرای مردمی داشته است و باید دید نتیجه این رقابت چه خواهد شد؟ با مصطفی کیایی به بهانه ساخت این فیلم گفت‌وگوی کوتاهی داشتیم که شما را به خواندن آن دعوت می‌کنیم:
در ساخته‌های پیشین شما هم این موضوع وجود داشت که از اتفاقات روز جامعه صحبت شود و معمولا لحن شوخی‌ها در فضای قصه وجود داشت البته در «چهارراه استانبول» هم تا حدی این موضوع وجود دارد، اما این‌بار از یک حادثه بزرگ مثل پلاسکو صحبت می‌کنید. با چه ذهنیتی به سراغ این موضوع رفتید؟
حادثه پلاسکو اتفاق بزرگی بود و همه ما درگیر این ماجرا شده بودیم. احساس می‌کنم من هم مثل همه مردم ایران درگیر این ماجرا بودم و فکر می‌کردم فیلم‌نامه‌ای درباره این ماجرا بنویسم. این دست اتفاق‌ها زمانی که در هر جای دنیا رخ می‌دهد، در دلش درام‌هایی شکل می‌گیرد که می‌تواند تخیلی یا درام‌هایی باشد که نویسنده از زاویه دید خودش به موضوع نگاه می‌کند. حس کردم این بهترین زمان برای اینکه چنینی فیلمی بسازم، است، بله اساسا همه فیلم‌های من کمدی نبوده و فیلم‌های جدی‌ای مثل «عصر یخبندان» یا «خط ویژه» هم کار کردم که یک لحن شوخی در آن بوده و این همیشه فرم کاری من هست و در این فیلم هم نمود پیدا کرده است.
قطعا این فیلم شرایط دشواری به‌لحاظ تولید داشت. بازسازی مکان و اتفاقاتی که در این فیلم به سراغش رفتید، چطور شکل گرفت؟
ساخت لوکیشنی که بسیاری از آن حافظه تصویری دارند و به‌هرحال هرکسی حتی یک‌بار از مقابلش قدم هم زده و درحال‌حاضر وجود خارجی ندارد، سخت بود. بازسازی فضای روز شلوغ لحظه حادثه یا روز بعد از اتفاق که زمان فیلم‌نامه‌ای قصه ماست هم دشوار بود، ولی با روش‌های خوب و علمی و حساسیت سعی کردیم فضایی را به وجود بیاوریم که قابل باور باشد که با دیدنش مخاطب احساس کند جایی که در فیلم می‌بیند، لوکیشنی است که در ذهن و حافظه بصری من ثبت شده و این کار را سخت می‌کرد و سعی کردیم با وجود سختی این کار را انجام دهیم.
نگارش فیلم‌نامه چطور پیش رفت، همه‌چیز بر اساسا مستندات واقعه بود؟
نگارش فیلم‌نامه حدود چهار، پنج ماه زمان برد. تمام درام داستان که مربوط به پلاسکو نبود، قسمت‌هایی که مربوط به پلاسکو بود سعی کردم که مستندنگاری شود و براساس واقعیت‌ها پیش بروم تا آن قسمت‌ها بازسازی شود.
معمولا با ترکیب بازیگران ثابتی کار می‌کنید. اساسا با این بازیگران راحت‌تر هستید یا شرایط فیلم‌نامه این‌طور بود؟
کارکردن با بازیگرهای ثابت دلیل اصلی‌اش درک متقابل از گروه و از همکاران هست که بین ما وجود دارد. قطعا شرایط شخصیت‌ها و ویژگی‌های فیلم‌نامه دلیل این همکاری‌هاست و باعث شده که با چند بازیگر کار کنم. اما قطعا اگر در فیلم‌نامه این شرایط فراهم نبود، این همکاری شکل نمی‌گرفت.
فکر می‌کنید فیلم برای مخاطب غافلگیر‌کننده خواهد بود؟
فکر می‌کنم فیلم برای مخاطب جذاب خواهد بود چون ویژگی‌های یک درام پرتعلیق و گره‌افکنی و گره‌گشایی در آن وجود دارد مثل همه کارهای من فکر می‌کنم جذابیت‌های لازم را برای اینکه مخاطب با آن ارتباط برقرار کند، دارد.
به نقل از شرق