خبرهایی از: رمان جدید جیمز باند، فلمینگ، گونتر گراس، فصیح، ویلیام بویر و آندره ژید

*

در غیاب یان فلمینگ رمانی جدید از جیمز باند منتشر می شود!

رمان جدید از سری کتاب‌های «جیمز باند» به قلم «ویلیام بویر» ماه سپتامبر روانه‌ی‌ بازار کتاب می‌شود. بنیاد «یان فلمینگ» (خالق شخصیت ماندگار جیمز باند) اعلام کرد، «ویلیام بوید»، رمان‌نویس انگلیسی قسمت جدید از سری آثار «جیمز باند» را 26 سپتامبر به چاپ می‌رساند. فلمینگ نخستین رمان جاسوسی «007» را با نام «کازینو رویال» در سال 1953 منتشر کرد و پیش از مرگ در سن 56 سالگی، 13 جلد دیگر از آن را به نگارش درآورد.

به گزارش گاردین، هنوز اطلاعاتی درباره عنوان و داستان این اثر منتشر نشده، اما بنیاد «فلمینگ» اعلام کرده این اثر مورد پسند طرفداران فیلم «سقوط آسمانی» قرار خواهد گرفت. «سقوط آسمانی» جدیدترین اقتباس سینمایی رمان‌های «007» است که «دنیل کریگ» نقش اصلی آن را ایفا کرده است.

 بنیاد ادبی فلمینگ درباره رمان جدید «بوید» گفته است: ما تنها می‌توانیم بگوییم که بازگشتی داریم به دوره کلاسیک «باند» که «007» در سال 1969 چهل‌وپنج سالش بود. «جیمز باند» جدید ماه سپتامبر از سوی انتشارات «جاناتان کیپ» در انگلیس به چاپ می‌رسد و «هارپر کالینز» انتشار آن را در کانادا و آمریکا اوایل ماه اکتبر برعهده گرفته است.

 بنیاد «جیمز باند» برای زنده نگه داشتن این شخصیت محبوب داستانی از نویسندگان مختلف دعوت کرده تا رمان‌های جدید «007» را به نگارش درآورند. فروش این آثار در سراسر جهان به بیش از 100 میلیون نسخه می‌رسد.

 سال 2008 «سباستین فوکس» رمانی را با محوریت «جیمز باند» به چاپ رساند تا 100 سالگی «یان فلمینگ» را گرامی بدارد. «جفری دیور» هم در سال 2011 کتاب دیگری از «007» را به رشته تحریر درآورد. «بوید» انگلیسی به نگارش رمان‌های تاریخی با پیرنگ پیچیده شهرت دارد. او از جنگ جهانی اول تا آفریقای شرقی و لس‌آنجلس قرن بیستم را در رمان‌های خود توصیف کرده است.

 آخرین رمان او با عنوان «در انتظار طلوع» سال گذشته روانه بازار کتاب شد. بوید که پیش از این «جیمز باند» را در یکی از داستان‌هایش به عنوان شخصیتی فرعی گنجانده بود، از پیشنهاد نگارش رمانی با این مضمون بسیار هیجان‌زده شد و این کار را «چالشی شگفت‌انگیز و مهیج» خواند. ایسنا

*

به یاد آندره ژید در شصت و دومین سالمرگ او

« هرچه بالاتر روی، از نظر آنان که پرواز نمی‌دانند، کوچکتر به نظر خواهی رسید…»

اول اسفند مصادف است با  شصت‌ودومین سالروز درگذشت «آندره ژید»، نویسنده‌ی نام‌دار فرانسوی و برنده‌ نوبل ادبیات است؛ چهره‌ای برجسته که روزی نوشت: بکوش تا عظمت در نگاهت باشد نه در آنچه می‌نگری …

«آندره ژید» که نوشته‌هایش تأثیر شگرفی بر نسل جوان بعد از جنگ جهانی دوم گذاشت، متولد 22 نوامبر 1869 در پاریس بود.وی که بخاطر آثار داستانی و شرح‌حال شهرت جهانی یافت، از پدری استاد دانشگاه متولد شد و محیط ادبی خانواده، موجب شد تا در 22 سالگی فعالیت ادبی‌اش را آغاز کند.

 اولین رمان ژید «یادداشت‌های روزانه‌ی آندره والتر» بود که در سال 1891 منتشر شد. دو سال پس از آن، به آفریقای شمالی رفت و با «اسکار وایلد» آشنا شد. در ادامه، دوستی او با «استفان مالارمه» موجب شد به مکتب سمبولیسم رو بیاورد که در نتیجه‌ آن، آثاری چون «سفر اورین» و «شعرهای آندره والتر» را منتشر کرد.

 وی در دهه‌ی 20، الهام‌بخش نویسندگانی چون «آلبر کامو» و «ژان پل سارتر» شد. آندره ژید در سال 1942 فرانسه را به قصد قاره‌ آفریقا ترک کرد و در تونس ماندگار شد. سفر او به آفریقا تغییرات بسیاری در وی ایجاد کرد که حاصل آن، آثاری چون «مائده‌های زمینی»، «ضداخلاق»، «در تنگ» و «دخمه‌های واتیکان» بود.

 یکی از معروف‌ترین کتاب‌های او، «مائده‌های زمینی»، کتابی است در ستایش شادی و شوق به زندگی، که ژید در آن، خداوند را در همه‌ی موجودات هستی متجلی می‌بیند. این نویسنده در سال 1947 جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد.

 با آغاز جنگ جهانی اول، ژید کتاب‌های «اگر دانه نمیرد»، «کوریدون» و «سکه‌سازان» را نوشت و در کتاب «اگر دانه نمیرد» به بیان واقعیات زندگی خود پرداخت. ژید فرانسوی در عرصه‌ مبارزه با استعمار نیز بسیار فعال بود و کتاب‌های «بازگشت از کنگو» و «بازگشت از چاد» را در این‌باره نوشت. این نویسنده برنده نوبل ادبیات روز 19 فوریه‌ی 1951 در سن 81 سالگی در پاریس درگذشت.

 از آندره ژید سخنان موجز و حکیمانه‌ی بسیاری به یادگار مانده است که در زیر به برخی از آن‌هااشاره می‌کنیم:

 * بهتر است برای چیزی که هستی، مورد نفرت باشی تا اینکه برای چیزی که نیستی محبوب باشی.

* کارهایی هست که دیگران هم می‌توانند انجام دهند، آن را انجام نده. حرف‌هایی هست که دیگران هم می‌توانند بزنند، آن را بیان نکن و چیزهایی هست که دیگران هم می‌توانند بنویسند، آن را ننویس! کاری را بکن که فقط تو می‌توانی انجامش بدهی.

 * به نظر من، ما روزی خواهیم مرد که نخواهیم و نتوانیم از زیبایی لذت ببریم و درصدد نباشیم آن را دوست بداریم.

 * هنر، همکاری میان خدا و انسان است و در این همکاری، زمانی که انسان کمتر دخالت می‌کند، نتیجه عالی‌تر است.

 * هرکس باید راه زندگی خودش را پیدا کند و از راه زندگی خودش برود، نه از راه زندگی دیگری.

*

به مناسبت سالگرد تولد اسماعیل فصیح

اسماعیل فصیح – رمان‌نویس و مترجم – دوم اسفندماه سال 1313 در محله‌ی‌ درخونگاه تهران (شهید اکبرنژاد فعلی نزدیک بازار تهران) متولد شد. به ‌گفته‌ی خودش، بچه‌ی چهاردهم یا شانزدهم یک کاسب چهارراه گلوبندک بود. او دوران تحصیلات ابتدایی را که حدودا تا پایان جنگ جهانی دوم در ایران طول می‌کشد، در دبستان عنصری گذراند و سپس در دبیرستان رهنما به تحصیل پرداخت. آن زمان با دوران دکتر محمد مصدق مصادف بود که درازای دریافت مبلغ 50 یا 100 تومان، برگه‌ی معافی می‌دادند و او هم بدین ترتیب، معافی‌اش را گرفت و با بقیه‌ی پولی که از پدرش به او رسیده بود، برای ادامه‌ی تحصیل به آمریکا رفت. سال 1961 در شهر مزولا به دانشگاه مانتانا می‌رود و مدرک ادبیات انگلیسی می‌گیرد و همان‌جاست که ارنست همینگوی – نویسنده‌ی معروف آمریکایی – را می‌بیند و با او گپی دوستانه و کوتاه می‌زند.

سپس به دانشگاه میشیگان می‌رود؛ اما به دلایلی مقطع‌ کارشناسی ارشد را نیمه‌کاره‌ رها می‌کند و به تهران می‌آید و بعد از پنج، شش ماه وارد صنعت نفت می‌شود. در سال 1342 به مؤسسه‌ی انتشاراتی فرانکلین می‌رود و همراه با نجف دریابندری، با استخدام در شرکت ملی نفت با صادق چوبک آشنا می‌شود. سال 1346 اولین رمانش را با عنوان «شراب خام» می‌نویسد و آن را سال 1347 منتشر می‌کند. او سال 1359 با سمت استادیار دانشکده‌ی نفت آبادان بازنشسته شد.

اسماعیل فصیح با وجود ناتوانی جسمی و به اصرار برخی از دوستانش، بخشی از خاطرات و زندگی‌نامه‌ی خود را نوشته بود که چندی پیش فرح عدالت، همسر اسماعیل فصیح، از منتفی شدن انتشار زندگی‌نامه‌ی خودنوشت این نویسنده‌ی فقید خبر داد و در توضیحی درباره علت این تصمیم گفت: به این دلیل که نوشتن این زندگی‌نامه توسط خود مرحوم فصیح به پایان نرسیده بود، نمی‌شد آن را منتشر کرد، بنابراین صلاح دیدیم که آن را منتشر نکنیم، چون درست نبود خودمان چیزی به آن اضافه کنیم. در عین حال هم مطالب به‌جامانده به دلیل ناتمام بودن نمی‌توانست به صورت کتاب منتشر شود.

 اسماعیل فصیح در سه حوزه‌ی رمان، مجموعه‌ی داستان و ترجمه کار کرده است. از رمان‌های فصیح به «شراب خام» (1347)، «دل کور» (1351)، «داستان جاوید» (1359)، «ثریا در اغما» (1363)، «درد سیاوش» (1364)، «زمستان 62» (1366)، «فرار فروهر» (1372)، «باده‌ی کهن» (1373)،«اسیر زمان» (1373)،‌ «پناه بر حافظ» (1375)، «کشته‌ی عشق» (1376)،«طشت خون» (1376)، «بازگشت به درخونگاه» (1377)، «کمدی تراژدی پارس» (1377)، «لاله برافروخت» (1377)، «نامه‌ای به دنیا» (1379)، «در انتظار» (1379) و «گردابی چنین حایل» (1381) می‌توان اشاره کرد. مجموعه‌های داستان او نیز «خاک آشنا» (1349)، «دیدار در هند» (1353)، «عقد و داستان‌های دیگر» (1357) و «نمادهای مشوش» (1369) هستند. او همچنین آثاری را چون «وضعیت آخر»، «بازی‌ها»،‌ «ماندن در وضعیت آخر»، «استادان داستان»، «رستم‌نامه»، «خودشناسی به روش یونگ»، «تحلیل رفتار متقابل در روان‌درمانی» و «شکسپیر» ترجمه کرده است.

 اسماعیل فصیح 25 تیرماه سال 1388 در تهران درگذشت. ایسنا

*

«گونتر گراس» باز هم علیه رژیم اشغالگر و غاصب اسراییل

«گونتر گراس»، نویسنده آلمانی برنده نوبل ادبیات از اظهارات گذشته خود علیه رژیم غاصب اسرائیل دفاع کرد. «گونتر گراس»، نویسنده آلمانی برنده نوبل ادبیات در جلسه‌ کتابخوانی، بار دیگر رژیم‌صهیونیستی را مورد انتقاد قرار داد و از گفته‌های پیشین خود دفاع کرد. وی که در ماه آوریل 2012 با نشر قطعه شعری با نام «آنچه باید گفته شود» حملات شاعرانه خود را علیه رژیم اشغالگر قدس آغاز کرد، در اظهارات اخیر خود عنوان کرد: نمی‌دانم که چه چیز برای من بدتر است، انتقادهای صریح یا این واقعیت که خیلی از کسانی که باید بهتر از من بدانند سکوت پیشه کرده‌اند.

 گونتر گراس در ادامه سخنانش از کتاب شعر خود با نام «فانی» و قطعه شعری به نام «قهرمان دوران ما» دفاع کرد. وی در این شعر، جاسوس هسته‌ای اسرائیل را یک قهرمان خوانده است.

 به گزارش رویترز، خالق «طبل حلبی» در این جلسه شعرخوانی، اشعاری از شش دهه گذشته را روخوانی کرد و گفت: این متون الهام‌بخش من برای نگارش آثار حماسی بوده‌اند.

 گراس در ادامه سخنانش تاکید کرد: بی‌نظمی و آشفتگی‌ها همیشه باید به طور خیلی صریح تبقیح شوند. انتقادات صریح و شدید این شاعر و نویسنده سرشناس آلمانی طی ماه‌های گذشته جنجال‌های بسیاری به پا کرد و حتی منجر به ممنوعیت ورود او به سرزمین‌های اشغالی قدس شد.