اشتراک گذاری
هر فیلمسازی عادات ویژه خود را دارد، برخی دست همکارانشان را باز میگذارند که پیشنهاد بدهند و حتی آنها را بکار میگیرند و برخی هم به هیچ طراطی مستقیم نیستند، حرف حرف خودشان است و اگر کسی پایش را از گلیمش درازتر کند، حتی اگر ستاره فیلم باشد ، هیچ بعید نیست از سر صحنه اخراجشان کنند. درست یا غلط این شیوه کارشان است و از آنجایی که در کارشان هم استاد هستند هیچ کس جرات ندارد بگوید بالای چشمتان ابروست! این فیلمسازان در حقیقت خود ستاره فیلمشان هستند. برای مثال وقتی امضای جان فورد پای فیلمی باشد بقیه عوامل چه اهمیتی می توانند داشته باشند، به خصوص که میدانیم با همهی بد اخلاقی آنها همه آرزو می کنند در فیلمی با آنها همکاری کنند…
بهراستی چه اتفاقی می‌افتد وقتی كارگردانان مست‌و مسخ قدرت‌شان می‌شوند؟ در این مطلب نگاهی انداختیم به 10 استاد فیلمسازی دنیا كه سر صحنه فیلم‌هایشان تبدیل به حاكمان ستمگری می‌شوند.
***
مایكل بی
فهرست‌مان را با مایكل بی‌شروع كردیم. كنترل وسواس‌گونه او روی همه جزئیات، موقع فیلمبرداری دو قسمت اول «ترانسفورمرز» باعث شد كه مگان فاكس این كارگردان سختگیر را با هیتلر و ناپلئون مقایسه كند. جروبحث و خشم و غضب این دو وقتی به اوج خودش رسید كه مایكل بی‌از مگان فاكس خواست كه مقداری وزن اضافه كند و بعد دوباره برای فیلم سوم به حالت قبلی‌اش بازگردد. درخواستی كه باعث شد خانم فاكس از همه حق و حقوق و امتیازاتش بگذرد و از این فیلم كنار بكشد.
دیوید.او.راسل
بسیاری از كارگردانان به سختگیر بودن شهرت دارند. به اینكه كار با آنها دشوار است. برخی دیگر از آنها هم سرتان داد و فریاد می‌كنند. آنها سیل فحش و ناسزا را به سمت بازیگر روانه می‌كنند و كمتر بازیگری شهامت جواب دادن به آنها را دارد. دیوید او.راسل از این دسته آخر است. او جزو كارگردانان بددهنی است كه اولین مواجهه یك بازیگر با او سر فیلم «سه پادشاه» بود كه كار راسل و جورج كلونی تقریبا به زد و خورد كشید. درگیری بعدی سر فیلم «من هوكابی را دوست دارم» بود. فیلمی كه در آن راسل به‌خاطر بددهنی‌ها و حرف‌های شدیدالحن ترسناكی كه خطاب به گروهش می‌زد، مشهور شد. مثلا كافی است به او پریمادونا بگویید(پریمادونا لقب بانوی اول اپراست) تا به شما حمله‌ور شود.
ورنر هرتسوگ
كارگردان درجه یك بداخلاق، ورنر هرتسوگ، به‌خاطر برخورد بد و دیوانه‌وارش با بازیگر مشهور كلاوس كینسكی در این فهرست بدنام‌ها قرار گرفته است. هرتسوگ در گفت‌وگویی درباره اینكه یكی از افراد گروهش را تهدید كرده بود كه روی صحنه با اسلحه به وی شلیك می‌كند، ابراز كرد: «بین ما یك احترام متقابل و دوطرفه برقرار است. حتی اگر در مغزمان نقشه قتل همدیگر را طراحی كنیم!» البته این را هم می‌گویند كه پیش از فیلمبرداری «آگوئیر: خشم خدا» هرتسوگ از روی تعمد كینسكی را خشمگین كرد تا او به خوبی بتواند دیوانگی و غضب نقش آگوئیر را نشان دهد و درواقع این حركت هرتسوگ درجهت رئال‌تر شدن فیلمش بوده.
استنلی كوبریك
استنلی كوبریك یك سینماگر نابغه بود اما كمی هم دیوانه و عصبی بود به‌طوری كه گروه سر صحنه فیلم «درخشش» با دشواری زیادی روبه‌رو می‌شوند چون كوبریك تمایل دیوانه‌واری داشته كه هر صحنه را بارها و بارها تكرار كند. بازیگران تقریبا به زانو درمی‌آمدند و چیزی نمانده بود كه به گریه بیفتند. فشار عصبی آنقدر زیاد بود كه موهای سر ستاره فیلم، شلی دووال، شروع به ریختن می‌كند. البته اصلا تعجب نمی‌كنید وقتی بدانید كه كوبریك از عمد كاری كرده بود كه دووال تصور كند استنلی می‌خواهد او را اخراج كند، فقط برای اینكه او به اندازه كافی هیستریك باشد تا بتواند نقش قربانی فیلم را درست ایفا كند.
ویلیام فریدكین
استنلی كوبریك «جن گیر» را می‌خواست اما تهیه‌كنندگان فیلم او را قبول نكردند چون به‌نظرشان كوبریك بیش از اندازه وسواسی و یكدنده بود و به جای او چه كسی را استخدام كرده باشند،خوب است؟ویلیام فریدكینی كه حتی از كوبریك هم وسواسی‌تر و دقیق‌تر و لجبازتر بود. سر یك صحنه فریدكین برای اینكه از بازیگرش واكنش احساسی مناسب را بگیرد، محكم به صورت او سیلی زد. برای آماده كردن و تحریك كردن گروه برای یك سكانس ترسناك، فریدكین یك تفنگ برمی‌داشت و بدون اطلاع قبلی و یكباره تیر هوایی شلیك می‌كرد. حتی آهنگساز فیلم هم از دست فریدكین جان سالم به در نبرد: فریدكین قطعه نهایی را كه وی ساخته و تنظیم كرده بود، دوست نداشت و آن را از پنجره به بیرون پرت كرد.
جیمز كامرون
«آواتار» و «تایتانیك» دو تا از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما هستند با وجود این بسیاری از بازیگران هستند كه از كار با جیمز كامرون امتناع می‌كنند. دلیل این كارشان قابل درك است اگر بدانید كه مثلا كامرون به زنگ تلفن موقع كار حساس است و اگر در زمان آماده شدن برای فیلمبرداری موبایل كسی زنگ بخورد آن را به دیوار می‌زند و خرد و خمیر می‌كند. موقع فیلمبرداری فیلم «مغاك»، یكی از ستارگان فیلم سر صحنه فریاد كشید كه: «ما كه حیوان نیستیم!»، در حالی كه بازیگر سختی مثل اد هریس هم داشت مانند بچه‌ها گریه می‌كرد اما كامرون «ترمیناتور2» را ساخت و ما به‌خاطر این فیلم هر چیزی را بر وی می‌بخشیم.
جان هیوستن
جان هیوستن، خدای سپیدموی در میان كارگردانان، هر كسی را مطابق خواسته‌ها و میل خودش خم می‌كرد. برای ساختن فیلم «ملكه آفریقایی»، او اصرار داشت كه برفراز قاره آفریقا پرواز كند تا درنهایت بتواند لوكیشن مورد نظرش را بیاید و بالاخره هم حرفش را به كرسی نشاند و برای پیدا كردن محل فیلمبرداری 25هزار مایل پرواز كرد. بازیگران و بقیه اعضای گروه فیلمسازی رنج‌های زیادی را در طول مدت فیلمبرداری این فیلم كه خیلی هم طولانی بود، تحمل كردند و مجبور شدند با كروكودیل‌ها و انگل‌های آفریقایی دست و پنجه نرم كنند. درحالی كه خود هیوستن بیشتر گرفتار شكار حیوانات بزرگ بود و حتی نزدیك بود یكبار خودش و لیدی كاترین هپبورن را زیر پای گله چهارپایان به كشتن دهد.
جان فورد
جان فورد وسترن‌های كلاسیكی چون «جویندگان» را كارگردانی كرده است و مطمئنا قدر خودش را می‌دانست و به نبوغش آگاه بود. سبك كاری جان فورد به نوعی شبیه كاراكتر جان وین در فیلم‌هایش شده بود كه دائم می‌گفت: «لعنتی تو یك آشغال هستی!»
جالب‌ترین مسئله در مورد وی، روش‌اش برای ظاهر شدن جلوی گروه فیلمسازی برای سلام دادن به آنها بود. فورد در یك ماشین بزرگ به گروه خوشامد می‌گفت در حالی كه این ماشین با پرچم‌های ارتشی تزئین شده بود و همزمان دستیارش هم با آكاردئون آهنگ «درود بر فرمانده» را می‌خواند. در یادداشتی به اسپیلبرگ نوشته بود: «یك كارگردان واقعی اینطوری باید به صحنه وارد شود.»
دنیس هوپر
وقتی «ایزی رایدر» را می‌ساخت، روزانه نیم گالون نوشیدنی الكلی و سه گرم كوكائین مصرف می‌كرد. هوپر فیلم را كه به پایان رساند دیگر دچار پارانویا شده و تقریبا دیوانه بود. اواخر فیلمبرداری با مشت به صورت فیلمبردار كوبید و با خودش یك اسلحه به این طرف و آن طرف می‌برد تا به خیال خودش از اموال فیلم در برابر مهاجمان و متجاوزان محافظت كند! وقتی مشغول فیلمبرداری در یك شهر كوچك بودند، هوپر به محلی‌های آنجا گفت كه ستاره‌های فیلم به یك نفر تجاوز كرده‌اند و یك دختر را هم كشته‌اند فقط برای اینكه بتواند توهین‌ها و واكنش آنها را جلوی دوربین شكار كند. خب این هم روشی برای كارگردانی و گرفتن عكس‌العمل آدم‌ها جلوی دوربین است.
اتو پرمینجر
اتو پرمینجر برای كارگردانی كلاسیك‌های مشهوری چون «ژوان مقدس» شهرت یافت. همچنین او تا مرز دیوانگی، ایده‌آل‌گرا و وسواسی بود. موقع فیلمبرداری سكانس ناهار فیلم «رفتن» (skidoo)، پرمینجر اصرار داشت كه بازیگران فیلم و حتی سیاهی لشكرها واقعا غذای اعضای پشت صحنه را جلوی آنها بخورند. سپس پرمینجر این صحنه را 21 بار هم تكرار كرد كه به این معنی بود كه بازیگران باید 21 غذای اضافه دیگر را هم می‌خوردند. و پرمینجر فقط زمانی آنها را رها كرد كه از نظر هر تماشاگری به‌نظر بیمار و در حال مرگ می‌آمدند!
از سینما نگار/ انتشار در مد و مه اسفند 1391