این مقاله را به اشتراک بگذارید
«مهرجویی: کارنامه ۴۰ساله»، عنوان کتابی است شامل گفتوگوی مانی حقیقی با داریوش مهرجویی و مرور کارنامه سینمایی مهرجویی از خلال این گفتوگو؛ گفتوگویی که البته آنطور که مانی حقیقی در مقدمه کتاب نوشته است، بخشی است از پروژه فیلمی مستند درباره داریوش مهرجویی. مانی حقیقی در این کتاب، طی گفتوگو با مهرجویی کارنامه سینمایی او را از «الماس۳۳» تا «سنتوری» فیلم به فیلم بررسی و مرور کرده است. گفتوگو با بحث از فیلم الماس۳۳ و بازگشت مهرجویی از آمریکا آغاز میشود و جالب اینکه مانی حقیقی میکوشد به الماس ۳۳، که بیشتر منتقدان آن را چندان در کارنامه مهرجویی به جد نمیگیرند، از زاویهای دیگر نگاه کند و ریشههای طنز و شوخطبعی و هجو و هزل در فیلمهایی مثل «اجارهنشینها» و «میکس» و «دختردایی گمشده» و «مهمان مامان» را در این اولین فیلم داریوش مهرجویی ردیابی کند. در فصل دوم فیلمهای «گاو»، «آقای هالو»، «پستچی» و «دایره مینا» بررسی شدهاند و اینکه چطور از پستچی به بعد «مضامینی مثل غذا و غذا خوردن، هرجومرج در لوکیشنها، ساختمانهای نیمهویران یا در حال تخریب و تعمیر و رابطه غریب بین زن و مرد» وارد سینمای مهرجویی میشوند. همچنین در این فصل، مهرجویی از این میگوید که چطور توقیف فیلم «دایره مینا» به سیر فیلمسازیاش آسیب زد. مهرجویی میگوید: «وقتی دایره مینا را ساختم، میدانستم کارنامه حرفهایام شروع شده و دارم افقهای تازهای را تجربه میکنم. توقیفش خیلی برایم گران تمام شد و سهسال چارشاخ مانده بودم که چهکار کنم. متاسفانه اینها نمیدانند مساله ممیزی تا چه حد میتواند از نظر روحی به آدم لطمه بزند و مسیر زندگی حرفهایاش را عوض کند. زمانی هست که مینشینی و فکر میکنی این مسیر چندساله و متفاوتی را که آمدهای، محصول سلیقه یا نظر کسی بوده که پشت میزی نشسته و فکر کرده صلاح در این است که فیلم من را توقیف کند یا جلوی نمایشاش را بگیرد.» فصل بعدی گفتوگو اختصاص دارد به فیلمهای «مدرسهای که میرفتیم»، «الموت» و «سفر به سرزمین آرتور رمبو» و همچنین سالهای اقامت مهرجویی در پاریس و فیلمنامههایی که مهرجویی و ساعدی در آنجا با هم نوشتند. فصل چهارم درباره «اجارهنشینها» و «شیرک» است و فصل پنجم درباره «هامون». فیلمهای «بانو»، «سارا»، «پری» و «لیلا» هم، همه در یک فصل یعنی فصل ششم بررسی شدهاند و فصل هفت هم درباره درخت گلابی و فصل هشتم درباره «دختردایی گمشده»، «میکس» و «بمانی» است. فصل پایانی کتاب هم به «مهمان مامان» و «سنتوری» اختصاص دارد.
شرق / مد و مه / تیر ۱۳۹۲