اشتراک گذاری
مهرناز منتظری – برادپیت، به عنوان یک بازیگر قابل اعتنای هالیوود، نیمی از عمرش را که 18 دسامبر به 50 سالگی رسید، به عنوان یک بازیگر موفق در صنعت سینما و هنر و پدر شش فرزند بودن به سر کرده است.
او از اولین لحظه ای که در سینما حضور یافت، یعنی از زمانی که در سال 1991 در فیلم «تلما و لوئیز» حاضر شد، نه تنها همواره توجه سینماروها را به خود جلب کرده است که متنوع ترین نقش ها را پذیرفته و کارنامه جذابی از خود به جا گذاشته است. او هر چند سه بار در فیلم های مختلف «یاران اوشن» ظاهر شد، اما درکل سعی می کند کمتر خود را تکرار کند و معمولاً حضورش در فیلم ها همراه با کیفیت است. البته برادپیت نیز مثل هر بازیگری اوج و فرودهای خود را داشته است. او در طول دوران کاری خود نشان داده توانایی آن را دارد که در عرصه های مختلف، عجیب و غیرعادی بودن (12 میمون)، تیره و تار بودن ( آنها را با ملایمت بکش) و تجاری بودن (جنگ جهانی زد) با تمام جزئیات آنها وارد شود.
در اینجا به بهانه 50 سالگی برادپیت نگاهی داریم به پنج نمونه از بهترین لحظاتی که او در عالم سینما و فیلم های خود داشته است.
بنجامین باتون ـ مورد عجیب بنجامین باتون
فیلم درباره داستان پیرمردی است که زندگی اش روندی معکوس و وارونه دارد و همان طور که زمان می گذرد به جای اینکه پیر شود، روز به روز جوان تر و جوان تر می شود و به همان نسبت بیشتر به مساله زمان و تعمق در سفر در زمان فکر می کند و مخاطب را نیز درگیر این مساله می کند. او در کهنسالی اش دلباخته دختر کوچک می شود اما به مرور زمان هرچه او جوان تر می شود، دختر رو به پیری می رود، زمان فیلم دو ساعت و نیم است و کارگردان در طول این مدت نه تنها تکنولوژی شگفت انگیز فیلم خود را به نمایش می گذارد که داستان عاشقانه و منحصر به فردی را بیان می کند. این فیلم را باید بهترین فیلم برادپیت تا این زمان دانست.
کارآگاه مایلز ـ هفت
این اثر را دیوید فینچر که در آن موقع کارگردانی تازه کار محسوب می شد، ساخته است. فیلم از آن دست تریلرهای هالیوود است که کمتر ساخته و عرضه می شود. «هفت» بر پایه هفت گناه کبیره از نظر آیین مسیحیت ساخته شده است. این هفت گناه شکم پرستی، طمع، تنبلی، شهوت، غرور، حسادت و خشم هستند که یک قاتل زنجیره ای شروع به قتل هایی می کند که هر یک نمادی از این هفت گناه هستند. پایان فیلم طوری رقم می خورد که هرگز نمی توان آن را فراموش کرد.
راستی رایان ـ فیلم های اوشن
«یاران اوشن» در سه قسمت عرضه شده است که در هر سه آنها برادپیت حضور دارد. پیت هیچ گاه با زیاده روی کردن به دنبال آن نبوده است که مخاطب را جذب زرق و برق سینما کند. با این حال او طوری عمل کرده است که مطمئن باشد تماشاگرش از کار او لذت می برد و همیشه عنصر سرگرم کنندگی را در عالیترین حد آن نگه می دارد.
او در سه گانه «یاران اوشن» درکنار ستاره های دیگری مثل جورج کلونی و مت دیمن بازی کرد و تبدیل یکی از عوامل گارانتی فیلم شد و لذت و خوشی را برای مخاطب حفظ کرد.
تیلور دوردن ـ باشگاه مشتزنی
پیت تا سال 1999 هر کاری را که می توانست در دوره حرفه ای خود انجام دهد، انجام داد. اما در تمام این فیلم ها و بازی ها و نقش ها در امن و امان بود. اما در باشگاه مشتزنی این طور نبود.
پیت در این نقش با چهره داغان شده خود، فرهنگی جدید را پی ریخت. این فیلم تبدیل به فیلمی پرفروش نشد، اما بعدها توجه دیگران را با تاثیر دراز مدتی که داشت، کاملاً جلب کرد.
آلدو راین ـ لعنتی های بی آبرو
همکاری برادپیت و کوئنتین تارانتینو در این فیلم حماسی جنگ جهانی دوم فوق العاده بود. فیلم مخلوطی از فانتزی، خنده و درد است. شاید بهتر باشد این دو تا پیش از اینکه تارانتینو خود را بازنشسته کند، یک بار دیگر فیلمی را به طور مشترک بسازند.
دیگر کارهای ماندگار پیت
از دیگر کارهای ماندگار پیت در طول نزدیک به سه دهه کار در سینما می توان به این آثار اشاره کرد: Money ball (برای دیدن این فیلم لازم نیست اهل بیسبال باشید تا بتوانید از آن لذت ببرید.) «مشاور» (نقدهای منفی زیادی درباره این فیلم شده است اما مشاهده پیت در این فیلم که داستانی از قتل و خشونت است، خالی از لطف نیست) «بعد از خواندن بسوزان»، «12 میمون»، «جنگ جهانی زد» (تریلری درباره حمله زامبی ها) «افسانه پائیز» (اثری کلاسیک و حماسی که پیت در آن کنار آنتونی هاپکینز بزرگ بازی می کند) «A River Runs Throngh IT» و «تلما و لوئیز» اشاره کرد. همچنین از دیگر آثار برادپیت که قابل ذکر هستند، باید فیلم های «The Devils Own»، «دیدار با جوبلک» و «هفت سال در تبت» را مثال زد.
بانی فیلم/ مد و مه/ ششم دی ماه