مروری بر مجموعه داستان «همین جا کنار من» نوشته‎ی نیره نورالهدی

همین جا کنار من» اولین تجربه‎ی داستان‎نویسی نیره نورالهدی شامل دوازده داستان کوتاه است که به تازگی توسط نشرآهنگ قلم  در123 صفحه و تیراژ هزار نسخه منتشر شده. عنوان داستانهای این مجموعه بدین قرار است:گیاه محض، انعکاس زرد،همزاد،کفش های خاکی،به رنگ عقیق،پژواک هی نیمه جان، همین جا کنار من،  زمانی برای رسیدن، دستهایم را برای همیشه نبند، تا بی کرانگی یک بوم، تقلا.

«همین جا کنار من» با توجه به این که نخستین کار این نویسنده محسوب می‎شود، اثری نسبتا قابل قبول به شمار می‎آید، با ظرفیت‎هایی که‎ اگرچه می‎توانسته‎اند گسترش بیشتری در کتاب بیابند؛ اما در شرایط فعلی نیز به خلق مجموعه داستانی انجامیده‎اند از نظر زبانی یک دست واز لحاظ ساختاری درحدی مطلوب که نشان از تلاش نویسنده برای دست یافتن به زبانی یک‎دست در کلیت اثر دارد. از این منظر اگر بعضی توصیفات اضافه در این مجموعه صرف نظر کنیم، با اثری قانع کننده روبه‎رو خواهیم شد.

اگر چه راوی داستانها و حتی زاویه‎ی دید این داستانها با یکدیگر متقاوت است، اما از جنبه‎هایی راوی این داستان‎‎‎ها به‎نظر شخصی واحد و برخوردار از دلمشغولی‎هایی همانند جلوه می کند؛ به همین دلیل پر بیراه نیست که اگر این داستانها را همانند قطعه‎های یک پازل در نظر گرفت که به هم مربوطند و حتی شاید بتوان «همین جا کنارمن» را یک رمان تقریبا زنانه محسوب کرد که به دوازده قسمت تقسیم شده است، البته به‎شکلی ظریف هر بخش آن توسط کسی روایت میشود.

خانم نورالهدی سعی کرده با دراختیار گرفتن زبانی کم و بیش موجز، بدون آنکه خواننده را خسته کند با توصیفات کم ولی به جای خود اورا به دنیای داستانهای خود دعوت کرده و با آنها همراه کند. وگاه مخاطب را به گذشته های دور وشاید دوران کودکی ها برده و به خاطراتی نوستالژیک گریزی بزند ولی در عین حال این روزگار را هم فراموش نکرده وکمی ها ودرد ها ورنج ها را با خوشی ها در هم آمیخته ومجموعه‎ای ‎به نام «همین جا کنار من» خلق کرده.

در این اثر نویسنده با نگاهی شاعرانه که گاه یادآور  عرفان  خاص سهراب سپهری‎ست و با زبانی که نوشته های بیژن نجدی را تداعی می کند، به‎پیرامون خود نگریسته و آن را با تخیل خود آمیخته است. در این داستانها شخصیت هایی متفاوت و ازطیف‎های گوناگون سنی، فکری و اجتماعی می‎توان یافت؛ از کودکی در یک اتاق که هم خانه، هم حمام و آشپز خانه است، خبرنگاری که می رود تا اولین سفرکاری را انجام دهد وولی آخرین سفرش می شود همه وهمه شخصیت هایی هستند قابل لمس و دست یافتنی. محدود نشدن نویسنده و پرداختن به شخصیت‎های گوناگون، نشان از شناخت او از پیرامون خود دارد و این که اساسا سعی کرده مشاهده گر خوبی باشد.

همچنین باید اشاره داشت به اینکه نویسنده با قلم زنانه‎ی خود در زمینه‎های مختلف ظرافتی ویژه را به کار برده و حتی می‎توان گفت در «همین جا کنار من» با داستان‎هایی مارک‎دار و زنانه سرکارداریم ولی این مسئله به کلیت مجموعه داستان  لطمه‎ایی وارد نمی کند و آنجا که لازم بوده، به خوبی از عهده پرداختن به روحیات شخصیت های مرد برآمده.

بیشتر داستان های این مجموعه از زمین شروع می شوند ودرپایان به ماورائ ختم می شوند ویا حد اقل نظر دارند. اخلاقیات دستمایه‎ی بیشتر داستان هاست، دوستی، محبت، نگاه به گذشته در جای جای داستان‎ها دیده می شود.اما چیزی که در بیشتر داستان ها دیده می شود مسئله تنهایی انسان امروزی است، چنانکه گویی نویسنده در جای جای این مجموعه، تنهایی انسان امروزی را جار می زند.

 مد و مه- اردیبهشت 1392