اشتراک گذاری
حسين مهکام؛ فيلمنامه نويس جوان سينماي ايران بعداز چند همکاري با کارگردانهايي همچون عبدالرضا کاهاني، مهدي رحماني و يدا الله صمدي خود به کارگرداني روي آورده است و با فيلم آزادي مشروط در سي وسومين دوره جشنواره فيلم فجر شرکت کرده است. ايلنا با او درباره آزادي مشروط که يکي از فيلم هاي اجتماعي امسال جشنواره است؛ گفت وگو کرده است.
روند نگارش فيلمنامه چه مدتي طول کشيد و نسخه اوليه با اين نسخه چقدر تفاوت دارد؟
اولينبار اين فيلمنامه را البته با تفاوتهاي بسيار چهار سال پيش يعني سال 89 نوشتم و بعدتر که محمل ساخت آن فراهم شد؛ بازنويسيهاي مکرر انجام دادم. در طول پيش توليد هم اين بازنويسي ها ادامه پيدا کرد. حتي برخي جزئيات را در حين توليد به فراخور لوکيشن و مشورت با عوامل فيلم تغيير دادم. درواقع نگارش يک فيلمنامه به طور قطع هيچوقت تمام نمي شود. حتي تدوين مرحله ديگري از بازنويسي يک فيلمنامه هم ميتواند باشد.
کيانوش عياري چه ميزان در ساخت اين فيلم به عنوان مشاور تاثير گذار بود؟
من همان سال 89 در طول صحبتهايم با ايشان در خلال کتابي که درباره شيوه کارگرداني ايشان داشتم مينوشتم، به فضاي اين داستان رسيدم. اما براي ساخت فيلم که لطف کردند و بنابه قانون فيلمهاي اول سمت مشاوره اين فيلم را پذيرفتند، مجموعاً مشي ايشان به اينگونه است که سر صحنه نميآيند. از روز اول هم گفتند که براي راحتي من و باز بودن دست و ذهنم شايد فقط يکبار براي سلام و احوالپرسي بيايند. واقعاً هم يک روز ناهار همراه ما در لوکيشن تشريف داشتند. و اينها البته از بزرگواري ايشان است. اما نکته مهم اين است که ايشان نکات کلي مدنظرشان درباره فيلمنامه و کارگرداني را در پيش توليد با من مطرح فرمودند و تعامل ذهني من با ايشان شکل خود را پيدا کرده بود.
چه به عنوان فيلمنامه نويس براي فيلم هاي ديگر و در اين فيلم؛ به مسئله خانواده نگاه و توجه جدي داشتيد. آيا معتقديد ريشه بسياري از مشکلات امروز جامعه ما در خانواده است يا بيرون از آن؟
ريشه همه چيز در خانواده است. خانواده به مفهوم والدين ما و خواهران و برادران ما و خواهران و برادران والدين ما و از پس ازدواج، همين جايگاهها در خانواده همسر ما و بعد فرزند ما. زندگي اجتماعي يک شبکه به هم پيوسته و پيچيده است و معلوم است که همه چيز از خانواده آغاز ميشود و در آن ادامه مييابد و به پايان ميرسد.
در انتخاب بازيگران و عوامل فيلم هم تغييري داشتيد؟
ابتدا فيلمنامه نوشته ميشود و بعد ذهن نويسنده يا کارگردان به سمت شمايل فيزيکي نقشها و بازيگران مدنظر ميرود. ما هم چون تسليم قوانين فيزيکي هستيم؛ همين کار را کرديم.
فکر مي کنيد در جشنواره فيلم فجر کدام بخش بيشتر مورد توجه قرار گيرد؟
چنين قضاوت هايي هميشه با تماشاگر فيلم است. من هرگز در جايگاهي نيستم که پاسخي براي اين سوال حتي در ذهن خودم داشته باشم. اما اميدوارم فيلم مورد نقدهاي مشفقانه و همراهي هاي تماشاگر قرار گيرد.