اشتراک گذاری
تازه‌ترین کتاب‌های انتشارات مرکز
آمریکای دوره گذار
شروود اندرسون از مهم‌ترین نویسندگان ادبیات آمریکا و عصر طلایی داستان‌کوتاه آمریکایی است که در سال ١٨٧٦ متولد شد. اندرسون را نویسنده دوره گذار ادبیات آمریکا و از شاخص‌ترین چهره‌های تاثیرگذار در شکل‌گیری با داستان‌کوتاه مدرن می‌دانند. به‌تازگی یکی از رمان‌های اندرسون عنوان «سفید بینوا» با ترجمه حسن افشار در نشر مرکز منتشر شده است. اندرسون معمولا در آثارش به آدم‌های حاشیه‌ای و طبقه متوسط آمریکا می‌پردازد که از وضعیت زندگی‌شان ناراضی‌اند. شروع رمان «سفید بینوا» نیز تداعی‌گر همین ویژگی‌های داستان‌نویسی اندرسون است: «هیو مکوی در شهر کوچکی چسبیده به کناره آبرفتی غرب رود میسی‌سیپی در ایالت میسوری توی سوراخی‌ای به دنیا آمد. جای مزخرفی بود برای به‌دنیاآمدن. جز باریکه گل سیاه بر رودخانه، زمین تا ده مایل آن‌طرف‌تر از شهرک-شهرکی که ساحل‌نشین‌ها به مسخره اسمش را فرودگاه گربه‌ماهی‌ها گذاشته بودند- به قدر یک ارزن محصول نمی‌‌داد و به لعنت خدا نمی‌ارزید. زمین زرد سنگلاخ کم‌عمق را زمان هیو جماعتی از مردان تکیده درازی که انگار مثل خود زمین بی‌رمق و بی‌خاصیت شده بودند، شخم می‌زدند. همیشه بی‌دل‌ودماغ بودند و کاسب‌ها و صنعتگران شهرک هم مثل آنها. کاسب‌ها توی دکان‌های مخروبه محقرشان نسیه کار می‌کردند و در مقابل جنسی که دست مردم می‌دادند پولی گیرشان نمی‌آمد. و صنعتگرها هم –پینه‌دوزها، نجارها، نعل‌بندها- در عوض کاری که می‌کردند پولی دستشان را نمی‌گرفت… » شروود اندرسون در رمان «سفید بینوا» که در پنج بخش نوشته شده، به سیر تحولات و تغییرات جامعه آمریکا در پایان قرن١٩و اوایل قرن‌بیستم پرداخته است.
چیز و فقر و باقی قضایا
«گفتمش آن مثنوی تاخیر شد»، عنوان دفتر شعری است از همایون کاتوزیان که مدتی است در نشر مرکز به چاپ رسیده است. اگرچه کاتوزیان کمتر به عنوان شاعر شناخته شده، اما از او پیش‌تر هم دفتر شعر دیگری با نام «خشت خام» منتشر شده بود. دفتر شعر جدید کاتوزیان هم شامل شعرهای سپید و نیمایی است هم شعرهایی در قالب‌های کلاسیک شعر فارسی مثل غزل. کاتوزیان در یادداشت ابتدای کتاب با عنوان «یاد باد از نجد و از یاران نجد»، نقبی به خاطراتش درباره شعر و شاعری زده و تاکید کرده که شعرسرودنش هیچ‌گاه به قصد شاعرشدن نبوده، اگرچه از کودکی به این‌کار پرداخته: «از هشت سالگی شعر گفته‌ام. و نخستین قطعه‌ای را که گفتم خوب به یاد دارم. در سال ١٣٢٩ مبارزه برای ملی‌کردن نفت سخت بالا گرفته بود و مصدق در مجلس شانزدهم رهبری اقلیت را که عضو جبهه ملی بودند در دست داشت و از جمله یاران نزدیک به او دکتر علی شایگان و مهندس کاظم حسیبی بودند (که این دومی هنوز نماینده مجلس نشده بود). قطعه‌ای که من گفتم تحت‌تاثیر آن جو سیاسی-اجتماعی بود… به‌هرحال بعدها آنچه را که تا ١٨سالگی سروده بودم شستم و بر باد دادم، چنان‌که تقریبا حتی یک بیت از آن را-سوای آن شاهکار کودکی- به خاطر ندارم. اما در اواسط سال ٣٩ که هنوز ١٨سالم نشده بود به محفل خلیل ملکی راه یافتم و با آدم‌های عزیزی آشنا شدم و از میان روشنفکران جوان آنها به‌ویژه با منوچهر صفا، ضیاء‌صدقی، هرمز همایون‌پور، داریوش آشوری و سیروس‌طاهباز باب دوستی و نقل و گفت‌وگو را باز کردم… »
گفت‌وگویی با لئونارد برنستاین
لئونارد برنستاین از شاخص‌ترین چهره‌های موسیقی کلاسیک در آمریکای قرن بیستم بوده و به عنوان رهبر ارکستر، آهنگساز، پیانیست، فعال حقوق‌بشر، محقق و مجری تلویزیون شناخته شده است. به تازگی کتابی با نام «شام با لنی» با عنوان فرعی گفت‌وگو با لئونارد برنستاین موسیقیدان و رهبر ارکستر، با ترجمه بهزاد هوشمند در نشر مرکز به چاپ رسیده است. گفت‌وگو با برنستاین توسط جاناتان کات انجام شده و درواقع این آخرین مصاحبه‌ای است که با برنستاین صورت گرفته است. این گفت‌وگو به نوامبر ١٩٨٩ برمی‌گردد، یعنی یک‌سال پیش از مرگ برنستاین. جاناتان کات در این گفت‌وگو درمورد مسایل مختلفی، از سطح بالاترین مقولات موسیقی تا سیاست و آموزش و روان‌شناسی، با برنستاین صحبت کرده است. در بخشی از مقدمه این کتاب درباره ویژگی‌های برنستاین آمده: «برخلاف بیشتر اجرا‌کنندگان متاخر موسیقی کلاسیک، لئونارد برنستاین، مصرانه از جدایی موسیقی و علایق روشنفکری، سیاسی، عاشقانه و روحانی‌اش سر باز می‌زد. در گفتارهای چارلز الیوت نورتون در دانشگاه هاروارد در سال ١٩٧٣، او این خصیصه خود را با عنوان «پیوند شوق و فرم» و «لذت ابهام» معرفی کرد… او در مقاله ١٩٦٧ خود با عنوان مالر: زمان او فرا رسیده است، به منابع دوگانه انرژی در سمفونی‌های آهنگساز- که همواره با آنها احساس نزدیکی زیادی داشته است- اشاره کرده است. او احتمالا پیچیدگی‌های چندوجهی شخصیت موسیقایی و خصوصی خودش را، با معرفی مالر به عنوان «خشن و خنثی، لطیف و پرسروصدا، مهذب، بی‌تجربه، منفعل، احساساتی، گستاخ، خجالتی، خودنما، قابل‌اعتماد، متزلزل، وابسته، مخالف» بیان کرده است».