اشتراک گذاری
شما همیشه قصد دارید فیلمی در سطح «همشهری کین» و یا «دزد دوچرخه» بسازید اما این اتفاق نمی‌افتد. برای ساخت فیلم‌های فوق‌العاده خیلی تنبلم و کمال گرایی لازم را ندارم …
«وودی آلن» سینماگر سرشناس سینمای جهان در مصاحبه جدید خود عنوان کرده که ساخت فیلم‌های فوق‌العاده خارج از توانایی اوست چرا که او فردی عادی و بسیار تنبل است که ترجیح می‌دهد زودتر به خانه برود تا این که بخواهد سکانس‌های چالش برانگیز را مقابل دوربین ببرد.
در حالی که طرفداران «وودی» هنوز فیلم‌های موفقی چون «منتهن» و «آنی هال» را از این سینماگر صاحب سبک به یاد دارند اما خود او اذعان می‌کند که قدرت و کمال‌گرایی لازم را برای ساخت فیلم‌های فوق‌العاده ندارم.
او در مصاحبه‌ای با نشریه «Independent» عنوان کرده است:
"من یک تنبل هستم و کمال‌گرا نیستم. «اسکورسیزی» و «اسپیلبرگ» با تلاش فراوان و وصف‌ناپذیر تا پاسی از نیمه شب روی جزئیات کار می‌کنند اما من دوست دارم ساعت شش به خانه بروم. شام بخورم. فیلمسازی تمام زندگی و موجودیت من نیست"
"کمبود دیگر من این است که هوش، عمق و استعداد ذاتی ندارم و روحیه "بزرگی" در من نیست. زمانی که صحنه‌هایی از فیلم‌های «کورساوا» را تماشا کنید، می‌دانید که او مردی دیوانه در صحنه فیلمبرداری است و همه چیز باید عالی پیش برود. او دیوانه بود اما من هیچ یک از این ویژگی‌ها را ندارم"
فیلم‌های ساخته «ووردی آلن» 79 ساله در سال‌های اخیر با انتقاداتی از حیث کیفی مواجه شده است و فیلم «مرد غیرمنطقی» جدیدترین ساخته او که امسال در جشنواره ونیز نیز به روی پرده می‌رود به گمان برخی منتقدین "بسیار بد" و "تقریبا غیرقابل دیدن" معرفی شده است!
پیش از این نیز دو فیلم «ملیندا و ملیندا» در سال 2004 و «رویای کاساندرا» در سال 2007 نیز شرایط بهتری نداشتند.
«وودی آلن» در مصاحبه دیگری با رادیو ملی آمریکا عنوان کرده بود: مشکل من این است که فردی عادی و از طبقه متوسط هستم. اگر دیوانه بودم بهتر می‌شدم. اگر در صحنه فیلمبرداری داد و هوار می‌کردم بهتر می‌شد اما این کار را نمی‌کنم. می‌گویم خوب است! و این یک کیفیت متوسط است.
آلن معتقد است فیلم «امتیاز نهایی» کمترین فاصله را با تعریف او از یک فیلم عالی داشته است و این که پروژه هر فیلمی را با امید به ساخت فیلم کلاسیک آغاز می‌کند.
همیشه قصد دارید فیلمی چون «همشهری کین» و یا «دزد دوچرخه» بسازید اما این اتفاق نمی‌افتد.
«آلن» در اولین مصاحبه پس از نمایش فیلم «مرد غیرمنطقی» گفته بود که فیلمسازی را راهی خوشایند برای امرار معاش قلمداد می‌کند: "همه باید در زندگی کاری کنیم تا درآمدی داشته باشیم. فیلمسازی براساس استانداردهای کلی مشاغل روش بسیار خوبی است. شما با افراد مستعدی سروکار دارید و کارتان به هیچ وجه خسته کننده نیست. من از کار کردن لذت می‌برم."
"زندگی معقولی دارم. صبح‌ها از خواب بلند می‌شوم. کار می‌کنم، بچه‌ها را به مدرسه می‌برم، روی تردمیل می‌دوم، کلارینت می‌نوازم، با همسرم در یک مسیر تکراری قدم می‌زنم و … اما اگر دیوانه بودم بهتر می‌شد".
آلن با اشاره به ازدواجش با کسی که 35 سال اختلاف سنی با او دارد، گفت: از زندگی‌مان لذت می‌بریم و اختلاف سن اهمیتی ندارد و به نوعی به نفع ماست.
وی همچنین درباره این که چرا هیچگاه چون برخی ستاره‌های هالیوودی به سمت استفاده تفریحی مواد مخدر نرفته است، گفت: "هیچ وقت نسبت به مواد مخدر کنجکاوی و علاقه‌ای نداشتم. موضوعات بسیاری هستند که توجه مرا جلب نمی‌کند؛ من به تکنولوژی علاقه ندارم و کامیپیوتری نیز ندارم. سفر و موسیقی پاپ دوست ندارم و نمی‌توانم به خودم انگیزه بدهم".
«وودی آلن» طی بیش از سه دهه فیلمسازی، بالغ بر 45 فیلم ساخته که با آن‌ها افتخارات و جوایز سینمایی متعددی کسب کرده است که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به چهار جایزه اسکار و دو جایزه گلدن گلوب می‌توان اشاره کرد.
دو جایزه بهترین کارگردانی و شش جایزه بهترین فیلم‌نامه از جوایز بفتا انگلیس، خرس نقره‌ای جشنواره برلین در سال 1975، جایزه فیپرشی جشنواره کن در سال 1985 برای «رز بنفش قاهره»، دو جایزه بهترین فیلم خارجی از جوایز سزار فرانسه برای «منهتن» و «رز بنفش قاهره»، جایزه بهترین فیلم اروپایی از جوایز گویا اسپانیا در سال 2006 برای «امتیاز نهایی»، شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز در سال 1995، جایزه یک عمر دستاورد سینمایی از جشنواره سن‌سباستین در سال 2004 از دیگر افتخارات سینمایی این کارگردان بزرگ محسوب می‌شوند.
«آنی‌هال»، «صحنه‌های داخلی»، «منهتن»، «خاطرات اکلیلی»، «امتیاز نهایی»، «آلیس»، «ویکی کریستینا بارسلونا»، «گلوله‌های بر فراز برادوی»، «آفرودیت قدرتمند»، «شالوده‌شکن»، «نیمه شب در پاریس»، «تقدیم به رم با عشق» و «یاسمن غمگین» از جمله ساخته‌های این کارگردان صاحب‌نام سینمای جهان است.