Share This Article
پروژه كارستان رونمايي شد
بني‌اعتماد بعد از ساخت «قصه‌ها» كه در سال ٩٤ بعد از افت و خيزهايي اكران شد به همراه مجتبي ميرتهماسب پروژه‌اي را با نام «كارستان» آغاز كرد كه در آن زندگي كارآفرينان ايراني را جلوي دوربين مستندسازان شناخته‌شده ايراني برد.
آشنايي او با كارآفريني از زماني آغاز شد كه در سال ٨٧ از سوي فيروزه صابر به موسسه توسعه كارآفريني زنان و جوانان دعوت شد و بعد از آن تصميم گرفت كه فيلمي درباره كارآفرينان بسازد. حالا كار او تمام شده و مجموعه فيلم‌هاي مستند «كارستان» و ٣٠ آبان همزمان با ١٠ سالگي بنياد توسعه كارآفريني زنان و جوانان، به طور رسمي با حضور رخشان بني‌اعتماد و مجتبي ميرتهماسب سرپرستان گروه كارگرداني اين پروژه رونمايي شد.
بخشي از اين مراسم به معرفي و رونمايي رسمي از پروژه سري فيلم‌هاي مستند درباره كارآفرينان «كارستان» اختصاص داشت. رخشان بني‌اعتماد اين پروژه را معرفي كرد و از ساخت مجموعه‌اي خبر داد كه قرار است تجربيات و چالش‌هاي حرفه‌اي كارآفرينان ايران را به تصوير بكشد؛ افرادي كه مي‌توانند به عنوان يك الگوي موفق به جامعه معرفي شوند. دلايل اوليه اين كارگردان براي ساخت اين مجموعه اين بود كه به نظرش مي‌رسيد در شرايطي كه امكانات و فرصت‌هاي شغلي در جامعه به طور عادلانه تقسيم نمي‌شود، تصوري كه براي جوانان وجود دارد، اين است كه دستيابي به يك امكان و چشم‌انداز براي زندگي آينده، صرفا وصل بودن به رانت يا جريان‌هاي اقتصادي است. گرچه بخشي از اين تفكر هم غيرواقعي نيست اما اين همه واقعيت هم نيست. واقعيتي كه جوانان بايد از آن الگو بگيرند اين است كه حتي در چنين شرايطي كساني هستند كه برخلاف ذهنيت جا افتاده براي نسل جوان، عمل مي‌كنند؛ تصوري كه در آن پولدار شدن هدف است، ارزش و حرمت كار و موفقيت و چالش در برابر مشكلات، يك امر فراموش‌شده است. به نظرم مي‌آمد كه در كنار تمام كارهايي كه در كارنامه كاري‌ام داشتم، به خاطر حساسيتي كه در نمايش واقعيت‌هاي جامعه دارم لازم بود كه روي اين بخش هم كار كنم.
او نمي‌خواسته در اين مجموعه قهرمان‌سازي كند بلكه مي‌خواسته با به تصوير كشيدن الگوهاي خودباوري به جوان‌ها نشان دهد كه مي‌شود گونه ديگري هم ديد. او مي‌گويد: «من دلم به درد مي‌آيد وقتي كه از دانش‌آموز دبيرستاني ما تا دانشجوي ما در بالاترين رتبه تحصيلي تمام ذهنيتش اين است كه چطور مهاجرت كند، فراهم كردن شرايط بهتر براي تحصيل و زندگي بد نيست اما اينكه جوانان هيچ چشم‌اندازي پيرامون خود نمي‌بينند و فقط به مهاجرت فكر مي‌كنند، بد است.»
اين پروژه از دوسال پيش به همت مجتبي ميرتهماسب با كمك بنياد توسعه كارآفريني آغاز شده و پنج فيلم از اين مجموعه كه منابع آن تماما از طريق حاميان جذب شده است، در مرحله توليد است. در فاز دوم قرار است ١٢ فيلم ساخته شود. مخاطبان اين فيلم تمام جامعه هستند، مخاطباني كه نياز به داشتن الگوهايي دارند كه هيچ‌وقت در جامعه نمي‌بينند. بهرنگ تنكابني، مدير روابط عمومي و تبليغات مجموعه فيلم‌هاي مستند كارستان نيز در مورد اهداف و چشم‌انداز ساخت اين مجموعه مستند توضيح داد: «اين پروژه پس از دوسال مراحل پژوهش خود را به پايان رسانده و در مرحله توليد قرار گرفته است، محصول اصلي اين پروژه، فيلم‌هاي مستندي است كه از كارآفرينان مختلف ساخته مي‌شود؛ فيلم‌هايي كه هر يك توسط يكي از مستندسازان برجسته كشور به تصوير كشيده خواهد شد و در كنار اين فيلم‌هاي ارزشمند نتايج پژوهش‌ها به شكل كتاب مكتوب خواهد شد. در كنار اين فعاليت‌ها در نظر داريم با توليد محتوا در زمينه دانش و فرآيندهاي كارآفريني، اين مهم را از بستر شبكه‌هاي اجتماعي و رسانه‌هاي جمعي به جامعه هدف خود كه موقعيت استثنايي امروز كشور را ساخته‌اند، يادآوري كنيم. مي‌توان مدعي شد كه كارستان يك پروژه ملي است، كه اين بار نه از سوي نهادها و سازمان‌هاي دولتي كه از سوي هنرمندان و فعالان مدني در حال انجام است.» شهين‌دخت مولاوردي، معاون رييس‌جمهور در امور زنان و خانواده نيز كه يكي از مهمانان اين برنامه بود در بخش ديگري از مراسم دهمين سالگرد فعاليت بنياد توسعه كارآفريني گفت: «براي رسيدن به اهداف بزرگي كه پيش رو داريم، در سطح كلان نيازمند تغيير رويكرد از اقتصاد مبتني بر منابع به اقتصاد مبتني بر دانش و خلاقيت هستيم كه به نام اقتصاد دانش‌بنيان و خلاق از آن ياد مي‌شود و امروزه در دنيا حرف اول را مي‌زند. اين اقتصاد زن و مرد نمي‌شناسد.»
معاون رييس‌جمهوري در امور زنان و خانواده با قدرداني از خدمات سازمان‌هاي مردم‌نهاد، گفت: «مجموعه‌هايي مانند بنياد توسعه كارآفريني زنان و جوانان كه در آموزش و اشتغال‌آفريني براي زنان و دختران در استان‌هاي كمتر برخوردار و محروم كشور بيشترين تمركزش را معطوف داشته جاي قدرداني و حمايت دارند.»ملاوردي آموزش و اشتغال‌آفريني را از جمله وظايف دولت‌ها دانست و گفت: «در شرايط كنوني كه دولت براي رسيدن به شرايط متعادل حدود پنج سال زمان نياز دارد، اين قبيل بنيادها مي‌توانند به دولت و جامعه خدمت كنند. اقتصادهاي سنتي كه با تزريق پول ايجاد اشتغال مي‌كردند ديگر پاسخگوي شرايط امروز دنيا نيستند و دنيا به سمت اقتصادهاي دانش‌بنيان يا اقتصادهاي خلاق تغيير مسير داده و اين همان روش اتخاذ‌شده به وسيله اين قبيل نهادهاي كارآفرين مردم‌نهاد است.»