اشتراک گذاری
تاریخچه‌ی 87 ساله جوایز سینمایی "اسکار" شاهد تقلب بسیاری از استودیوهای فیلمسازی برای معرفی بازیگران مورد نظر خود در شاخه‌هایی خاص از این جوایز سینمایی بوده است، پدیده‌ای که جوایز اسکار 2016 نیز از آن مستثنی نیست.
به گزارش مد و مه به نقل از بسیاری از کمپانی‌های فیلمسازی پیش از آغاز فصل جوایز سینمایی تبلیغات گسترده‌ای برای گنجاندن بازیگران فیلم‌های خود در شاخه‌ای خاص از جوایز اسکار انجام می‌دهند، شاخه‌ای که با شانس بیشتری برای آن بازیگر، جهت کسب جایزه اسکار همراه است.
«تیم گری» نویسنده سینمایی نشریه «ورایتی» در مطلبی به خطوط مبهم میان شاخه بهترین بازیگر نقش اصلی و مکمل جوایز اسکار و بهره‌وری برخی استویوهای فیلمسازی از این ضعف قوانین پرداخته است، قوانینی که پس از گذشت سال‌ها حالا دیگر کمتر کسی آن‌ها را زیر سوال می‌برد.
«مارلون براندو» در حالی در سال 1972 برای فیلم «پدرخوانده» موفق به کسب جایزه اسکار شد که تایم حضور او در این فیلم در قیاس با «آل پاچینو» بسیار ناچیز بود اما با این وجود «آل پاچینو» از سوی اعضای اکادمی در شاخه نقش مکمل، نامزد کسب جایزه اسکار شد!
کمپانی فاکس نیز در سال 1979 تبلیغات فراوانی برای گنجاندن «سینیوری ویور» در شاخه بازیگر نقش مکمل زن در فیلم «بیگانه» کرد، همان‌طور که «نائومی والتس» برای بازی در فیلم «جاده مالهند» به عنوان یکی از کاندیدهای شاخه نقش مکمل معرفی شد، چرا که استودیوهای فیلمسازی به خوبی آگاه بودند این بازیگران شانس زیادی در شاخه نقش اصلی در رقابت با بازیگران صاحب نام آن زمان ندارند و به همین دلیل با تبلیغات فراوان خود بیش از جوایز اسکار به نوعی نظر رای دهندگان جوایز اسکار را تحت تاثیر قرار دادند.
در سال 1964 نیز «پیتر سلرز» در فیلم «دکتر استرنجلاو» در سه نقش بازی کرد و کمپانی کلمبیا در چهار جبهه در جهت منافع خودش برای وی تبلیغ کرد؛ یکی به عنوان بازیگر اصلی و سه نقش در شاخه نقش مکمل برای هر یک از شخصیت‌های او در فیلم اما آکادمی اسکار در نهایت «پیتر سلرز» را تنها در شاخه بهترین بازیگر نقش اصلی مرد نامزد کسب جایزه کرد.
ابهام و سردرگمی در رشته بازیگری جوایز اسکار از سال 1994 آغاز شد، زمانی که «بری فیتزجرالد» برای بازی در فیلم «به راه خود می‌روم» در شاخه بهترین بازیگر نقش مکمل و اصلی نامزد اسکار شد و در نهایت اسکار نقش مکمل را از آن خود کرد و همین امر موجب شد آکادمی اسکار به سرعت قانونی وضع کند که براساس آن هر نقش تنها می‌تواند در یک شاخه نامزد کسب جایزه شود.
برای سال‌ها تعاریف ارائه شده از سوی آکادمی اسکار درباره تمایز نقش اصلی و مکمل مبهم بود و بازیگران عموما بر حسب سن، شهرت، تیم بازیگران و یا ملاحظات تجاری در شاخه نقش مکمل یا اصلی مورد بررسی قرار می‌گرفتند.
به عنوان مثال «پتی دوک» برای فیلم «معجزه‌گر» و «تاتوم اونیل» برای فیلم «ماه کاغذی» و «تیموثی هاتون» برای فیلم «مرد معمولی» گرچه همگی در این فیلم‌ها ایفاگر نقش اصلی بودند اما به سبب جوانی به عنوان بازیگران نقش مکمل تعریف شدند و بنابراین امسال هم به احتمال فراوان «جیکوب ترمبلای» برای بازی در فیلم «اتاق» به دلیلی مشابه به عنوان بازیگر نقش مکمل از سوی آکادمی اسکار در نظر گرفته خواهد شد.
شهرت نیز تاکنون نقش قابل ملاحظه‌ای در تعریف بازیگران به عنوان نقش اصلی و مکمل داشته است، همان‌طور که «سینیوری ویور» در سال 1979 بازیگری نه چندان نام آشنا بود اما «تام اسکریت» و «جان هرت» هر دو چهره‌هایی جا افتاده و آشنا و همین امر «ویور» را به عنوان بازیگر نقش مکمل در جوایز اسکار معرفی کرد، شرایطی که امسال برای «آلیسا ویکاندر» و «رونی مارا» بازیگران فیلم‌های «دختر دانمارکی» و «کارول» برقرار است و اعضای آکادمی به احتمال فراوان بازی این دو را در شاخه نقش مکمل بررسی خواهند کرد، شرایط مشابهی که سال‌های قبل برای نامزدها و برندگان پیشین چون «جنیفر کانلی» (ذهن زیبا) و «کریستوف والتز» (ژانگوی آزاده شده) نیز وجود داشت.
همچنین از آن جایی که شاخه‌ای برای تیم بازیگری فیلم در جوایز اسکار وجود ندارد، «دان اریکوید» (شکارچیان روح)، «گلن کلوس» (ترس بزرگ) و «پاتریشیا آرکت» (پسرانگی) به عنوان بازیگران نقش مکمل تبلیغ شدند و در نهایت «کلوس» نامزد اسکار شد و «آرکت» برنده اسکار بازیگری در نقش مکمل شد.
استودیوهای فیلمسازی برخی مواقع براساس ملاحظات دیگر نیز برای بازیگران فیلم خود تبلیغ می‌کنند، به عنوان نمونه «جولیان مور» برای بازی در فیلم «ساعت‌ها» یک بازیگر نقش مکمل معرفی شد، چرا که همان سال در فیلم «دور از بهشت» در نقش اصلی ظاهر شده بود، استراتژی که کارکرد خوبی داشت و «مور» برای هر دو نقش نامزد اسکار شد.
از سوی دیگر بسیاری از بازیگران بوده‌اند که به دلیل حضوری کوتاه در فیلم به عنوان بازیگر نقش مکمل تلقی می‌شدند اما در نهایت جایزه شاخه نقش اصلی اسکار را به خانه برده‌اند که از آن جمله می‌توان به «دیوید نیون» (میزهای جدا)، «پاتریشیا نیل» (هود)، «آنتونی هاپکینز» (سکوت بره‌ها)، «فرانس مک دورماند» (فارگو) و «استیو کارول» (فاکس کچر) اشاره کرد، بنابراین سیستم اسکار به نوعی تعادل را رعایت می‌کند.
در سال 1980 کمپانی پارامونت برای «سوزان سراندون» برای بازی در فیلم «آتلانتیک سیتی» به عنوان یکی از شانس‌های نقش مکمل جوایز اسکار تبلیغ می‌کرد اما آکادمی اسکار او را در شاخه نقش اصلی نامزد کرد، همان‌طور که «کیت وینزلت» جایزه نقش مکمل را برای فیلم «کتابخوان» از جوایز گلدن گلوب و انجمن بازیگران دریافت کرد اما آکادمی جایزه اسکار نقش اصلی را به او داد.
امسال نیز انجمن مطبوعات خارجی هالیوود (جوایز گلدن گلوب) دو فیلم «مریخی» و «جوی» را در شاخه کمدی بررسی خواهد کرد، بنابراین بازیگران این فیلم‌ها شانس بسیار بیشتری در این شاخه نسبت به شاخه پرازدحام فیلم‌های درام دارند.
"تقلب در شاخه‌های جوایز اسکار" عبارتی است که امسال به دفعات از سوی افراد برای متهم کردن کمپانی‌های فیلمسازی برای تحت تأثیر قراردادن رأی دهندگان جوایز اسکار به کار رفته است، کمپانی‌هایی که از نگاه آن‌ها فریب کارند و در جهت منافع خود قوانین را دور می‌زنند چرا که به خوبی می‌دانند نامزدی و کسب جایزه اسکار می‌تواند تا چه حد در موفقیت تجاری محصولاتشان نقش داشته باشد.
هشتاد و هشتمین دوره جوایز سینمایی اسکار روز 28 فوریه (9 اسفند) در سالن دالبی تئاتر لس‌آنجلس برگزار می‌شود.