Share This Article
دبیر جشنواره فجر در ٧ ماه گذشته چه کرده است؟
کیوان کثیریان
جشنواره فجر امسال قرار است چطور برگزار شود؟ آیا قرار است تغییر و تحولات عمده‌ای را به خود ببیند؟ آیا قرار است به استانداردهای یک جشنواره قابل‌قبول ملی دست یابد؟ با چه ابزارهایی قرار است این اتفاق رخ دهد؟ درحال‌حاضر چه نشانه‌هایی دراین‌باره وجود دارد؟ جشنواره‌های مهم دنیا دبیر و مسئولان تقریبا ثابت دارند و در تمام طول سال، بی‌وقفه کار می‌کنند تا حدود ١٠ روز یک جشنواره کم‌نقص و پربار برگزار کنند. در ایران هربار که جشنواره به انتها می‌رسد، مسئولیت دبیر هم پایان می‌یابد تا حکم تازه برای دبیر جدید صادر شود. دبیر جدید هم سعی می‌کند جشنواره را با کمترین ریسک برگزار کند تا همه را راضی نگه دارد بلکه یک بار دیگر برای سال آینده حکم بگیرد. کمتر دبیری جرئت و شجاعت تغییرات عمده و سازنده در روند جشنواره را به خود داده است. «در» جشنواره هربار با درصد کوچکی تغییر، همواره بر یک پاشنه چرخیده است. دبیر سی‌وچهارمین جشنواره از اردیبهشت حکم گرفته است؛ یعنی هفت ماه پیش. آیا محمد حیدری برای این هفت ماه گزارش کار دارد؟ مدیران اصلی زیرمجموعه او کمتر از یک ماه پیش معرفی شدند؛ این به آن معنی است که کار اجرائی جشنواره، حداکثر یک ماه است که آغاز شده است. چرا؟ محمد حیدری در مدت شش ماه پس از انتصابش، درگیر انجام چه اقداماتی بوده است؟ حیدری در آغازین روزهای مسئولیتش، خبر از تغییراتی عمده در جشنواره داده بود؛ معرفی زودهنگام مدیران، انتشار زودهنگام فراخوان جشنواره، روی‌آوردن به مدیران جدید و غیرتکراری، کاهش قابل‌توجه تعداد سیمرغ‌ها، حتی تغییر کاخ جشنواره، سینمای رسانه و… . اما به‌تدریج معلوم شد دبیر جدید جشنواره، برای اظهارنظرهای اولیه باید تا بیشترشدن شناختش از فضای سینمای ایران و جشنواره فجر صبر می‌کرد. شناختی که بعید است هنوز هم محقق شده باشد. حیدری وعده نشست خبری بعد از ماه رمضان را داده بود (یعنی آخر تیر) که بارها آن را به تعویق انداخت و همچنان برگزارش نکرده، فراخوان هم که بسیار دیرتر از وعده اولیه منتشر شد، اعلام دیرهنگام اسامی مدیران نیز نشان داد هیچ خبر تازه‌ای در راه نیست. انتصاب دو بازیگر به عنوان مشاور هم انتخاب‌هایی جدی به نظر نمی‌رسند و مشخص نیست قرار است برای جشنواره چه سودی داشته باشند و چه نقشی ایفا کنند، کاخ جشنواره و سینمای رسانه‌ها هم کماکان همان است که بود و همچنان باید میهمانان ویژه و نهادها و هنرمندان و خبرنگاران همه یک جا فیلم ببینند، تعداد جایزه‌ها هم تغییری نکرده و همچنان جایزه‌های پرشمار تخصصی و فنی را داورانی غیرتخصصی می‌دهند و خواهند داد؛ جوایزی که تابه‌حال بیشترین گلایه‌ها را میان اهالی سینما برانگیخته است. در مجموع به نظر می‌رسد حیدری با اینکه وقت کافی برای برنامه‌ریزی داشته ولی نخواسته یا نتوانسته از آن استفاده مفیدی کند. مشخص است که او قرار نیست تحولی در شکل و اجرای جشنواره پدید آورد و بنا دارد تا همان مسیر پیشینیان را – شاید- منظم‌تر طی کند. بعید است او چندان فضای کار را بشناسد و بخواهد یا بتواند تحولی در شکل کار این جشنواره ٣٤ساله به وجود آورد. اینکه دبیر جشنواره فجر با اینستاگرام آشنا باشد و از ظرفیت‌های فضای مجازی بهره بگیرد، البته اتفاق خوبی است ولی فراموش نکنیم که این اتفاق مدت‌ها پیش باید رخ می‌داد و سال‌هاست که مسئولان در تمام رده‌ها در همه دنیا از این قابلیت‌ها استفاده می‌کنند. اینها اساسا جزء لوازم پایه‌ای و بدیهی مدیریت به حساب می‌آید و متأسفانه ما در این زمینه عقب مانده بودیم و هستیم. ١٥ ثانیه حرف‌زدن دبیر جشنواره در اینستاگرام البته اتفاق خوبی است ولی ذوق‌زدگی از این اتفاق، بیشتر نشانه توقع بسیار پایین ما از به‌روزبودن مدیرانمان است؛ آن‌قدر به وجود مدیران سنتی عادت کرده‌ایم که حالا باید از چنین اتفاق ساده‌ای به هیجان بیاییم. به گمانم نخستین گام آن است که اهالی رسانه توقع خود را بالاتر از این حرف‌ها ببرند و مطالباتشان را صریح و شفاف مطرح کنند تا مدیران را به ارتقای ملموس و مشهود کیفیت کار خود وادار کنند. این مطالبات حداقلی، بی‌شک مدیران جشنواره فجر را به تحرک وانخواهد داشت.
شرق