اشتراک گذاری
نگاهی به «فراری» ساخته علیرضا داودنژاد
کهنه کار تجربه گرا
ناهید پیشور
علیرضا داودنژاد از دل جریان فیلمفارسی بیرون آمد، با نوشتن فیلمنامه هایی برای جریان تجاری سینما و با ساخت فیلم شاهرگ که تنها اندکی سروشکل تروتمیز تری از فیلمفارسی های متداول سینمای ایران داشت.اما بعدها همین فیلمساز بدل شد به یکی از تجربه گراترین فیلمسازان سینمای ایران و در سن و سالی که خیلی از فیلمسازان سعی می کنند محافظه کارانه از مسیرهای تثبیت شده عبور کنند، هنوز هم همین ویژگی تجربه گرایی را حفظ کرده است.
تجربه گرایی اما همیشه این ریسک را دارد که یا بدل فیلمهای بسیار شلخته و بدی شود همانند، بچه های بد، ملاقات با طوطی و… یا به فیلمهای بسیار خوبی همانند، نیاز، مصائب شیرین، مرهم و…کاهی هم فیلمها در این میامه جایی برای خود پیدا می کند، با بخشهای خوبی که نمی توانند آن بخشهای ضعیف تر را تحت اشعا قرار دهند، فِراری تازه ترین ساخته داوود نژاد هم در این دسته جای می گیرد. البته باتوجه به سطح پایین عمده آثار به نمایش در آمده در این جشنواره جزو آثار مقبول و قابل دیدن جشنواره سی و پنجم قرار می گیرد.
تسلط و تجربه داوود نژاد به خصوص در ساختن فیلمهای خیابانی یکی از مهمترین فاکتورهایی است که این فیلم را نجات می دهد، به خصوص اینکه توانسته تا اندازه ای روی خلاءها و صعف های فیلمنامه سرپوش بگذارد، در این میان نباید از بازی های خوب بازیگران این فیلم غافل شد که شهم ویژه ای در جذابیت آن داشته اند. جذابیتی که شاید نظر مثبت منتقدان را چندان به دنبال نداشته باشد اما احتمالا همراهی و استقبال خوبی از سوی تماشاگران سینما به دنبال خواهد داشت.
****
نقد فیلم «فراری» ساخته علیرضا داودنژاد
سفر به دیار «مسافر» و «بوتیک»
علی شیرازی / فیلم
تاز‌ه‌ترین ساخته‌ی علیرضا داودنژاد – فیلم‌سازی که در آستانه‌ی پیری هنوز هم هوای جوانی به‌سر دارد – به‌نوعی یادآور مسافر عباس کیارستمی و بوتیک حمید نعمت‌الله است. وجه اشتراک شخصیت گلنار با اتی در بوتیک عشق وافر به مهاجرت در اتی و شیفتگی نامعمول به انداختن یک عکس یادگاری با اتومبیل فِراری در گلنار با مدل مذکرش قاسم جولایی در مسافر قابل قیاس است که از قضا هر سه هم در یک قدمی رسیدن به هدف (یا تصور رسیدن به آن) آن را از دست رفته می‌بینند و در خصوص گلنار این شکست محتوم حتی با مرگ او قرین می‌شود.
نکته‌ی دیگر تولد یک بازیگر زن جوان در سینمای ایران است. داودنژاد با انتخاب هوشمندانه‌اش ترلان پروانه را که از کودکی در فیلمها بازی کرده است، حالا در عنفوان جوانی با نقش گلنار وارد دور جدیدی از حضورش در سینمای ایران می‌کند. تنها چیزی که برای نگارنده در روایت داودنژاد مبهم مانده است، انگیزه‌ی راننده آژانس (با بازی خوب محسن تنابنده) در همراهی با دختر است. امسال فراوانند فیلم‌هایی که به هر دلیلی سروکار شخصیت‌های‌شان به بچه‌های جبهه و جنگ می‌افتد. در این‌جا شخصیت سجاد (رضا داودنژاد) به عنوان تنها دارنده‌ی اتومبیل فراری در ایران چه نسبت و رابطه‌ای می‌تواند با آن جانباز جنگ و دوست بانفوذش داشته باشد؟ فِراری یکی از امیدهای فروش در اکران سال آینده هم به شمار می‌رود.