اشتراک گذاری
بخشی از یادداشت محمود دولت آبادی درباره هوشنگ گلشیری / از کتاب «ميم و آنِ ديگران»
گفت: از جاهای عجیب وغریبی گذشتم.
جمله کامل بود. پس گفتم و برگشتی!. به‌شدت ذوق‌زده بودم. در جوابم گفت آره! هجای «آ» و سکون «ه» چنان پر بود از دم ریه‌ها که حرف «ر» در آن میان فرسوده شد. گفتم:عبور از آن دهلیزهای تودرتو که حدس می‌زنم تو تجربه کرده‌ای، انگ کار و سبک خودت است.
حالا باید می‌گفتم بنویس‌شان ــ باید بنویسی‌شان ــ بیرون که آمدی از بیمارستان باید بنویسی‌شان ــ و در بی‌شمار تکرار این معنا در ذهنم، عاقبت توانستم به وجه اثباتی بگویم «می‌نویسی‌شان!» و دیگر مجال ندادم و گفتم: حتماً؛ حتماً می‌نویسی‌شان! و او با دل انگشت‌های دست راستش، شروع کرد به لمس کردن آن تکه از شیلنگ که مائده سرم را به رگ‌هایش می‌رسانید و به همان نقطه نگاه کرد.
***
کتاب «ميم و آنِ ديگران» نوشته‌ی «محمود دولت‌آبادي» 23 يادداشت درباره‌ي هم‌نسلان و پيشينيان این نویسنده‌ی نامدار معاصر را دربردارد. دولت‌آبادی درباره‌ی اين كتاب گفته است: «اين كتاب درباره‌ي دوستان نويسنده، شاعر، نمايش‌نامه‌نويس و هنرمندي است كه آن را درباره‌ي آدم‌هاي همدوره‌ي خودم نوشته‌ام و در آن از كساني چون جلال آل احمد، سيمين دانشور، اكبر رادي، علي‌اشرف درويشيان و ديگران حرف زده‌ام.» در ميم و آن ديگران، اين نام‌ها به چشم می‌خورد: «محمدعلي جمالزاده»، «جلال آل احمد»، «سيمين دانشور»، «مهدي اخوان ثالث»، «احمد شاملو»، دو يادداشت درباره‌ي «محمدعلي سپانلو»، «جواد مجابي»، «علي‌اشرف درويشيان»، «سهراب شهيدثالث»، «پيتر هانکه»، «آرتور ميلر»، «عبدالحسين نوشين»، «بهرام بيضايي»، «اکبر رادي»، «هوشنگ گلشيري»، «رضا براهني»، «ناصر تقوايي»، «محمدرضا لطفي»، «سارا دولت‌آبادي»، «محمدحسين ماهر»، «فريدون آدميت» و «جيمز جويس». کتاب حاضر را نشر «چشمه» منتشر کرده است.