نگاهی به کتاب «بهار71» اثر آرتور آداموف

پرچم‌هاي سرخ
«بهار ٧١» عنوان نمايشنامه‌اي است از آرتور آداموف كه به‌تازگي با ترجمه مهسا خيراللهي توسط نشر ني به‌چاپ رسيده است. آداموف نمايشنامه‌نويس ابسورد فرانسوي است كه البته در سال ١٩٠٨ در روسيه متولد شد اما در همان زمان كودكي‌اش به‌همراه خانواده‌اش به فرانسه مهاجرت كرد. اولين اثر آداموف در سال ١٩٤٦، يعني در اواخر جنگ جهاني دوم، با عنوان «اعتراف» به‌چاپ رسيد. «بهار ٧١» نمايشنامه‌اي است كه در بستري تاريخي روايت شده و درواقع عنوان اين نمايشنامه هم نشان مي‌دهد كه ما با اثري روبرو هستيم كه به يكي از درخشان‌ترين و درعين‌حال كوتاه‌ترين وقايع قرن نوزدهم پرداخته است؛ به كمون پاريس. آداموف در بخشي از مقدمه‌اش درباره اين‌كه چرا در اين نمايشنامه به سراغ كمون پاريس رفته نوشته: «اكنون چند سالي است كه كاملا اتفاقي اثري مصور از كمون پاريس در دست دارم كه واقعا مجذوبم كرد و من را به مطالعه اين دوره شگرف و بي‌همتاي تاريخي ترغيب كرد، به مراتب بيش‌تر از آن رو كه جزوه‌‌هاي جمهوري‌خواهان، بنا بر دليلي بديهي، چندان شناختي از آن به ما ارائه نمي‌دهد. براي من، نخست بحث كمابيش بر سر وظيفه‌اي است كه در برابر نخستين حكومت طبقه كارگر در جهان دارم. يكي از دلايلي كه به نوشتن درباره كمون ترغيبم كرد، اين تمايل بود كه به‌گونه‌اي نمايشي بر واقعه ناگوار كمون تاكيد كنم؛ يعني عمر كوتاهش. عمري در شتابزدگي روزافزون وقايع و افزايش همواره رعب‌آور فعاليت‌ها. چيزي كه شايد پيش از همه نظرم را جلب كرد، اين بود كه شخصيت‌ها هيچ‌گاه در لحظه وقوع حوادث حضور نداشتند؛ بلكه همواره در كنار يا بيرون وقايع بودند. مونمارتر اشغال شده بود، ولي آن‌ها به خودشان مي‌گفتند: هيچ‌چيز از دست نرفته، چون مونمارتر اشغال نشده و تسخيرناپذير است. گاهي هم، به‌عكس، نااميدي حاكم مي‌شد و تدابيري اتخاذ مي‌شد كه جلوي همان عوامل نااميدي گرفته شود. هنوز حكم كاهش حقوق رأي نياورده بود كه آن‌ها اتحاد كارگري تشكيل مي‌دادند و طبقه كارگر قوانين خود را وضع مي‌كرد. در نهايت، آن زمان محدود به من اجازه داد تا با استفاده از اتفاق‌ها خاطرنشان كنم كه چگونه يك شخصيت از واقعيت سياسي آگاهی مي‌يافت؛ درحالي‌كه ديگري، كم يا خيلي زياد، آگاهي‌اش را از دست داده بود. گروهي خيلي دير و در طول هفته خونين به اشتباهات‌شان پي بردند و گروهي هرگز. گروه سوم نيز از ١٨ مارس برخي حركت‌هاي ضروري را پيش‌بيني كرده بود؛ مانند راهپيمايی در ورساي، اشغال بانك و…».

به نقل از شرق