اشتراک گذاری
گروهی از دانشمندان زیر صومعه‌ای در مادرید، تابوتی را پیدا کردند که احتمال می‌رود حاوی بقایای جسد «میگوئل دو سروانتس» باشد.
به گزارش مد و مه، به نقل از ایسنا، دانشمندانی که زیر صومعه‌ای در مادرید به دنبال محل دفن میگوئل دو سروانتس می‌گشتند، اواخر هفته گذشته به تابوتی برخوردند که روی آن حروف ابتدایی نام نویسنده «دن کیشوت» حک شده است.
در این جعبه تکه‌های چوب، سنگ و خرده استخوان‌هایی یافت شده که شاید پرده از راز سروانتس بردارند. گفته می‌شود این نویسنده دوران طلایی اسپانیا یک روز پس از درگذشتش در 22 آوریل 1616 زیر محراب صومعه‌ای در مادرید دفن شده است. سروانتس در همان هفته‌ای که شکسپیر درگذشت، فوت کرد اما محل دقیق دفن او همچون یک راز باقی ماند. پروژه پیدا کردن جسد سروانتس از 9ماه پیش راه‌اندازی شد و با استفاده از ابزارهای فناوری روز همچون دوربین‌های مادون قرمز، اسکنرهای سه‌بعدی و رادارهای نفوذ زیرزمینی پیش رفته است. این پژوهشگران تاکنون 23 قبر در این محل پیدا کرده‌اند که پس از بررسی استخوان‌ها مشخص می‌شود هیچ‌یک به سروانتس تعلق دارد یا نه. جراحاتی که این نویسنده در جنگ برداشته ممکن است کمک شایانی برای شناسایی باقی‌مانده جسدش باشد. طی نبرد دریایی «لپانتو» در سال 1571 یک گلوله در سینه و یکی در دست سروانتس نشست. اسپانیا در این جنگ از ارتش عثمانی شکست خورد. میگوئل دو سرانتس که لقب «پدر رمان مدرن» را یدک می‌کشد، در سال 1547 در پایتخت اسپانیا متولد شد. او شاهکارش «دن کیشوت» را در دو بخش و در سال‌های 1605 و 1615 به نگارش درآورد.
به گزارش بی‌بی‌سی، تاثیر او بر زبان اسپانیایی تا جایی بوده که اغلب این زبان را «زبان سروانتس» می‌خوانند. سروانتس از بزرگ‌ترین و تأثیرگذارترین شخصیت‌های دنیای ادبیات و از عوامل اصلی شکوفایی فرهنگی اسپانیای قرن شانزدهم بود. رمان «دن کیشوت» او را شالوده ادبیات غرب و اولین اثر داستانی مدرن اروپایی می‌دانند. این رمان ماندگار به 65 زبان دنیا ترجمه شده است و همچنان به چاپ می‌رسد. نقدهای ادبی درباره این رمان که از قرن هجدهم آغاز شده همچنان ادامه دارند.
دایره‌المعارف «بریتانیکا» درباره این کتاب نوشته است: محبوبیت سریع «دن کیشوت» بیش‌تر برگرفته از تنوع حوادث آن، طنز عالی و شوخ‌طبعی فراوان آن بوده است. از دو قسمتی که سروانتس نوشته بود، بخش اول بیش‌تر در نظر مردم و به مذاق آن‌ها خوش آمده بود. در سطح جهانی، به لطف رمان «دن کیشوت» علاقه‌مندان فراوانی به سروانتس پیدا شدند و این در حالی بود که او این رمان را برای تمسخر عشق شوالیه‌ها و خدشه‌دار کردن محبوبیت نوعی از ادبیات نوشته بود که برای یک قرن مورد محبوبیت عموم مردم بود. در سال 1613، سروانتس مجموعه‌ای از داستان‌ها را به نام «رمان‌های نمونه» منتشر کرد. در مجموع این اثر شایسته شهرت سروانتس بود و به همان نبوغ «دن کیشوت» نوشته شد. در 67 سالگی (1614) مجموعه شعر «سفر پارناسو» را نوشت و یک سال بعد از آن، «هشت کمدی» و «هشت میان‌پرده جدید» را منتشر کرد. در همین سال، او نوشتن رمانی مشتمل بر اتفاقات سفرهایش را به پایان رساند که بعد از مرگش در سال 1617 منتشر شد. نویسندگانی چون «چارلز دیکنز»، «گوستاو فلوبر»، «هرمن ملویل»، «فئودور داستایوفسکی»، «جیمز جویس» و «خورخه لوییس بورخس» از آثار و سبک ادبی سروانتس الهام گرفتند. یونسکو به احترام درگذشت هم‌زمان سروانتس و شکسپیر، این دو شخصیت بزرگ دنیای ادبیات، روز 23 آوریل را «روز جهانی کتاب» نام نهاده است.