اشتراک گذاری
‘
بيتا موسوي
«احتمال باران اسيدي» نخستين ساخته بلند سينمايي بهتاش صناعي است كه در بخش نگاه نو سي و سومين جشنواره فيلم فجر و بخش هنر و تجربه حضور دارد. فيلمنامه اين فيلم توسط مريم مقدم و صناعي ها نوشته شده است. اين فيلم درباره تنهايي و سرگشتگي آدم هاي امروز است كه شمس لنگرودي، شاعر و پژوهشگر ادبيات در شخصيت محوري آن به ايفاي نقش پرداخته است. البته مريم مقدم و پوريا رحيمي سام نيز از ديگر بازيگران اصلي اين فيلم هستند. قطعا يكي از ويژگي هاي مهم اين فيلم در كنار فيلمنامه خوب و كارگرداني، حضور اين شاعر بزرگ است. از اين رو با بهتاش صناعي ها و شمس لنگرودي درباره ويژگي هاي شخصيت منوچهر، انتخاب كاراكترها، مسير طي شدن فيلمنامه، كارگرداني، جذابيت بازيگري براي استاد لنگرودي، ادامه مسير او در سينماي ايران و… صحبت كرديم.
لنگرودي: هيچ علاقه اي ندارم در نقش شخصيت هاي منفي بازي كنم. چون با آنها همدلي ندارم. اما با شخصيت منوچهر اين گونه نبودم. اگر صناعي ها يك شخصيت منفي در فيلمنامه اش داشته باشد من هيچ علاقه اي ندارم كه در آن نقش بازي كنم
صناعي ها: با اينكه كاراكتر منوچهر دقيقا نقطه مقابل آقاي لنگرودي هستند او يك آدم اجتماعي، محبوب، فعال و داراي ارتباط گسترده است دقيقا برعكس منوچهر ولي من واقعا حس مي كردم كم كم آقاي لنگرودي هم در طول فيلم واقعا افسرده شده است
شما قبل از «احتمال باران اسيدي» در فيلم ديگري با عنوان «جايي در يكي از روزهاي آينده» ساخته تارا اوتادي هم بازي كرديد. به هر حال شما در شعر و ادبيات جايگاه شناخته شده اي داريد و صاحب سبك هستيد. قطعا با وجود اين جايگاه حضورتان در سينما به عنوان بازيگر مي توانست براي تان يك ريسك محسوب شود. چرا كه به هر حال سينما يك هنر تصويري است. بازيگري در سينما چه جذابيتي براي شما داشت كه پذيرفتيد به عنوان بازيگر حضور پيدا كنيد و معيار انتخاب تان در اين هنر چيست؟
شمس لنگرودي: تمامي اين مسائل به درك هر شخصي از زندگي بر مي گردد. اينكه چه برداشتي از زندگي دارد و بر اساس آن
خط و ربط زندگيش را معلوم مي كند. حقيقت اين است كه به عقيده من جايگاهي در زندگي وجود ندارد وقتي مرگ هست به چه درد مي خورد كه حافظ محبوب است يا نه؟ ارزش آن وقتي بود كه حافظ زنده باشد. به همين دليل وقتي از اين زاويه نگاه مي كنيم همه چيز بازي و سرگرمي است تا زندگي هر فردي به پايان برسد. پس بهتر است اين زندگي شيرين تر تمام شود. اين اساس و درك من نسبت به زندگي است. بنابر اين جايگاه را ذهنيت آدم ها تعيين مي كند. در بين هنرها من هميشه به موسيقي و سينما علاقه داشتم. حدودا ٢٤ سالم بود در كلاس آناهيتا دوره بازيگري را زيرنظر مصطفي اسكويي گذراندم. اما قصدم بازيگري نبود. بلكه بيشتر مي خواستم اين هنر را بشناسم و بدانم حس در اين هنر چيست. چون آقاي اسكويي متد استانيسلافسكي تدريس مي كرد و من به آن علاقه داشتم. اما هنر موسيقي را هم در كنار سينما دوست داشتم. من در روزگاري شوق فراواني داشتم كه يك اتاق خلوتي داشته باشم و يك سايه روشن. يك سري موسيقي و گل و گياه كه در آن فضا شعر بخوانم و شعر بگويم. بعد از ٣٠ يا ٤٠ سال اين كار را انجام دادن از تنهايي در اين خلوت خسته شدم. دوست داشتم فضايم را عوض كنم. خوشبختانه اتفاقاتي كه بعدها برايم افتاد من را در مسيري قرار داد كه مي خواستم. نخستين فيلمي كه آقاي رسول يونان از من خواست تا در آن بازي كنم به كارگرداني آقاي عليقليان بود. خوشبختانه او آدم با دانش و جذابي بود. حضور او باعث شد كه من نظر خوبي نسبت به فضاي سينما پيدا كنم. براي فيلم خانم اوتادي هم آقاي رضا كيانيان من را براي بازي دعوت كرد. اما اين دو فيلم اكران نشدند. اما خوشبختانه سومين فيلمي كه با بهتاش صناعي ها كار كردم به يك معنا جذابيت بيشتري برايم به وجود آورد. چرا كه داستان «احتمال باران اسيدي» از همان ابتدا برايم جالب بود. همچنين نقش منوچهر در اين فيلم را خيلي دوست داشتم. اين مجموعه مسائل باعث شد كه از آن خلوت خودم بيرون بيايم و به يك كار جمعي بپردازم. چرا كه فضاي شعر و سينما با هم كاملامتفاوت است. در شعر شما هم بازيگري، هم كارگردان، هم فيلمبردار و هم مخاطب. در سينما اين بخش برايم جذاب بود كه من يكي از عناصر جرياني هستم كه قرار است مجموعا به يك هدف برسيم. از اين نظر سينما برايم يك تجربه جالبي بود.
آقاي صناعي ها، بهتر است پروسه رسيدن به حضور آقاي لنگرودي براي نقش منوچهر را شما تعريف كنيد. چرا كه قطعا از ابتدا حضور مريم مقدم در اين فيلم براي تان مشخص بود چون با هم نگارش فيلمنامه را برعهده داشتيد.
از طرفي سينماي ايران در حوزه بازيگري در اين سن و سال شخصيت اصلي فيلم با فقر بازيگر روبه رو است. چرا كه بازيگران حرفه اي سينما در اين سن و سال به اندازه انگشت هاي يك دست است.
بهتاش صناعي ها: انتخاب نقش منوچهر، يك ترسي بود كه از همان ابتداي نگارش فيلمنامه همراه ما بود وقتي با خانم مقدم كار نوشتن متن را انجام مي داديم هر چقدر جلوتر مي رفتيم مدام درباره اين موضوع صحبت مي كرديم كه چه كسي مي تواند نقش منوچهر را بازي كند. حتي در مقطعي احساس كرديم كه چون ممكن است نتوانيم بازيگر اين نقش را پيدا كنيم بهتر است نوشتن اين فيلمنامه را فراموش كنيم واز ساخت آن منصرف شويم. چون
به هر حال منوچهر شخصيت محوري «احتمال باران اسيدي» است. اما در نهايت فكر كرديم چون قصه را دوست داريم و دغدغه ما است بهتر است كارمان را ادامه دهيم. اگر بازيگر اين نقش پيدا نشد نهايتا فيلم را نمي سازيم. بعد از اينكه فيلمنامه تمام شد قبل از شروع پيش توليد به گزينه هاي مختلفي فكر كرديم كه بخش عمده آنها بازيگران چهره سينما بودند. اما احساس كردم بازيگر نقش منوچهر نمي تواند يك بازيگر چهره با اين سن و سال باشد. از طرف ديگر با اين رنج سني ما بازيگران بسيار محدودي هم داريم. از طرف ديگر فكر كرديم كه براي اينكه بخواهيم به شخصيت منوچهر نزديك شويم بهتر است از يك بازيگر چهره استفاده نكنيم چرا كه مخاطب عمدتا در قبال اين افراد، خود آنها را مي بيند و بعد به نقشي كه بازي مي كند نزديك مي شود و اين مي توانست براي نقش منوچهر يك عامل بازدارنده باشد. شخصيت منوچهر به شدت ويژه بود و به دليل همين موضوع تصميم گرفتيم اصلابازيگر چهره اي را براي اين نقش انتخاب نكنيم. اتفاقا از اين جا به بعد كارمان سخت تر شد. در اين مرحله هم گزينه هاي ديگري داشتيم حتي به ديگر دوستاني كه در حوزه هايي همچون كارگرداني، موسيقي و افراد مرتبط با سينما هستند، فكر كرديم. اما باز هم به نتيجه نرسيديم. خوشبختانه در مراحل اوليه پيش توليد يك شب آقاي كامبوزيا پرتوي مشاور من در اين فيلم، گفت منوچهر را پيدا كردم وقتي اسم آقاي شمس لنگرودي رابيان كردند، احساس كردم چه انتخاب خوبي است. وقتي براي نخستين بار با وي در يك جلسه صحبت كردم، احساسم اين بود كه خيلي به منوچهر نزديك است و انتخاب خوبي است. خوشبختانه فيلمنامه را خواندند و خيلي آن را دوست داشتند. از لحظه دورخواني هم كاملامطمئن شدم كه آقاي لنگرودي به شدت براي اين نقش مناسب هستند. هر چقدر تمرين مي كرديم مدام مي ديدم كه خودشان را به منوچهر نزديك تر مي كنند.
منوچهر «احتمال باران اسيدي» كاملادرون گراست در صورتي كه شما فردي برون گرا هستيد و حتي از شما به عنوان يك فعال اجتماعي نام برده مي شود و ارتباطات گسترده اي هم داريد. البته از جهاتي به لحاظ سن و سال شايد منوچهر نزديك به شما باشد يا شايد در برخي از جزييات رفتاري. اما مي خواهم بدانم فيلمنامه «احتمال باران اسيدي» در كنار شخصيت منوچهر چه ويژگي هايي براي شما داشت كه دست به اين انتخاب زديد. آن هم در كار يك فيلمساز اول كه به هر حال ذهنيت زيادي از او نداشتيد.
لنگرودي: بله من فيلمي از او نديده بودم. اما وقتي فيلمنامه را خواندم احساس كردم با كارگرداني روبه رو هستم كه روي كارش احاطه دارد. در همان جلسه اولي كه با هم صحبت كرديم هم متوجه شدم صناعي ها خيلي دقت نظر دارد. اين برايم مهم بود. من در برخي صحبت هايم هميشه عنوان كردم كه شعر من به نوعي براي معصوميت هاي له شده است. من هميشه علاقه مندم براي جوان هايي كه معصوميت هايشان زير دست و پاي اجتماع له مي شود شعر بگويم. دوست دارم حرف دل آنها را بزنم. با منوچهر قصه «احتمال باران اسيدي» هم به گونه اي همدلي كردم. منوچهر جز افرادي است كه معصوميتش له شده است. او هيچ چيزي از زندگي متوجه نشده است. حالاكه در پايان زندگي است يادش مي افتد كه روزي هم جوان بوده است. بيشتر اين احساس همدلي بود كه من را جذب كرد تا بتوانم وارد زندگي خصوصي اين فرد بشوم و در قالب نقش بازي كنم.
پس همين احساس همدلي باعث شد كه خودتان را به منوچهر نزديك كنيد.
لنگرودي: بله دقيقا. من از قبل تقريبا به خاطر شناختي كه از اين آدم ها در جامعه دارم مي دانستم چه شرايطي دارند. با اين حس توانستم بيشتر به اين شخصيت نزديك شوم.
من نخستين بار از نيما يوشيج در شعر ياد گرفته بودم. او معتقد بود براي اينكه از سنگ صحبت كني بايد تبديل به سنگ شوي. نمي توانيم درباره سنگ صحبت كنيم بدون اينكه شناختي از آن داشته باشيم. بعدها در پيام هاي نرودا اين را خواندم. حتي ديدم چندين شخصيت معتبر و شاخص هم به اين موضوع اعتقاد دارند. به همين دليل اين تجربه را داشتم. من وقتي آدم ها را نگاه مي كنم كم كم در روح و شخصيت شان نفوذ مي كنم. اين گونه نبود كه وقتي در شعرم از بهار صحبت كنم فقط در حد حرف باشد. بلكه تك تك آنها را در جسم و روحم تجربه كردم. بنابر اين از روي عادت هميشه درباره آدم هاي اطرافمم هم همين نگاه را داشتم و دقت مي كردم. اين مسائل را در آموزه هاي شعر از طريق نيما و نرودا ياد گرفته بودم. به همين دليل با اين گونه افراد كه زندگي شان مانند منوچهر بوده بيشتر احساس همدلي مي كنم. من افرادي را در جامعه مي شناسم كه مشكل دارند يا مانند يك زالو به انواع نظام ها مي چسبند براي اينكه زندگي شان را هم پيش ببرند. اما هيچ علاقه اي ندارم در نقش اين افراد بازي كنم. چون با آنها همدلي ندارم. اما با شخصيت منوچهر اين گونه نبودم. اگر صناعي ها يك شخصيت منفي در فيلمنامه اش داشته باشد من هيچ علاقه اي ندارم كه در آن نقش بازي كنم.
پس هرگز شما در قالب يك شخصيت منفي بازي نمي كنيد.
لنگرودي: دقيقا اين گونه است. اتفاقا در فيلمنامه هايي كه اين مدت به من براي بازي پيشنهاد شد يكي از آنها منفي بود ولي قبول نكردم. چون از اين گونه افراد در جامعه هم بدم مي آيد و نمي توانم با آنها احساس همدلي كنم. دليل نمي بينم در چنين نقش هايي بازي كنم. شايد اين تفاوت من با ديگر بازيگران باشد. هرگز قصد ندارم در هر فيلمي بازي كنم. من علاقه مندم در فيلمي حضور پيدا كنم كه فيلمنامه آن ادامه حرف هاي من در شعرم باشد. منوچهر هم دقيقا اين گونه بود. خصوصا به اين دليل كه در شمال هم زندگي مي كرد.
به هر حال شخصيت منوچهر تفاوت هايي با شما دارد. چگونه به اين وجه شخصيت نزديك شديد.
لنگرودي: من در طول اين فيلم گاهي به شدت منقبض بودم و به نوعي اذيت شدم. درست است من تفاوت هايي با منوچهر داشتم چون روابط من با اين شخصيت فرق مي كند. اما يك قسمت از روحيه و زندگي من اين گونه است. براي رسيدن به وجه ديگر شخصيت او بايد به اين حس مي رسيدم. اين براي من از نظر روحي سخت بود. منوچهر زندگي اش را از دست داده بود و فردي ساده لوح است. او زندگي دردناكي داشته و حتي هيچ دوستي به غير از دوره جواني نداشته است. قطعا براي من رسيدن به اين ويژگي ها سخت بود. اما مجبور بودم به اين وجه شخصيت نزديك شوم چون زندگي او برايم مساله بود.
به همين دليل از جهاتي هم برايم لذت بخش بود.
به نوعي ازخودم مدتي جدا شده بودم.
صناعي ها: يكي از ويژگي هاي آقاي لنگرودي اين بود كه واقعا مانند بازيگران حرفه اي با شخصيت روبه رو شدند. البته ما هم فيلمنامه را به گونه اي رج زديم كه دقيقا از همان ابتداي متن از شمال كار را شروع كرديم كه مربوط به صحنه هاي تنهايي شخصيت منوچهر است. بيشتر هدفم اين بود كه وي به مرور خودش را به شخصيت منوچهر نزديك و آن را پيدا كند. به همين علت از تنهايي هاي او شروع كرديم. من آقاي لنگرودي را مي ديدم كه
به مرور با اين شخصيت زندگي كرده و او را پيدا مي كردند. مي ديدم كه كاملاجزييات رفتاري اين شخصيت را پيدا كرده اند. وقتي كه كاملابه آن شخصيت نزديك شدند من احساس كردم كه مسائل روحي و رواني منوچهر كم كم در آقاي لنگرودي نفوذ مي كند. در اواخر كار در بهترين سكانس هاي فيلم كه مربوط به تهران است آن شرايط روحي منوچهر در وجودشان بود. من ديگر آقاي لنگرودي را بعد از دو هفته نمي ديدم و واقعا فقط منوچهر را مي ديدم.
با اينكه كاراكتر منوچهر دقيقا نقطه مقابل آقاي لنگرودي هستند. او يك آدم اجتماعي، محبوب، فعال و داراي ارتباط گسترده است دقيقا برعكس منوچهر ولي من واقعا حس مي كردم كم كم آقاي لنگرودي هم در طول فيلم واقعا افسرده شده است. به مرور ديدم كه حتي نوع راه رفتنشان تغيير كرده است. چون وي خيلي با صلابت راه مي رود. اما منوچهر با شانه هاي افتاده و يك كم سر رو به پايين راه مي رفت. اين بخش براي من خيلي جذاب بود. يكي از اتفاق هاي درخشاني كه در اين فيلم افتاده و من خيلي از آن راضي هستم جنس بازيگري است كه در اين فيلم ديده مي شود كه با جنس بازي اي كه در سينماي ايران رايج است و در فيلم ها مي بينيم خيلي فرق مي كند. من دقيقا دنبال اين موضوع بودم. تمام يك ماه پيش توليد مدام درباره اين موضوع صحبت مي كرديم. اين ويژگي در سه بازيگر اين فيلم بود. حتي نمي توان گفت بازي رئاليستي. چون ممكن است اين جنس بازي را شما در سينماي اروپا ببينيد ولي به آن انگ بازي كم حس و حال بزنيد. اما من طرفدار اين بازي هستم كه خيلي رئاليستي و گاهي كم است. با اينكه آقاي لنگرودي به هر حال يك بازيگر حرفه اي در سينما نبودند اما اين كم بازي كردنشان به مرور تبديل شد به يك كاراكتر براي جنس بازي منوچهر. خوشبختانه خانم مقدم و پوريا رحيمي هم اين گونه بازي مي كردند. به همين دليل فكر مي كنم بازي هاي اين فيلم خيلي ماندگار است.
ما در فيلم در برخي صحنه ها خيلي به شخصيت ها نزديك مي شويم از اين جهت حتي با سكانس هايي روبه رو مي شويم كه خيلي شخصي و مربوط به هر كاراكتر است. به نظر براي نمايش چنين صحنه هايي شما كاملاخود را در اختيار فيلم و فيلمنامه قرار داده ايد. اين اعتماد بين شما و كارگردان فيلم چگونه شكل گرفت كه تا اين حد خود را در اختيار كار قرار داديد. اين كاملارفتار يك بازيگر حرفه اي است.
لنگرودي: من معتقدم كاري را يا نبايد كرد يا بايد خوب انجام داد. اين به آن معني نيست كه من حتما كارم را خوب انجام داده ام. به همين دليل روز اول به صناعي ها عنوان كردم كه شما اصلاكاري به من نداشته باش، بايد به نتيجه فكر كنيم. براي يك صحنه حتي شده بارها برداشت مي گيريم تا به نتيجه دلخواه برسيم.
صناعي ها: بله آقاي لنگرودي هر روز سر صحنه اين ديالوگ را به من مي گفتند.
لنگرودي: وقتي نخستين كتاب من سال ١٣٥٥ منتشر شد، آن زمان مي رفتم چاپخانه و غلط گيري مي كردم. در صورتي كه به من مي گفتند كه متن را ببريد خانه اين كار را انجام دهيد. اما من بسيار دقت داشتم وقتي هم چاپ شد ديدم كه كلي غلط دارد. اين تجربه بزرگي براي من بود. چرا كه وقتي كتابي به چاپ مي رسد ديگر نمي شود كاري كرد. اين درباره ديگر هنرها هم صدق مي كند مثل سينما، موسيقي و… به همين دليل معتقد بودم كه بايد اشتباه ها را همان سر صحنه اصلاح كنيم. بعد از آن ديگر غلط نامه فايده اي ندارد. خصوصا سينما كه ديگر غلط نامه ندارد. مي دانستم سينما يك كار جمعي است كه مديريت آن برعهده كارگردان است. به همين دليل از همان ابتدا با خودم عهد كرده بودم هر چيزي را كه آقاي صناعي ها عنوان كند قبول كنم. البته اين را هم تاكيد كنم كه اگر طرف مقابل من احترام قايل نشود و ظرفيت و صلاحيت نداشته باشد، قطعا من گروه را ترك مي كنم. اما وظيفه خودم مي دانم كه بايد حرف كارگردان را گوش كنم. قطعا او در اين زمينه تخصص دارد. به اين دليل بود كه من وارد حيطه شخصي منوچهر شدم و پذيرفتم كه براي اين نقش بايد اين مراحل را طي كنم. من همان روز اول به صناعي ها تاكيد كردم بهتر است قبل از هر صحنه به من بگويد چه چيزي مي خواهد. اين حس گرفتن نقش براي من شايد به كلاس هاي بازيگري كه گذرانده ام برنمي گردد. بلكه من آن را از نيما يوشيج ياد گرفتم.
با توجه به همدلي كه با شخصيت منوچهر داشتيد چقدر براي بهتر شدن نقش ايده مي داديد.
لنگرودي: من فكر نمي كنم خيلي ايده اي داده باشم.
صناعي ها: آقاي لنگرودي درباره كاراكترشان خيلي ايده داشتند. به هر حال او به درام و ادبيات تسلط دارد. ما در بخش فيلمنامه، دورخواني هاي بسيار ارزشمندي داشتيم. اين دور خواني يك كلاسي براي همه ما بود تا فيلمنامه را بهتر درك كنيم. حتي براي خود من. درباره جزييات با هم خيلي صحبت مي كرديم. سعي مي كرديم تمام جوانب كار را در مدت يك ماه دورخواني در نظر بگيريم. آقاي لنگرودي گاهي اوقات در ديالوگ ها به شدت پيشنهادات خوبي داشتند. بيشتر در ابتدا ديالوگ ها را مال خود مي كردند و بعد آن را بيان مي كردند. حتي ممكن بود احساس كنند كه ديالوگي به منوچهر نزديك نيست در نتيجه براي تغيير در آن پيشنهاد ارايه مي كردند. قطعا من هم موظف بودم اگر با پيشنهاد خوبي روبه رو شوم قبول كنم. حتي پيشنهادات ديگر بازيگران را اگر مي ديدم در راستاي درام است مي پذيرفتم.
درباره حضور مريم مقدم و پوريا رحيمي سام هم توضيح مي دهيد.
صناعي ها: درباره حضور مريم مقدم زماني كه مشغول نوشتن فيلمنامه بوديم من پيشنهاد بازي را مطرح كردم. اول شك داشت. چون نقشي كه مي نوشتيم كمتر از سن او بود و يك ويژگي هايي اين شخصيت داشت كه باعث مي شد ترديد داشته باشد ولي به مرور وقتي شخصيت شكل گرفت خودش با آن همذات پنداري كرد و اين پيشنهاد را قبول كرد. به همين دليل ويژگي هايي را كم كم به نقش مهسا در فيلم اضافه كرد. بر مبناي اين پيشنهاد، بيشتر دست مريم را باز گذاشتم تا جزييات رفتاري اين شخصيت را در آن لحاظ كند. خودم بيشتر تمركزم را روي منوچهر و كاوه گذاشتم. به همين دليل خانم مقدم خيلي روي شكل گيري شخصيت مهسا تاثير داشت. كاراكتر كاوه براي من در اين فيلمنامه خيلي محبوب است، وقتي هم متن را مي نوشتم اين كاراكتر خيلي برايم مهم بود. چون تقريبا از نسل خودم است. براي انتخاب اين نقش خيلي سختي كشيديم و از خيلي ها تست گرفتم. حتي با خيلي از بازيگران چهره صحبت كردم. تا اينكه بعد از يك ماه، دوستي پوريا را پيشنهاد داد. روزي كه قرار بود با هم صحبت كنيم سه فيلم كوتاه از حضورهايي كه تاكنون داشته برايم آورده بود. خيلي بي ادعا آمد. وقتي فيلم هاي كوتاه وي را ديدم كاملاحس كردم كه با يك بازيگر خوب روبه رو هستم. به همين دليل كم كم با هم تمرين كرديم. اما هنوز قطعي نشده بود. در كنار پوريا براي نقش كاوه با دو نفر ديگر هم تمرين مي كرديم. اما پوريا در همان مدت به شكل كاملاحرفه اي خودش را به كاوه رساند. از يك جايي به بعد ديدم دقيقا كاوه است. تركيب بازيگران برايم خيلي اهميت داشت. حالاهم حس مي كنم رابطه اين سه شخصيت با هم به شدت باورپذير شده است. يكي از نقاط قوت اين فيلم به عقيده من تركيب بازيگران است.
آقاي لنگرودي همراهي شما با اين دو بازيگر چگونه بود. البته شما رابطه خوبي حتي در اجتماع با جوانان داريد. از طرفي هم شخصيت مهسا و كاوه نماينده اي از همين جوانان در جامعه هستند.
لنگرودي: من رابطه خيلي خوبي با جوانان دارم حتي بيشتر از هم سن و سال هاي خودم. براي آنكه هميشه دوست داشتم شعرم براي مسائل و مصائب اين افراد باشد. روحيه آنها را خوب مي شناسم. به همين دليل با آنها اصلامشكلي نداشتم و احساس صميميت و همدلي مي كردم. در صفحه فيس بوك من اگر نگاه كنيد بيشتر خوانندگان شعرهاي من بين سن ١٧ تا ٣٥ سال هستند. اعتراض ها عمدتا براي جوان هاست. چرا كه آنها وارد سني مي شوند كه انگار پيش تر از آنها خبر نداشتند كه جهان خوب نيست. اينها تصميم مي گيرند جهان را عوض كنند ولي چون به دنبال اين تغيير هستند روحيه شورش عليه وضعيت موجود عمدتا در آنها وجود دارد. من اين روحيه را دوست دارم و به خوبي آن را مي شناسم. به همين دليل اين دو شخصيت را خيلي دوست داشتم.
در ابتداي اين فيلم با يك روايت كلاسيكي روبه رو مي شويم كه از تنهايي يك مرد آغاز مي شود: مردي كه براي ايجاد تغيير در زندگي اش به دنبال يك دوست از گذشته مي رود . دقيقا از اين زمان روايت كلاسيك فيلم تغيير مي كند چرا كه خرده داستان ها و شخصيت هاي جديدي وارد قصه مي شوند. شخصيت هايي وارد قصه مي شوند كه به شدت در منوچهر و حال و احوالش تاثير مي گذارند. چطور با شروع يك روايت كلاسيك به اين فضا رسيديد.
صناعي ها: در اين فيلمنامه براي من و مريم مقدم اين مهم بود به تمي برسيم كه دنبالش هستيم. اين تم هم تنهايي بود. ما مي خواستيم قصه آدم هايي را بنويسيم كه در دنياي امروز ما در تمام جوامع دچار تنهايي هستند. اين تم را وقتي انتخاب كرديم به موازات آن انتخاب شخصيت ها را انجام داديم: اينكه اين شخصيت ها دچار چه ويژگي هايي هستند. وقتي به اين بخش رسيديم، بعد پي رنگ داستان و قصه را به مرور پيدا كرديم.
اين فيلم به شكل كلاسيك با سفر يك قهرمان شروع مي شود كه قطعا تا به حال در خيلي از فيلم ها وجود داشته است: قهرماني كه به واسطه يك محرك بالانس زندگي اش به هم مي خورد و به دنبال يك تغيير مي رود. در راستاي اين تغيير ما مي خواستيم اين كاراكتر دچار يك تحول شود. به عقيده من تمام درام هاي خوبي كه ما مي خوانيم يا مي بينيم درام هايي هستند كه تحول شخصيت در آنها وجود دارد. به طوري كه مخاطب با اين بخش همذات پنداري مي كند.
موقعيتي كه اين سه كاراكتر در فيلم كنار هم قرار مي گيرند موقعيتي است كه كمتر در سينماي ايران اتفاق افتاده است. چرا كه در اين موقعيت و همجواري اين دو نسل در كنار هم ما مي بينيم كه اين جوان ها هستند كه مي توانند روي شخصيت منوچهر ميانسال تاثير بگذارند.
صناعي ها: اين بحثي كه شما عنوان مي كنيد دقيقا در زمان نوشتن هم من و هم خانم مقدم دنبال آن بوديم. ما مي خواستيم كه اختلاف نسل ها را نشان دهيم: اينكه آدم هايي از نسل هاي مختلف چگونه مي توانند همجواري داشته باشند. اين همجواري به شكل كاملاباور پذير و معمولي بود. نه در جايگاه هاي خيلي سانتي مانتال. به عقيده من هميشه درام هايي جذاب هستند كه زوج هاي ناجور يا جمع هاي ناجور كنار هم قرار بگيرند. درخشان ترين فيلم هاي سينماي دنيا را ببينيد هميشه جمع هايي از زوج هاي ناجور در آنها وجود دارد.
شما چقدر با اين مفهوم فيلم كه تاثيرگذاري نسل جوان را نشان مي دهد موافق هستيد.
لنگرودي: هميشه جوانان باعث تحولات مي شوند. هميشه اتفاقات را آنها رقم مي زنند و كهنسالان آن مسائل تثبيت شده را درس مي دهند. اين فيلم هم دقيقا مي خواهد همين مفهوم را نشان دهد و جذابيت قصه هم به اين موضوع برمي گردد.
شما همچنان از اين پس به بازيگري به عنوان يك حرفه دوم نگاه مي كنيد.
لنگرودي: شعر دقيقا براي من مثل نفس كشيدن شده است و از من جدا نيست. اما فيلم برايم مثل رقصيدن است. شعر دست من نيست در خانه و كوچه و خيابان با آن زندگي مي كنم.
پس همين مسير را ادامه مي دهيد.
لنگرودي: قصدم اين است كه اين مسير را ادامه دهم. بستگي به فيلمنامه و كارگردان دارد. به هر قيمتي حاضر نيستم ادامه دهم.
آيا به اين موضوع فكر كرديد كه خودتان هم فيلمنامه بنويسيد.
لنگرودي: نه اصلا. بيشتر وجه بازيگري برايم جذاب است. فيلمنامه نويسي يك فن است شايد هم يك استعداد. كار ديگري است كه من در خودم آن را نمي بينم. /اعتماد
‘