بازیگران مرد محبوب اسکار

در طول ۸۷ سال گذشته اکادمی اسکار خیلی ها را نامزد دریافت جوایز ش کرده است اما تعدادی از انها بیش از دیگران در این مدت نامزد دریافت اسکار شده اند.

به گزارش مد ومه به نقل از هالیوود ریپورتر، پرافتخارترین بازیگران مرد از نظر آکادمی اسکار عبارت اند از:

داستین هافمن: هفت بار نامزد اسکار شده و دو بار آن را برده است. او برای «کرامر علیه کرامر» در سال ۱۹۸۰ و «رین من» در سال ۱۹۸۹ اسکار را برد.

رابرت دنیرو: او نیز هفت بار نامزد اسکار شده و دو اسکار برده است. بهترین بازیگر نقش مکمل برای «پدرخوانده: قسمت دوم» در سال ۱۹۷۵ و «گاو خشمگین» در سال ۱۹۸۱٫

پیتر اوتول: بازیگر افسانه‌ای بریتانیایی هشت بار نامزد کسب اسکار شد، اما هرگز آن را کسب نکرد. اسکاری‌ها سرانجام در سال ۲۰۰۳ یک اسکار برای یک عمر دستاورد هنری به او اهدا کردند.

آل پاچینو: پاچینو هشت بار نامزد شده و تنها یک بار اسکار را برده است. او اسکار بهترین نقش اول را برای بازی در «بوی خوش زن» در سال ۱۹۹۳ برد.

جک لمون: لمون هم هشت بار نامزد اسکار شده و دو اسکار به خانه برده است. یکی اسکار بازیگر نقش مکمل برای «آقای رابرتس» در سال ۱۹۵۶ و دیگری برای بازیگر نقش اول در فیلم «نجات ببر» در سال ۱۹۷۴٫

مارلون براندو: براندو هم هشت بار نامزد کسب اسکار شد و دوبار آن را برای بهترین بازیگر نقش اول دریافت کرد. یکی برای «در بارانداز» در سال ۱۹۵۵ و دیگری برای «پدر خوانده» در سال ۱۹۷۳٫

اسپنسر تریسی: این بازیگر فیلم‌های کلاسیک ۹ بار نامزد کسب اسکار شد و دو بار آن را به عنوان بازیگر نقش اول دریافت کرد. یک بار برای «کاپیتان باجرات» در سال ۱۹۳۸ و بار دیگر «شهر پسرها» در سال ۱۹۳۹٫

پل نیومن: او نیز ۹ بار نامزد اسکار شد و یک اسکار برای بهترین بازیگر نقش اول دریافت کرد که برای فیلم «رنگ پول» در سال ۱۹۸۶ بود.

لارنس اولیویه: یکی از تاثیرگذارترین بازیگران سینما در طول تاریخ لارنس اولیویه بریتانیایی است که با ۱۰ بار نامزدی دومین مرد پرافتخار تاریخ اسکار محسوب می شود. او یک بار اسکار را برای «هملت» در سال ۱۹۴۸ دریافت کرد. او برای همین فیلم نامزد کارگردانی اسکار هم شده بود.

جک نیکلسون: این بازیگر با کارنامه‌ای که ترکیبی از بازی‌های کلاسیک و نوآورانه در طول ۶ دهه فعالیت هنری است، نباید تعجب کرد که شوالیه اسکار باشد. او ۱۲ بار نامزد دریافت اسکار شده و سه بار اسکار را به خانه برده است. اسکار بهترین بازیگر مرد در سال ۱۹۷۵ برای «پرواز بر فراز آشیانه فاخته»، بهترین بازیگر نقش مکمل در سال ۱۹۸۳ برای «شرایط مهرورزی» و اسکار بهترین بازیگر مرد برای «بهترین شکل ممکن» ‌در سال ۱۹۹۷٫