اشتراک گذاری
آنجلینا جولی اذعان کرده است که تخمدان‌ها و لولههای رحم خود را برداشته تا از گسترش احتمالی سرطان تخمدان جلوگیری کند؛ این همان بیماری است که جان مادرش را در 56 سالگی گرفت.
به گزارش مد و مه، به نقل از کافه‌سینما، جولی در نیویورک‌تایمز نوشت: «دکترهایم گفتند که بایستی عمل جراحی پیشگیرانه را حدود ده سال جلوتر از بروز اولین نشانه‌های سرطان در بستگان زنِ فامیل انجام دهم. سرطان تخمدان مادرم زمانی تشخیص داده شد که او 49 سال داشت. من 39 سال دارم».
جولی دو سال پیش به خاطر ژن معیوب BRCA1 که در معرض خطر سرطان پستان و البته ریسک بالای گسترش سرطان تخمدان در طول زندگی قرارش داده بود، هر دو پستانش را در یک عمل جراحی پر سر و صدا برداشت. او همان زمان گفته بود که ممکن است در آینده عمل‌های جراحی بیشتری انجام دهد.
جولی نوشت: «دو هفته‌ی پیش دکترم برای اعلام نتایج آزمایش خون با من تماس گرفت». دکتر به جولی گفت که تست سالانه‌ی او برای برآورد سرطان تخمدان، فاکتورهای نگران‌کننده‌ای نشان می‌دهد که در مجموع می‌توانند نشانه‌ای از سرطان اولیه‌ی تخمدان باشند و او باید هر چه زودتر جراح‌اش را ببیند.
جولی اضافه می‌کند: «همان‌روز به دیدن جراح زنی رفتم که مادرم تحت درمان او بود. آخرین باری که این جراح را دیده بودم زمانی بود که مادرم درگذشت. وقتی او دوباره مرا دید با ناراحتی گفت: «تو درست عین مادرتی». حسابی جا خوردم. اما به هم خندیدیم و توافق کردیم که می‌توانیم از پس هر مساله‌ای بربیآییم. گفتیم: «باید دید چی کار می‌شه کرد».
در آزمایش‌ها یا اولتراسوند (استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا برای تصویربرداری از اُرگان‌های بدن) چیز نگران‌کننده‌ای دیده نشد. امیدوار شدم که اگر هم سرطان بوده، به احتمال بسیار زیاد در مراحل ابتدایی است. جواب آزمایشات برای بررسی وجود غده در نقاط مختلف بدن‌ام پنج روز طول کشید. سعی کردم آن پنج روز به چیزی فکر نکنم. توجهم را به بازی فوتبال بچه‌هایم منطعف کردم، و خودم را مشغول کردم تا آرامش و تمرکزم را حفظ کنم».
جولی می‌گوید که با وجود مشخص شدن عکس‌های سی.تی. اسکن، و منفی بودن تست غده، هنوز هم احتمال سرطان در مراحل ابتدایی وجود داشت. او در نیویورک‌تایمز نوشت: «کماکان این انتخاب را داشتم تا تخمدان‌ها و لولههای رحم‌ام را بردارم و تصمیم گرفتم این کار را بکنم».
«علی‌رغم جایگزین‌های هورمونی که می‌گیرم، حالا یائسه شده‌ام. دیگر نمی‌توانم بچه‌دار شوم، و باید منتظر تغییرات فیزیکی متعددی باشم. اما هر اتفاقی هم که در ادامه بیفتد احساس راحتی می‌کنم، نه به این خاطر که آدم قوی‌ای هستم که به این خاطر که این بخشی از زندگی است. چیزی نیست که از آن ترسید».
تشخیص و درمان زودهنگام سرطان تخمدان مقوله‌ای نادر است، چون این سرطانی است که به سرعت از لوله‌ی رحم یا سطح تخمدان سرباز کرده و در نواحی مختلف گسترش پیدا می‌کند، و به همین خاطر درمان آن بسیار دشوار است و سرطانش فوق‌العاده کُشنده.
در مورد خانم جولی، عمل جراحی نشان از غده‌ی کوچک خوش‌خیمی در یکی از تخمدان‌ها داشت، اما هیچ نشانی از سرطان در هیچ‌یک از بافت‌ها یافت نشد. بر خلاف سرطان تخمدان، صرفِ نمونه‌‌ای واحد از سرطان سینه در یک خانواده به این معنی نیست که بقیه‌ی اعضای خانواده لزوما در معرض خطر هستند؛ همچنین داشتن ژن معیوب BRCA1 به خودی خود به این معنی نیست که درمان آن – برداشتن تخمدان‌ها و لولههای رحم با عمل جراحی (salphingo-oophorectomy)- برای همه توصیه می‌شود.
جولی نوشت: «در مورد من، دکترهای مختلف همگی موافق بودند که جراحی برای برداشتن لوله‌ها و تخمدان‌ها بهترین گزینه است، چون علاوه بر ژن BRCA، سه نفر از زن‌های فامیل من از سرطان مرده‌اند».
«برداشتن تمامی خطرها ممکن نیست، و واقعیت این است که من کماکان مستعد سرطان هستم. من به دنبال راه‌هایی طبیعی خواهم گشت تا سیستم ایمنی بدن‌ام را تقویت کنم. احساس یک زن را دارم و به انتخاب‌هایی که برای خودم و خانواده‌ام می‌کنم باور دارم. می‌دانم که فرزندانم هرگز مجبور به گفتن این نخواهند بود که: "مادرمان از سرطان تخمدان مُرد"».
جولی گفت که او تجربه‌اش را با دیگران در میان گذاشته بود تا آگاهی از سرطان و آزمایش‌های مربوط به آن را افزایش دهد، و روی این مساله تاکید کند که فاکتورهای متعددی بایستی قبل از عمل جراحی لحاظ شوند.
در سال 2013 و بعد از صحبت‌های جولی درباره‌ی برداشتن هر دو پستانش، یک مطالعه‌ی تحقیقاتی در انگلستان نشان داد که مراجعه به «سرویس سلامت همگانی» برای تست‌های ژنتیکی سرطان سینه دو برابر شده است.
****
نامه آنجلینا جولی
آنجلینا جولی، ستاره مشهور هالیوودی، ساعاتی پیش با انتشار نامه ای اعلام کرد در هفته اخیر مورد جراحی قرار گرفته و برای پیشگیری از سرطان تخمدان، جراحان تخمدان هایش را در آورده اند.
آنجلینا جولی در نامه اش که می تواند برای بسیاری از زنان جهان الهام بخش باشد نوشت:
دو سال پیش درباره انتخابم برای جراحی برداشت کامل سینه هایم، برای جلوگیری از سرطان نوشتم. یک آزمایش خون ساده نشان داده بود که جهشی در ژن BRCA1 ام رخ داده است که تخمین زده می شد به من شانس ۸۷٪ سرطان پستان و ۵۰٪ سرطان تخمدان بدهد. من مادر، مادربزرگ و خاله ام را بر اثر سرطان از دست داده ام.
می خواستم هر زن دیگری که در خطر قرار دارد درباره انتخاب هایش بداند و برای همین قول دادم مردم را از اطلاعات تکمیلی بعدی، از جمله جراحی تخمدان ها و لوله فالوپ رحمی ام، که به منظور پیشگیری از سرطان تخمدان هایم انجام می شود، با خبر کنم.
مدتی است برای این اقدام برنامه ریزی می کنم. درست است که عمل برداشت تخمدان ها از برداشت کامل پستان، آسان تر است، اما اثرات بیشتری دارد، زیرا که بدن زن را به اجبار به سمت یائسگی می برد. بنابراین باید خودم را برای تغییرات فیزیکی و احساسی آماده می کردم، گزینه هایم را بررسی کرده، با دکترها صحبت می کردم و به دنبال راه های جایگزین می گشتم و برای هورمون درمانی با استروژن و پروژسترون، برنامه ریزی می کردم. با این حال فکر می کردم برای انجام این عمل، به چند ماهی وقت احتیاج دارم.
بعدش دو هفته پیش، تماسی از دکترم داشتم که نتیجه آزمایش خونم را به من خبر می داد: CA-125 ات نرمال است. و من نفس راحتی کشیدم. این آزمایش میزان پروتئینی را اندازه گیری می کند و معمولا برای مانیتورینگ سرطان تخمدان به کار می رود. من این آزمایش را به خاطر سوابق خانوادگی ام هر سال انجام می دادم.
اما همه اش این نبود. دکترم ادامه داد: اما تعدادی از فاکتورهای التهابی افزایش نشان داده است و ممکن است نشانه شروع سرطان باشد. یک لحظه مکث کردم و دکترم ادامه داد: در ۵۰ تا ۷۵ درصد مراحل اولیه سرطان، CA-125 خودش را نشان نمی دهد. دکترم این را گفت و از من خواست فورا با پزشک جراح درباره انتخاب هایم صحبت کنم.
به هزاران زن دیگر در همین موقعیت فکر کردم و به خودم گفتم آرامش را حفظ کن، قوی باش، دلیلی ندارد فکر کنی آنقدر زنده نمی مانی که بزرگ شدن فرزندانت و نوه هایت را ببینی.
به شوهرم در فرانسه زنگ زدم که برای چند ساعتی در هواپیما بود. زیبایی که در چنین لحظاتی از زندگی وجود دارد این است که همه چیز بسیار شفاف است. تو می دانی برای چه زندگی می کنی و چه چیزی برایت اهمیت دارد. بهت افق و آرامش می دهد.
همان روز به دیدن جراح رفتم، همان جراحی که پزشک مادرم بود و آخرین روزی که دیدمش، مادر فوت کرد. وقتی مرا دید، بغضش شکست و گفت: درست مثل مادرت می مانی. در خودم شکستم، اما به هم لبخند زدیم و گفتیم ما اینجاییم که با هر مشکلی مبارزه کنیم.
در سونوگرافی هیچ چیز غیرنرمالی وجود نداشت و خیالم راحت شد که اگر سرطان هم هست، هنوز در مراحل ابتدایی اش به سر می برد و اگر در قسمت دیگری از بدنم وجود داشته باشد تا پنج روز می فهمیدم. من آن پنج روز رابه شوهرم در فرانسه زنگ زدم که برای چند ساعتی در هواپیما بود. زیبایی که در چنین لحظاتی از زندگی وجود دارد این است که همه چیز بسیار شفاف است. تو می دانی برای چه زندگی می کنی و چه چیزی برایت اهمیت دارد. بهت افق و آرامش می دهد. آن پنج روز را در تعلیق گذراندم و برای اینکه تمرکزم را حفظ کنم و آرام بمانم به دیدن مسابقه فوتبال بچه هایم رفتم و کار می کردم.
روزی که نتیجه آزمایش هایم آمد، اسکن هایم هیچ چیزی نشان ندادند و جواب آزمایش تومورم هم منفی بود. سرشار از شادی بودم، اما به خاطر مواد رادیواکتیوی که بهم تزریق شده بود، نمی توانستم بچه هایم را بغل کنم. البته هنوز احتمال کمی وجود داشت که در مراحل اولیه سرطان باشم، اما این کجا و یک تومور رشد کرده بزرگ کجا. برای اینکه خیالم راحت باشد، می توانستم تخمدان ها و لوله فالوپ رحمی ام را جراحی کنم و من هم انتخاب کردم که چنین کنم.
من این کار را فقط به خاطر اینکه در ژنBRCA1 ام جهش داشته ام انجام نداده ام و می خواهم همه زنان به این نکته دقت کنند. داشتن این ژن جهش یافته به این معنی نیست که حتما باید جراحی کنید، من با پزشکان و محققان زیادی صحبت کرده ام،. راه های مختلفی برای بیمارهای مختلف وجود دارد. برخی از زنان مشکلشان با خوردن قرص های جلوگیری از بارداری حل می شود. برخی دیگر مخلوطی از چند دارو را مصرف می کنند و به طور روتین چکاپ می شوند. برای مبارزه با یک مشکل سلامتی، بیشتر از یک راه وجود دارد و مهم ترین نکته این است که همه گزینه هایت را بدانی و راهی را انتخاب کنی که برای شخص تو درست تر است.
در مورد کیس من، پزشکان طب شرقی و غربی به اتفاق عقیده داشتند برداشتن تخمدان ها و لوله فالوپ رحمی ام، بهترین انتخاب برای من است، زیرا علاوه بر داشتن این ژن جهش یافته، سه زن در خانواده ام با این سرطان جان خود را از دست داده اند. پزشکان به من گفتند که ۱۰ سال قبل از اولین ظهور علایم سرطان در این سه زن، باید عمل جراحی پیشگیرانه را انجام دهم. سرطان مادرم در ۴۹ سالگی تشخیص داده شد و من ۳۹ ساله ام.
هفته پیش من با عمل لاپارسکوپی بی لترال اپورکتومی، تخمدان هایم را در آوردم. در یکی از تخمدان هایم تومور کوچکی وجود داشت اما هیچ نشانه ای از سرطان در آن دیده نشد.
برای هورمون درمانی یک پچ کوچک جاوی استروژن بیو دارم و در رحمم یک ای یو دی که پروژسترون ترشح می کند، کار گذاشته شده است. این موضوع به تعادل هورمون های زنانه ام کمک می کند، اما مهم تر از آن از سرطان رحم جلوگیری می کند. من انتخاب کردم که رحمم را نگه دارم، چون در سوابق خانوادگی ام کسی سرطان رحم نداشته است.
هیچ وقت نمی توان تمام خطرات را از بین برد، واقعیت این است که من همچنان مستعد سرطان هستم، اما از راه های طبیعی سعی خواهم کرد قدرت ایمنی بدنم را بالا ببرم. همچنان احساس زنانگی می کنم و از انتخابی که برای خودم و خانواده ام انجام داده ام، راضی هستم. می دانم که بچه هایم هیچ وقت نخواهند گفت: مادرم از سرطان تخمدان مرد.
علی رغم هورمون درمانی ای که دارم، من حالا در یائسگی به سر می بردم و نمی توانم بچه ی دیگری داشته باشم و تغییرات فیزیکی زیادی در انتظارم خواهد بود. با این حال من احساس آرامش می کنم، نه به خاطر اینکه قوی هستم، به خاطر اینکه این هم جزیی از زندگی است.
برای زنانی که در سنین جوانی، قبل از اینکه بچه ای داشته باشند، دچار این موقعیت می شوند، از صمیم قلب احساس همدردی می کنم. می دانم که موقعیت آنها از من خیلی سخت تر است. در این زمینه سوال کرده ام و به این پاسخ رسیده ام: برخی از این زنان، می توانند لوله فالوپ را بردارند اما تخمدان هایشان را در نیاورند و به این ترتیب همچنان قابلیت بچه دار شدن را دارند و یائسه نمی شوند. امیدوارم آنها از این راه ها باخبر باشند.
گرفتن چنین تصمیماتی آسان نیست، اما می توانی کنترل را در مسایل بهداشتی و سلامتی در دست بگیری. می توانی مشورت گرفته، درباره انتخاب هایت آگاهی پیدا کنی و تصمیمی بگیری که برای تو بهترین تصمیم است.آگاهی همان قدرت است.
کافه سینما به نقل از گاردین