این مقاله را به اشتراک بگذارید
یادگارهای زندگی «مارکز» در دسترس محققان قرار گرفت
بهار سرلک
«گابریل گارسیا مارکز» ٣٣ ساله وقتی با همسر و کودکش در هتل وبستر منهتن اقامت کرد، نمی‌دانست ماموران پلیس فدرال امریکا از او و خانواده‌اش چشم برنمی‌دارند. «جی. ادگار هوور» رییس این سازمان در سال ١٩۶١ پرونده‌ای محرمانه برای این نویسنده گشوده بود. اما وجود این پرونده که جاسوسی‌های سازمان «اف‌بی‌آی» را برملا می‌کرد تا ماه گذشته پنهان مانده بود. اف‌بی‌آی از سال ١٩۶١ تا ١٩٨۵ چشم از این نویسنده برنداشت و جزییات زندگی و حتی رمان‌های گابو را در پرونده‌ای محرمانه نگهداری می‌کرد اما هرگز قصد و نیتش را از این جاسوسی‌ها اعلام نکرد. هدف «گابو» از سفر به ایالات متحده امریکا کمک به استقرار نشریه دولتی کوبا بود. در سال‌های بعد، گابو به یک فعال حزب چپی تبدیل و دوست صمیمی دیکتاتور کوبایی «فیدل کاسترو» شد و که شاید همین فعالیت‌های گابو اف‌بی‌آی را در جاسوسی از زندگی او ترغیب می‌کرد.
اما فقط ماموران اف‌بی‌آی نیستند که به زندگی این نویسنده علاقه‌مند هستند؛ سال گذشته نیز مرکز «هنری رنسوم» در دانشگاهی تگزاسی که یکی از مجموعه‌داران و منبع اصلی علوم انسانی است، توانست مجموعه شخصی این نویسنده را به دست بیاورد. حالا کتابخانه این دانشگاه این مجموعه را برای بررسی در اختیار محققان قرار داده است. این مجموعه بیش از ۶٠ سال از زندگی غول ادبی قرن بیستم را از طریق دست‌نوشته، عکس‌ها، نامه‌ها و دیگر وسایل شخصی به نمایش می‌گذارد.
در این مجموعه نزدیک به ۴٠ کارتن در فعالیت‌های ادبی گابو از سال‌های ١٩۴٨ تا ٢٠٠٩ وجود دارد؛ نسخه‌های پیش‌نویس تایپ‌شده از رمان «عشق سال‌های وبا»، داستان کوتاه «عشق و دیگر شیاطین» و رمان «صد سال تنهایی» در این کارتن‌هاست.
نامه‌های این نویسنده نیز که حجم آنها به دوازده کارتن می‌رسد و از سال ١٩۶١ تا ٢٠١٣ جمع‌آوری شده‌اند شامل نامه‌هایی است که مارکز برای دوستانش می‌نوشت؛ همچنین حاوی نامه‌هایی که او در دهه ١٩۶٠ و زمانی که برای پیش بردن زندگی و نوشتن رمان «صد سال تنهایی» تقلا می‌کرد، است. با گذشت سال‌ها و به شهرت رسیدن گابو، مکاتبات او با دیگران نیز بیشتر شد؛ او نامه‌هایی برای فیلمساز برجسته ژاپنی «آکیرا کوروساوا»، دبیرکل سابق سازمان ملل «کوفی عنان» و نویسنده اهل کشور چک «میلان کوندرا» می‌نوشت.
مجموعه عکس‌های گابو نیز از دهه ١٩٣٠ جمع‌آوری شده‌اند و شامل عکس‌های مسافرت، رویدادهای رسمی و آلبوم‌های «آمیگوس» می‌شود. در آلبوم‌های آمیگوس، گابو را در کنار فیلمسازانی همچون «وودی آلن»، «لوییس بونوئل» و همچنین رهبر کوبا، فیدل کاسترو می‌بینیم.
«خوزه مونته‌لونگو»، زندگینامه‌نویسی که مسوول بررسی یادگارهای مارکز است، می‌گوید: «تا به حال فقط کتاب‌های این نویسنده در دسترس خوانندگان بود اما حالا از طریق این یادگارها می‌توان بعد انسانی این نویسنده بی‌بدیل را تماشا کرد. مارکز در این بعد، از پارگراف‌بندی دوری کرده و مجبور به بازنویسی یا ترک یک ایده شده تا ایده‌ای دیگر را به کار ببندد.»
کتابخانه این دانشگاه نسخه‌های دیجیتال بسیاری از این یادگاری‌ها را در مجموعه این نویسنده قرار داده است. همچنین در این مجموعه آرشیوهایی از نویسنده‌هایی همانند «خورخه لوییس بورخس»، «ویلیام فاکنر» و «جیمز جویس» که روی آثار مارکز تاثیرگذار بوده‌اند، قرار دارد. گابریل گارسیا مارکز که علاقه‌مندانش در کشورش او را با نام «گابو» می‌شناسند، آوریل ٢٠١۴ در مکزیکوسیتی دیده از جهان فروبست. او که ابتدا روزنامه‌نگار بود با نگارش رمان رویاگونه «صد سال تنهایی» توانست به شهرت برسد و سال ١٩٨٢ جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کند.
اعتماد