اشتراک گذاری
فيلمبرداري فيلم جديد «كن لوچ» كليد خورد
بهار سرلك
يكي دو سال پيش، هنگامي كه فيلم «تالار جيمي» (٢٠١٤) به كارگرداني «كن لوچ» كارگردان انگليسي، در مرحله پيش توليد قرار داشت، «ربه‌كا اوبرين» تهيه‌كننده فيلم‌هاي اين كارگردان خبر كناره‌گيري لوچ از ساخت فيلم‌هاي بلند را اعلام كرد و گفت: «احتمالا فيلم «تالار جيمي» آخرين فيلم بلند روايي او خواهد بود. » در آن زمان اوبرين مي‌گفت: «اين فيلمساز فقط چند ايده مستند در ذهن دارد كه ممكن است آنها را بسازد. اما فيلم «تالار جيمي» درام تاريخي جدي‌اي است كه كار زيادي مي‌برد.»
اما ظاهرا حالا كن لوچ تغيير عقيده داده است و استوديوي فيلمسازي «سينه‌يوروپا» فاش كرده كه فيلم بعدي لوچ «من، دانيل بليك» در مرحله توليد قرار دارد و نخستين تصاوير فيلمبرداري‌شده از اين فيلم در دسترس اين استوديو است. «پاول لاورتي» كه پيش از اين براي فيلمنامه‌نويسي فيلم «بادي كه كشتزار‌هاي جو را تكان مي‌دهد» (٢٠٠٦) با لوچ همكاري كرد، فيلمنامه‌نويسي اين فيلم را نيز بر عهده دارد.
٢٠ اكتبر تصويربرداري «من، دانيل بليك» آغاز شد و شش هفته ديگر در نيوكاسل و مناطق اطراف اين شهر ادامه خواهد داشت و سال ٢٠١٦ در سينماهاي انگلستان و ايرلند روي پرده خواهد رفت. «ديو جانز» و «هيلي اسكوايرز» در اين فيلم ايفاي نقش مي‌كنند. همان‌طور كه از اسم فيلم برمي‌آيد داستان فيلم حول زندگي «دانيل بليك» ٥٩ ساله مي‌چرخد. بليك بيشتر عمر خود را در شمال شرقي انگلستان به نجاري مشغول بوده اما حالا در بستر بيماري است و براي نخستين‌بار از دولت تقاضاي كمك دارد. مسير زندگي او با مادري مجرد «كيتي» و دو دخترش گره مي‌خورد. اين مادر كه قصد دارد از زندگي در اتاقي كه بنياد بي‌خانمان‌ها به آنها داده خلاص شود تنها چاره‌اش اين است كه به آپارتماني در ٣٠٠ مايلي لندن بروند. دانيل و كيتي حالا در سرزميني زندگي مي‌كنند كه قوانين بروكراسي و شهري آنها را محدود نمي‌كند و به دور از سختكوشي در دنياي مدرن شهري به زندگي خود ادامه دهند. كن لوچ را براي شيوه فيلمسازي‌اش كه از عناصر ناتوراليستي و رئاليست اجتماعي بهره مي‌برد، مي‌شناسيم. همچنين نگرش او در مورد مسائل اجتماعي مانند بي‌خانماني، كه در نمايشنامه تلويزيوني «كتي به خانه مي‌آيد» (١٩٩٦) و حقوق كارگري، كه در فيلم‌هاي «ريف-رف» (١٩٩١) و «ماموران قطار» (٢٠٠١) به وضوح ثابت مي‌كند كه او يك «سوسياليست» است. كن لوچ فيلم‌هاي «دزد دوچرخه» (١٩٤٨) ساخته «ويتوريو دسيكا»، «عشق يك بلوند» (١٩٦٥) به كارگرداني «ميلوش فورمن» و «نبرد الجزيره» (١٩٦٦) اثر «جيلو پونته‌كوروو» را آثار تاثيرگذار بر حرفه‌اش مي‌داند. فيلم‌هاي «دسيكا» تاثير شگرفي بر ديدگاه لوچ در عرصه فيلمسازي داشته‌اند. خود لوچ در اين باره مي‌گويد: «فيلم دزد دوچرخه باعث مي‌شود بفهمم سينما هم مي‌تواند در مورد مردم عادي و بحران‌هاي‌شان حرف بزند. اين فيلم درباره ستاره‌ها يا ثروتمندها يا ماجراجويي‌هاي پوچ نيست.»
اعتماد