تجربه های مشترک درباره مرگ / کتابی با مقدمه فتح الله بی نیاز

نشر «شورآفرین»، کتاب دوم از مجموعه‌ی «تجربه‌ها» را با عنوان «ما یک خانه‌ی آبی داریم» (تجربه‌ی زندگی و مرگ در داستان‌های کوتاه» با مقدمه‌ی زنده‌یاد فتح‌اله بی‌نیاز و ترجمه‌ی سیروس نورآبادی منتشر کرد.

به گزارش مد و مه، به نقل از ایلنا، مجموعه‌ی «تجربه‌ها» شامل دو کتاب است که کتاب دوم این مجموعه «ما یک خانه‌ی آبی داریم» هم‌زمان با چاپ سوم کتاب اول مجموعه، «اگر یک مرد را بکُشم، دو مرد را کُشته‌ام» (تجربه‌ی زندگی مشترک در داستان‌های کوتاه) منتشر شده است.

مجموعه‌ی «تجربه‌ها» امکانِ زیستِ زندگی‌ِ «همه‌ی ما» در جمهوریِ جهانیِ ادبیات است: تجربه‌ی زندگی و مرگ در بهترین داستان‌های کوتاه جهان؛ داستان‌هایی که هر کدام، پنجره‌یی است بر دیوارهایِ محفظه‌یِ دربسته‌ای از فضا و زمان، که «همه‌ی ما» در آن زندگی می‌کنیم. این داستان‌ها، به ما اجازه می‌دهد تا در ذهن‌های یکدیگر وارد شویم، نه‌تنها از طریق همذات‌پنداری با شخصیت‌ها، بلکه با مشاهده‌ی دنیا از منظر بزرگ‌ترین نویسندگان جهان. و این همان قدرتِ ادبیات است که بیشترین توان را برای همدلی دارا است؛ داستان‌های خوب، از ما انسان‌های بهتری می‌سازد. داستان‌های خوب، از نیروی فرهنگی شگرفی برخوردار است، و به ما اجازه می‌دهد تا با کسانی همدلی کنیم که گوشه‌ای از زندگی‌ِ «همه‌ی ما» را در دنیای کلمات بازی می‌کنند: و این‌گونه شما به کشف تاریکی‌ها و ناشناخته‌های خود و دیگری، و تجربه‌ی مرگ و زندگیِ منِ دیگرتان می‌روید: یک سفر مکاشفه‌آمیز، برای لذتِ آگاهی.

«ما یک خانه‌یی آبی داریم» مجموعه‌ی ده داستان کوتاه مُدرن با مضمون زندگی و مرگ است از ده نویسنده‌‌ی بزرگ جهان: آلیس مونرو، جان آپدایک، ترومن کاپوتی، شرلی جکسون، رُدیارد کیپلینگ، فرانک اوکانر، پریمو لوی، کیت والبرت، نوئل روآز و الیستر مورگان. نویسندگان این مجموعه، با محوریت‌ قرار دادن زندگی‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی، و سپس جنگ و آسیب‌های آن و درنهایت مرگ، کاراکترهای خود را به سمت یک نوع خودآگاهی سوق می‌دهند تا خواننده را با داستان و کاراکترهای‌شان در گریز از دنیای کلمات به جهان واقعی همراه کنند؛ گویی کاراکترها روی دیگر «همه‌ی ما» هستند، تا با ما از زندگی روزمره‌ای بگویند که مرگ روی دیگر آن است؛ چراکه عظمتِ انسان در این است که با این‌که می‌داند می‌میرد، اما باز می‌زید، و به زندگی ادامه می‌دهد؛ گویی تصویرِ حُزن‌انگیزِ دلپذیرِ این شعر است: زاده‌شدن برای آزادی، و بزرگ‌شدن برای مرگ.