این مقاله را به اشتراک بگذارید
«پاپا: همینگوی …»؛ اولین فیلم هالیوودی در کوبا
باب یاری فیلمسازی که «پاپا: همینگوی در کوبا» را ساخت، پیش از آزاد شدن روابط آمریکا با کوبا، باغ بهشت خود را یافته بود.
به گزارش مد و مه به نقل از بانی فیلم ، تنها چند ماه پیش از آنکه پرزیدنت اوباما از کنگره بخواهد تا تحریم ۵۵ ساله کوبا را لغو کند، باب یاری در هاوانا به ساخت یک فیلم پرداخته بود. او یک فیلم اکشن را درباره انقلابیون جوانی ساخت که به کاخ ریاست جمهوری حمله کرده بودند.
در حین فیلمبرداری صحنه‌هایی از فیلم او با عنوان «پاپا: همینگوی در کوبا» که جمعه اخیر راهی سینماها شد، یاری در میان جمعیت با فردی متفاوت روبه رو شد. یاری در این باره می‌گوید: آن زن به بالکون اشاره کرد و گفت: وقتی ۱۶ سالم بود، دیدم که داشتند دقیقا از اینجا تیراندازی می‌کردند. هنوز سوراخ گلوله‌ها روی این ساختمان باقی مانده است.
وقتی یاری تصمیم گرفت فیلم «پاپا: همینگوی در کوبا» را بسازد، توجه به سوراخ گلوله‌ها از وظایف دشوارش بود. این اولین فیلمی بود که از سوی هالیوود داشت در این کشور کمونیست ، پس از انقلاب ۱۹۵۹ ، ساخته می‌شد.
فیلم یاری اولین حرکت از موجی است که با باز شدن مرزهای کوبا، ایجاد شده است. اکنون تهیه کنندگان آمریکایی بیشتر و بیشتری تمایل دارند تا وارد این کشور کاراییب شوند. این در حالی است که فیلمبرداری فیلم «سریع و خشمگین ۸» محصول یونیورسال هفته پیش در کوبا شروع شد.«خانه دروغ‌ها» نیز یک اپیزود از این مجموعه را اوایل امسال در این شهر فیلمبرداری کرد.
برای یاری، تصمیم به ساخت فیلمی در کوبا به موضوع داستانی او بازمی‌گشت. زیرا او داستان واقعی زندگی یک روزنامه‌نگار جوان را که دوست همینگوی بود و از انقلابیون کوبایی محسوب می‌شد در اواخر ۱۹۵۰ موضوع فیلمش قرار داده بود. در فیلم «پاپا: همینگوی در کوبا»، آدرین اسپارکز در نقش نویسنده مشهور با ریش سفید ظاهر شده که از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۶۰ در کوبا زندگی می‌کرد. جیووانی ریبیسی در نقش یک گزارشگر روزنامه میامی ظاهر شده که در واقع این فیلمنامه را پیش از مرگش در سال ۲۰۰۶، کامل کرده بود.
یاری در این باره می‌گوید: یادم می‌آید که فیملنامه را خواندم و احساس کردم کوبا یکی از شخصیت‌های فیلم است. در واقع این قصه بیش از هر چیز به عشق همینگوی به کوبا مربوط بود.
یاری اجازه رفتن به سراغ این فیلم را زمانی به دست آورد که هنوز تحریم‌ها از میان برداشته نشده بود، اما یک راه گریز از سوی وزارت امور خارجه وجود داشت که اجازه ساخته شدن پروژه‌هایی که مبتنی بر واقعیت باشند را به خارجی‌ها می‌داد. این کارگردان می‌گوید دولت کوبا هم نهایت همکاری را با گروه سازنده انجام داد و تلاشی برای سانسور فیلم به خرج نداد.
او می‌گوید: بخشی از وجود من باور دارد باز کردن در به روی فیلمسازان آمریکایی انگیزه حمایت آنها از این فیلم بود. اما در هر حال مهمترین عامل این بود که همینگوی یک قهرمان ملی برای آنها محسوب می‌شود؛ او پلی فوق‌العاده بین دو کشور است و آنها از این که فیلمی درباره همینگوی در کوبا ساخته شود به شدت استقبال کردند. حتی با وجود چنین حمایتی، این فیلم که با بودجه ۳ میلیون دلاری ساخته شد باز هم با مشکلات زیادی روبه رو بود؛ از جمله این که آمریکا و بانک‌های آمریکای لاتین در موارد متعدد دست به بلوکه کردن بودجه فیلم زدند و یک بار هم خزانه‌داری ایالت متحده این کار را اعمال کرد. یاری که برای تولید فیلم‌های چون «تصادف» و «شعبده‌باز» شناخته می‌شود، مجبور بود با وجود مدرسه فیلم خوبی که در کوبا وجود دارد، گروهی از دو طرف آمریکایی و کوبایی را به کار بگیرد.
به گفته یاری آنجا همه چیز خیلی آرام‌تر است و به خاطر وجود سیستمی کمونیستی که پاداش خاصی در آن وجود ندارد، شما چه یک مدال روی سینه داشته باشید چه یک سیب‌زمینی، در هر حال موقعیت یکسانی خواهید داشت. اما فشارها و تنش‌ها آنجا شروع می‌شد که با گروه بازیگران آمریکایی در یک برنامه فشرده می‌خواستی کار را پیش ببری.
به جز یک صحنه فلش بک کوتاه، این کارگردان همه فیلمش را در کوبا ساخت و حتی بخش‌هایی را که در میامی می‌گذشت نیز در کوبا فیلمبرداری کرد. وجود خانه همینگوی در کوبا، که اکنون به موزه بدل شده؛ اسکله هاوانا و دانشگاه این شهر جزو مهمترین لوکیشن‌های این فیلم هستند.
به گفته این کارگردان در جهان ادبیات، همینگوی یک چهره افسانه‌ای است و آنها وقتی ماشین تحریر، عکس‌ها و دست نوشته‌های او و حتی مبلمان او را در اختیار داشتند، انگار همه چیز داشتند.
هر چند آنجا تریلرهای تهویه‌دار برای استقرار گروه تولید وجود نداشت، اما تا بخواهی اتومبیل‌‌های دهه ۱۹۵۰ موجود بود که می‌توانستند برای فیلم مورد استفاده قرار بگیرند.
این کارگردان می‌گوید: کوبا واقعا یک ماشین زمان است ؛ یک جای ممنوعه ؛ در حالی که تنها یک ساعت با میامی فاصله دارد.
با وجود قطع رابطه دو کشور به مدت ۵۵ سال ، دست اندرکاران این فیلم تایید می‌کنند که این فیلم در فضایی کاملا دوستانه ساخته شد. پیش از بروز انقلاب کوبا، کمپانی برادران وارنر فیلم «پیرمرد و دریا» اثر همینگوی را با حضور اسپنسر تریسی در هاوانا ساخت. این اواخر نیز این کشور اجازه‌هایی به ساختن برخی فیلم‌ها داده بود که فیلم «سیکو» ساخته مایکل مور در سال ۲۰۰۷ و «کلوب اجتماعی بوئنا ویتسا» ساخته ویم مندرس در سال ۱۹۹۹ از جمله آنها بود.
در حالی که فیلم «پاپا: همینگوی در کوبا» از روز جمعه راهی سینماهای آمریکا شده، کوبایی ها در ماه دسامبر می توانند برای تماشای این فیلم به سینما بروند.