«کافه‌سوسایتی»فیلم تازه وودی آلن از نگاه منتقدان

«کافه‌سوسایتی» وودی آلن

از نگاه منتقدان نوستالژی فضل‌فروشانه

چهل‌و‌هفتمین فیلمی که وودی آلن نوشت و کارگردانی کرد و سومین فیلم او که عنوان افتتاحیه جشنواره کن را گرفت، آخر هفته گذشته در کن روی پرده رفت. طبیعتا در این فیلم هم می‌توان از عناصر آشنای فیلم‌های وودی آلن سراغ گرفت: از دل‌مشغولی‌ها و دل‌نگرانی‌های اگزیستانسیالیستی و یک شخصیت بدبین و روان‌نژند وسواسی درگیر با حرفه سرگرمی و درگیر مثلث عشقی تا هنر متعالی و بازاری و موسیقی جَز. در این فیلم جسی آیزنبرگ نقش اصلی را برعهده دارد، کریستین استوارت برای اولین‌بار نقش بانوی الهام‌بخش وودی آلن را برعهده گرفته است و بلیک لایولی، استیو کارل و پارکر پوزی نیز او را همراهی می‌کنند.
 ویتوریو استورارو این فیلم را برای وودی آلن فیلم‌برداری کرده که برای اولین‌بار سیستم تصویر دیجیتال را آزموده است. داستان فیلم «کافه‌سوسایتی» در دهه ١٩٣٠ می‌گذرد و قهرمان آن مرد جوانی از برانکس نیویورک است که به هالیوود می‌رود و در آنجا به منشی عمویش که یکی از کارگزارهای مقتدر هالیوودی است، دل می‌بندد و نمی‌تواند از زرق‌وبرق زندگی طبقات بالا و به‌ویژه از «کافه‌سوسایتی» که بیانگر روح زمانه است و به آن خو گرفته، دل بکند.
منتقدانی که این کمدی/ درام رمانتیک را در افتتاحیه شصت‌ونهمین دوره جشنواره کن دیده‌اند، «کافه‌سوسایتی» را یکی از آثار متوسط وودی آلن ارزیابی کرده‌اند. از مجموع امتیازدهی‌های ١٠ منتقد نشریات معتبر انگلیسی‌زبان که در سایت متاکریتیک درج شده، این فیلم نمره متوسط ٦٨ از ١٠٠ را دریافت کرده است. رابی کالین، نویسنده تلگراف که در این میان با چهار ستاره از پنج ستاره‌اش بالاترین نمره را به فیلم وودی آلن داده، با نقل این جمله از دیالوگ فیلم در ابتدای یادداشت خود که «هرروز طوری زندگی کن که انگار آخرین روز زندگی توست، بالاخره یک روز این حرف درست درمی‌آید» گفته این جمله را مخصوصا وودی آلن ٨٠ساله باید آویزه گوش کند. وی فیلم را «از جنبه سبک و روایت بلندپروازانه و البته در بستری آشنا» ارزیابی کرده است. اریک کوهن در ایندی‌وایر با امتیاز سه از چهار ستاره «کافه‌سوسایتی» را یک فیلم «خوب اما نه بهترین» وودی آلن دانسته است.
 تاد مک‌کارتی، منتقد هالیوودریپورتر که نمره‌ای معادل ٧٠ از ١٠٠ به فیلم داده، از بازی‌های خوب و فضاسازی جذاب نوشته که تأکیدش «هم بر نوستالژی هالیوود است و هم بر اینکه اساس داستان بر رؤیاپردازی و تصنع است».
 اوون گلیبرمن در ورایتی با دادن سه ستاره از پنج ستاره گفته: «البته فیلم دیدنی است، اما هرگز نمی‌تواند بر این حس فائق بیاید که طرحی پر از زوائد سعی کرده است واقعی به نظر برسد». پیتر بردشا در گاردین نیز مانند گلیبرمن کمترین نمره را به فیلم داده و با وجود «نماهای جذاب و زیبای استورارو»، فیلم را «اسیر نوستالژی فضل‌فروشانه» دانسته است.

شرق