این مقاله را به اشتراک بگذارید
جمشید مشایخی با استقبال از اکران مجدد فیلم «گاو» پس از سالها گفت: این اقدام برای نسل جدید که این فیلم را روی پرده ندیدهاند بسیار خوب است، فیلمی که بسیار آبرومند و درست ساخته شده است.
به گزارش مد و مه، این بازیگر پیشکسوت که در فیلم «گاو» نیز نقشآفرینی کرده است، در گفتوگو با ایسنا، اظهار کرد: بعد از تجربه حضور در فیلم «جلد مار» به کارگردانی هژیر داریوش در سال ۴۱ و فیلم «خشت و آیینه» در سال ۴۲، تا سال ۴۸ مشغول بازی در تئاتر بودم که توسط داریوش مهرجویی برای بازی در «گاو» دعوت شدم.
وی ادامه داد: «گاو» براساس نوشتهای از غلامحسین ساعدی ساخته شد و بیشتر بچههای اداره تئاتر برای بازی در این فیلم دعوت شدند که اکثر آنها اولین تجربهشان مقابل دوربین بود.
مشایخی با یادآوری روزهای پیش تولید ساخت این فیلم گفت: حدود یک ماه در سالن کوچک اداره تئاتر تمرین میکردیم و بعد برای فیلمبرداری به جاده ۳۰ قزوین در روستایی به نام "بونیک" رفتیم و حدود یک ماه هم در آنجا کار کردیم.
وی با اشاره به دلایل ماندگاری این فیلم اظهار کرد: غلامحسین ساعدی یکی از برجستهترین درامنویسان کشورمان بود که شخصیتهای این فیلم را از کتابش با عنوان «عزاداران بیل» در سناریو آورد، کاری که پیش از این در تلویزیون به کارگردانی جعفر والی اجرا شد.
این بازیگر مطرح سینما؛ کارگردانی داریوش مهرجویی را دیگر دلیل موفقیت این فیلم عنوان کرد و گفت: او فیلمسازی تحصیل کرده است و وقت زیادی را صرف تمرین کار گذاشت، همه کاراکترها آنالیز شده بود و با تفکر و تمرین به صورت درست انجام شد.
مشایخی با بیان اینکه به دلیل زحمتی که برای این فیلم کشیده است جزو آثار مورد علاقهاش محسوب میشود، خاطر نشان کرد: البته دلخوریهایی هم وجود دارد و متأسفانه برخی از بازیگرانی که در این فیلم زحمت کشیدهاند مانند محمود دولتآبادی، پرویز فنیزاده و جعفر والی که نقش روستایی را به خوبی بازی کردند، مطرح نشدند و هیچ دقتی روی این موضوع نشد.
این بازیگر با ذکر خاطرهای سخنانش را اینگونه به پایان برد: در مسجد «سپهسالار» مشغول فیلمبرداری «شش داستان مولوی» علی حاتمی بودیم که گروهی حدود ۲۵ نفر توریست از کانادا برای بازدید آمده بودند. مترجم آنها پیش من آمد و گفت این گروه میخواهند شما را به خاطر بازی در فیلم «گاو» ببینند. گفتم نقشهای اصلی دیگران بودند و احتمالا من را اشتباه گرفتهاند اما آنها دقیقا نقش من را به خاطر داشتند و این برایم بسیار جالب بود.