این مقاله را به اشتراک بگذارید
همزمان با ۳۰ سالگی اکشن علمی ـ تخیلی «ترمیناتور»، رسانه‌های گروهی بحث تولید قسمت تازه آن را مطرح کرده‌اند و در این ارتباط بیشتر از هر کسی نام جیمز کامرون، خالق و کارگردان ۲ قسمت اول و دوم آن شنیده می‌شود.
منتقدان که از این دو قسمت به عنوان انقلابی تکنیکی در دنیای فیلمسازی و هنر جلوه‌های ویژه یاد می‌کنند، به کامرون لقب پدر این مجموعه فیلم را داده‌اند.
رسانه‌های گروهی برای صحبت درباره آینده ترمیناتور سراغ این فیلمساز رفته‌اند و طبیعی است که بحث آنها به قسمت‌های جدید مجموعه فیلم «آواتار» هم کشیده شود.
این صحبت‌ها در حالی مطرح می‌شود که سال آینده «ترمیناتور: آغاز» آماده نمایش عمومی شده و روی پرده سینماها می‌رود.
پرسشی که از سوی منتقدان و رسانه‌های گروهی مطرح می‌شود این است که کامرون درباره این قسمت جدید مجموعه فیلم ترمیناتور چه فکر می‌کند. طرح این پرسش از این نظر جالب است که وی اکنون نه به عنوان سازنده یا دست‌اندرکار ترمیناتورها، که به عنوان یک تماشاچی به تماشای آنها مینشیند. کامرون در حال حاضر به صورت مستقیم نقشی در تولید قسمت‌های جدید این مجموعه فیلم ندارد، ولی می‌گوید با علاقه به تماشای این قسمت‌های تازه مینشیند.
کامرون می‌گوید: با سازندگان قسمت‌های جدید این مجموعه فیلم دوست هستم. لاکتا کالوگریدیس، نویسنده فیلمنامه ترمیناتور تازه، قبل از این در چند پروژه سینمایی با من همکاری داشته است. امیدوارم فیلم تازه یک کار بزرگ و تماشایی باشد. خیلی دوست دارم که این فیلم‌ها به شکل صحیحی تهیه و تولید شوند. فیلمنامه را مدتی قبل خواندم. خیلی خوب بود و اگر به همان صورت ساخته شود شانس زیادی برای تبدیل شدن به یک فیلم موفق را دارد. حال و هوای فیلمنامه، هم سرگرم‌کننده و جذاب بود و هم حرف‌هایی برای گفتن داشت.
پرسشی که رسانه‌های گروهی بصراحت می‌پرسند این است که آیا کامرون نگران آن نیست که قسمت تازه فیلم اعتبار قدیمی آن را لکه‌دار و آن میراث باارزش را کم‌ارزش کند؟
اما کامرون بدون توجه به حاشیه‌ها در این باره هم حرف زده و این پرسش را پاسخ می‌دهد. به گفته او: «این مشکل من نیست! وضعیت من مثل پدربزرگی است که دارد درباره چیزی حرف می‌زند که مستقیما به او مربوط نمی‌شود. بچه‌ها می‌آیند و می‌روند و خودشان مسئول حرف‌ها و کارهایشان هستند. شما می‌توانید از کارهای آنها فاصله بگیرید و اگر کار بدی انجام دهند، از خودتان سلب مسئولیت کنید! زمانی که همکاری‌ام را با این مجموعه فیلم قطع کردم، می‌دانستم افراد دیگری برای کار روی آن انتخاب خواهند شد. من فقط از نظر احساسی درگیر آنها هستم. من چه باید بگویم؟ اگر فیلم چیز خوبی از کار درآید برای آرنولد (شوارتزنگر) دوستم لاکتما و تهیه‌کنندگانش خوب است و اگر خوب نشد چه؟ من از این وضعیت لطمه‌ای نمی‌بینم و شخصا مرا ناراحت نمی‌کند.»
اولین قسمت ترمیناتور در سال ۱۹۸۴ به نمایش عمومی درآمد و در ابتدای کار، قرار نبود به یک مجموعه فیلم دنباله‌دار تبدیل شود. فیلمنامه را کامرون با همکاری گیل آن‌هورد نوشت و‌آرنولد شوارتزنگر را (در کنار «کونان بربر») تبدیل به یکی از چهره‌های اصلی ژانر اکشن دهه ۸۰ میلادی کرد. او همراه سیلوستر استالونه موفق به کسب لقب قهرمان اکشن دنیای سینما شدند. در قصه فیلم، آرنولد ضدقهرمان قصه است. او از سیاره‌ای دور راهی کره زمین می‌شود تا یک نوجوان و مادرش را از بین ببرد. جمله او در پایان فیلم (من برمی‌گردم) به صورت یکی از کلمات قصار مهم و فراموش‌نشدنی دنیای سینما درآمد. فیلم با بودجه‌ای ۶٫۵ میلیون دلاری تهیه شد و در آمریکای شمالی نزدیک ۳۹ میلیون دلار فروش کرد.
کامرون در سال ۱۹۹۱ دومین قسمت فیلم را با نام «ترمیناتور: روز داوری» کارگردانی کرد. هزینه تولید فیلم ۱۰۲ میلیون دلار شد و ۲۰۵ میلیون دلار در آمریکای شمالی فروش کرد. جلوه‌های ویژه فیلم که تا آن زمان مشابه آن روی پرده سینماها دیده نشده بود، تعجب و تحسین منتقدان سینمایی را برانگیخت. این بار آرنولد یک ترمیناتور مثبت و خوش‌قلب است که ۲ کاراکتر مادر و فرزند نوجوان او را تحت حمایت خود گرفته و با ترمیناتور منفی و خبیث قصه به مبارزه برمی‌خیزد. تا به امروز، «ترمیناتور۲» تنها دنباله یک فیلم سینمایی است که در حالی موفق به دریافت جایزه اسکار شده که نسخه اصلی آن حتی نامزد دریافت اسکار هم نشد.
با وجود بازی آرنولد در قسمت سوم فیلم (که با نام «ترمیناتور: ظهور ماشین‌ها» در سال ۲۰۰۳ به نمایش عمومی درآمد) جیمز کامرون پشت دوربین قرار نگرفت و جاناتان موستو انجام این کار را به عهده گرفت. هزینه ۲۰۰ میلیون دلاری فیلم، فروش ۱۵۰ میلیون دلاری را برایش به همراه آورد. منتقدانی که ۲ قسمت قبلی را تحسین کرده بودند، سومین قسمت را نپسندیدند و عدم موفقیت مالی آن را به خاطر غیبت کامرون از کارگردانی آن دانستند.
اما تهیه‌کنندگان این اکشن علمی ـ تخیلی در سال ۲۰۰۹ چهارمین قسمت آن را نیز با نام «ترمیناتور: رستگاری» تولید کردند. این بار مک جی، کارگردان فیلم بود و آرنولد شوارتزنگر در مقام بازیگر با آن همکاری نداشت. درگیری‌های کاری این بازیگر در مقام فرماندار کالیفرنیا، او را از فعالیت‌های سینمایی کاملا دور کرده بود. در غیبت بازیگر و کاراکتر اصلی قصه این مجموعه فیلم، تماشاگران سینما در آمریکای شمالی فقط ۱۲۵ میلیون دلار برای تماشای آن پرداختند. این در حالی بود که قسمت چهارم با هزینه کلان ۲۰۰ میلیون دلاری تهیه شده بود و مثل قسمت سوم، یک شکست سخت تجاری را برای سازندگانش رقم زد.
منتقدان سینمایی هم در نقدهای خود به این نکته اشاره کردند که تهیه‌کنندگان فیلم در حال چوب زدن به مردم هستند و با لجاجت می‌خواهند ترمیناتور را به تماشاگران تحمیل کنند. آرنولد هم از بازی افتخاری و کوتاه‌مدت در قسمت چهارم امتناع کرد. او عقیده داشت این‌گونه حضور در فیلم به منزله گول زدن تماشاگران است.
پنجمین قسمت فیلم برای نمایش عمومی در ایام تابستان سال آینده میلادی آماده می‌شود و آلن تیلور کارگردانش است. تماشاگران سینما او را برای کارگردانی چند مجموعه موفق و پربیننده تلویزیونی می‌شناسند که سال قبل «نور: دنیای تاریکی» را با یک فروش بالا روی پرده سینماها داشت.
آرنولد شوارتزنگر پس از ۱۲ سال دوری دوباره به این مجموعه فیلم برگشته است؛ اما کسی از نقش او در آن خبری ندارد. اصلا خط اصلی قصه فیلم برای رسانه‌های گروهی افشا نشده و تولید آن در سکوت کامل خبری انجام شد.
امپایر آنلاین / مترجم: کیکاووس زیاری