Share This Article
یالثارات به همه انتقادات هفته گذشته درباره جشن حافظ پاسخ داد!
مجله یالثارات همان‌طور که اعلام کرده بود امروز چهارشنبه ۱۳ مردادماه منتشر شد و در سرمقاله‌اش به انتقادات هفته گذشته به جشن حافظ، با لحنی شدید جواب داد. این نشریه، متن مورد انتقاد را که با عنوان دیوث کیست منتشر شده بود دو حدیث خوانده و از اصول‌گراها بابت انتقاد برای انتشار آن انتقاد کرده است. از طرف دیگر، خواستار شناسایی انگیزه‌های پشت این جشن و مسدود شدن «ولنگاری فرهنگی» شده است.
متن کامل این سرمقاله را ادامه می‌خوانیم:
۱– صد و هفت سال پیش در ۱۱ مرداد ۱۲۸۸ مجتهدی به نام شیخ فضل‌الله نوری در تهران و در مقابل چشم هزاران نفر از مردم و به دست یفرم خان ارمنی و شیخ ابراهیم زنجانی و دیگر روشنفکران حاکم بر امور و به جرم طرفداری از استبداد به دار آویخته شد. در این میان مردم و علما و … جز تماشا کار دیگری نکردند و البته بعضی هم خود شیخ را در این ماجرا مقصر دانستند.
از نظر آنان اگر شیخ بعضی چیزها را نمی‌گفت و سنجیده‌تر سخن می‌گفت و با دنیای جدید و مدرنیته مخالفت نمی‌کرد، کارش به دار نمی‌کشید! پیکر شیخ را از دار پایین کشیدند و عریان در کوچه‌های تهران گرداندند و هر ناکسی به پیکر او لطمه‌ای زد و آب دهان انداخت. اما در حقیقت جرم اصلی شیخ پایبندی به دیانت و شریعت بود آن هم در زمانه‌ای که اکثریت جامعه حال و حوصله حفاظت از دیانت و شریعت در برابر تهاجم وسیع روشنفکران لامذهب مقلد اروپا نداشتند!
۲– صد و هفت سال بعد در ۱۱ مرداد ۱۳۹۵ نشریه «یالثارات» در تهران و در مقابل چشم همگان به دست روشنفکران و هنرمندنمایان مقلد فرنگ و با امضای وزارت ارشاد به دار آویخته شد! آن هم در حالی که پیکر نحیفش از چند روز قبل آماج هتاکی‌ها و دشنام‌ها و عربده‌کشی کسانی قرار گرفته بود که اوج هنرشان جلوه‌گری با زنان بی‌حجاب و آرایش کرده‌شان در برابر چشمان سیری ناپذیر دوربین‌ها و خلایق بود. کسی به اعدام «یالثارات» اعتراض نکرد و حتی برخی پای چوبه دار «یالثارات» کف زدند و هورا کشیدند! از نظر وزارت ارشاد و آن‌هایی که به تقلید از «اسکار» و «کن»، جشنواره برپا کرده بودند، جرم یالثارات «بی‌ادبی و چماق به دستی و دلواپسی برای سنت‌های پوسیده و نفهمیدن لزوم همراهی با امواج عالم‌گیر تمدن مدرن فرهنگی» بود و ترجیح می‌دادند تا در صورت امکان سینه «یالثارات» را شکافته و جگرش را به دندان بکشند تا دلشان خنک شود!
اما جرم اصلی «یالثارا» هیچ‌یک از این‌ها نبود. جرم واقعی «یالثارات» انتشار دو حدیث از رسول اکرم و امام صادق علیهماالسلام بود. احادیثی که هر کودک ۱۰–۱۲ سالهای می‌توانست معنی آن‌ها را بفهمد و مصادیقشان را بشناسد! جرم «یالثارات» این بود که در حضور همه برهنگی شاه را فریاد زده بود آن هم در حالی که همه شاه برهنه را می‌دیدند و زیبایی لباس او را تحسین می‌کردند!
۳– دردناک‌تر از اصل ماجرا سکوت معنی‌دار رسانه‌های مدعی اصول‌گرایی در این عرصه بود. برخی از این رسانه‌های چندطبقه که ماهانه صدها میلیون تومان هزینه بر گرده نحیف بیت‌المال تحمیل می‌کنند و افتخارشان این است که بیشترین مخاطب ورزشی را از آن خود کرده‌اند، برای خوش‌آمدن مقلدان «کن» و «اسکان» و با هدف خوش‌رقصی برای موجوداتی که نهایت هنرمندی را در نمایش ناموسشان در ملاء عام به کار می‌برند، در جبهه روشنفکری ایستادند و همصدا با آن‌ها خواستار اعدام نشریه‌ای شدند که جرمش، تنها انتشار دو حدیث از معصومین بود. در روزگاری که پرداختن به احکام شریعت و دفاع از مبانی و لوازم دیانت و امر به معروف و نهی از منکر، آخرِ بی‌کلاسی محسوب می‌شود، رسانه‌های مدعی اصول‌گرایی به خوبی از پس آزمون غیرت برآمده و ثابت کردند که در روشنفکرنمایی و باکلاسی دست کمی از مقلدان فرنگ ندارند و حاضرند قبل از سایرین «یالثارات» را با قیافه‌ای عاقل اندر سفیه بنگرند و ملامت کنند و تذکر بدهند که اقدام «یالثارات» مخالف اصول بدیهی ژورنالیسم است و محکوم است و چماق به دستی است و غیرفرهنگی است و … ! البته این جماعت می‌دانستند که در حقیقت آن دو حدیث را محکوم می‌نند! و الا «یالثارات» غیر از انتشار این دو حدیث کار دیگری نکرده بود!
۴– این که چرا باید در ایران اسلامی انتشار دوخط حدیث این میزان عواقب و مجازات در پی داشته باشد نکته‌ای است که در مجال دیگری باید به آن پرداخته شود. اما جای سوال از رسانه‌ها و شخصیت‌های مدعی اصول‌گرایی که علیه انتشار این دو حدیث موضع گرفتند (و البته در قبال جشن مفتضح حافظ که مصداق بارز ولنگاری فرهنگی و اهانت به احکام الهی و زیرپا گذاشتن قوانین جاری مملکت در ضرورت رعایت پوشش و حجاب اسلامی توسط زنان بوده با برخورد سطحی و تغافل گذشتند) باقی است که آیا شما باید تشخیص دهید که احادیث معصومین منتشر شود چه کسی بهشما چنین اجازه و حقی داده که برای انتشار یا عدم انتشار کلام معصوم تصمیم بگیرید؟ آیا (نعوذ بالله) شما خود را از معصومین عاقل‌تر و مودب‌تر می‌دانید؟ اگر پیامبر اسلام و امام صادق واژه‌ای را برای مصداقی مشخص به کار برده‌اند دیگر شما و امثال شما کیستید که بخواهید از ادب یا مصلحت و … سخن بگویید؟؟ چه کسی به شما اجازه اجتهاد در برابر نص داده است؟ شمایی که نهایت عرضه و فایده‌تان را در انتخابات اسفندماه گذشته به نمایش گذاشتید و عمق و میزان نفوذ کلامتان در تهران و برخی از نقاط کشور به خوب مشخص شد! آیا بهتر نبود در این معرکه هماهنند گذشته دهان می‌بستید و راه کج می‌کردید و خود را به ندیدن و نشنیدن می‌زدید و یا جماعتی بی غیرت و بی‌پروا هم‌نوا نمی‌شدید؟ به راستی پاداش این خوش‌رقصی چیست و چه کسی و چگونه آن را به شما خواهد پرداخت؟
۵– هرکس کمترین آشنایی با احکام فقهی و قانون مجازات اسلامی داشته باشد به خوبی می‌داند که جشن مفتضح حافظ (چه در سال جاری و چه در سالهای گذشته* مصداق بارز زیر پا گذاردن احکام شریعت و تخطی سازمان‌یافته از قوانین جاری کشور است! اما عجیب این‌جاست که دستگاه قضایی و دادستانی محترم و نیروی انتظامی این جرم سازمان‌یافته و مشهود را دیده‌اند و هیچ اقدامی در مقابله با آن نداشته‌اند! از این بزرگواران می‌پرسیم آیا این جشن فاجعه بار را مصداق «ولنگاری فرهنگی» می‌دانید؟ اگر این جشن ولنگاری فرهنگی نیست، پس از نظر شما چه حرکتی می‌تواند مصداق ولنگاری فرهنگی باشد؟ آیا شما خود را در برابر نگرانی رهبر معظم انقلاب در خصوص ولنگاری فرهنگی مسئول نمی‌دانید؟
۶– مرور پرونده و سوابق بانیان و دست‌اندرکاران جشن حافظ از سوی دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی فلسفه و چرایی برپایی این برنامه را روشن خواهد کرد! این برنامه نه یک اقدام خودجوش فاسقانه بلکه بخشی از جنگ نرم سرویس‌های بیگانه علیه باورها و مبانی نظام اسلامی است و طراحی و هدایت آن از سوی کسانی صورت می‌گیرد که در سال ۸۸ به قصد براندازی جمهوری اسلامی به صورت تمام قد وارد میدان شدند. آیا وقت آن نرسیده که مسئولان حوزه‌های امنیتی و اطلاعاتی در راستای پی‌گیری تذکرات مکرر مقام عظمای ولایت، در خصوص نفوذ فرهنگی، ردپای آشنار دشمنان نظام و انقلاب در برپایی چنین برنامه‌هایی را دنبال کرده و یک بار برای همیشه این راه نفوذ را مسدود کنند؟ آیا درنگ امروز فردای اسارت‌باری را به دنبال نخواهد داشت؟
۷– گالیله زیر فشار قرون وسطاییان حرفش را پس گرفت و اقرار کرد که زمین به دور خورشید نمی‌گردد. اما حقیقت همان بود که او در ابتدا گفته بود. ممکن است «یالثارات» زیر فشار قرون وسطاییان این روزگار به مخاطبان احادیث درج شده در شماره پیش بگوید شما بی‌غیرت نیستید اما حقیقت همان است که در شماره پیش گفته شد.