این مقاله را به اشتراک بگذارید
پیشنهاد یک کتاب: «شاهنامه فردوسی: تصحیح انتقادی شاهنامه و شرح یکایک ابیات» اثر مهری بهفر
حمیدرضا امیدی سرور
باید اعتراف کنم در سالهای جوانی چنان مدهوش ادبیات غرب بودم که هوشیاری درک اهمیت ادبیات کهن سرزمین خویش را نداشتم. اما این نا آگاهی دیری نپایید و دریافتم با غفلت، آنچه خود داشتیم از بیگانه تمنا می کردم. اما این بدان معنا نیست که شگفت زدگی از ادبیات کهن باعث شده از اهمیت آشنایی با ادبیات غرب غافل شوم که حال می دانم هریک جایگاه و اهمیت خود را دارند.
غرض اینکه چندی در تلاش بودم فرصتی برای خواندن شاهنامه فردوسی فراهم آورم، این بار با حوصله و دقیق نه چنان که در گذشته گریز هایی بدان زده بودم و بی آنکه سیراب شوم تنها برتشنگی ام افزوده شده بود. از بختیاری ما فرصتی نیز فراهم آمده یگانه برای رفع این عطش چنان که بایسته باشد، دقیق و مو به مو تا بیشترین بهره را از این اثر سترگ که از ستونهای ادبیات فارسی است برگیریم.
این فرصت را مدیون نشر نو و مهری بهفر هستیم، یکی در قامت ناشری معتبر که امکان نشر تصحیح تازه ای شاهنامه فردوسی را فراهم آورده و دیگر به عنوان مولف که کوشیده یک بار برای همیشه کاری کند کارستان تا کسانی که می خواهند تن به دریای پر تلاطم شاهنامه بسپارند، مردد برجای نمانند. بیاغراق برای این سفر بهترین سفینه همانا «شاهنامهی فردوسی: تصحیح انتقادی و شرح یکایک ابیات» است که تا کنون پنج جلد از آن به بازار آمده است.
حاصل کار مهری بهفر بگونه ایاست که دیگر نیاز نیست برای خواندن شاهنامه و درک معنا و ظرایف آن چندین کتاب کنار خود جمع کرده و مدام به منابع مختلف سرک بکشیم. و خلاصه هر آنچه را که یک خواننده شاهنامه، از مبتدی تا حرفه ای نیاز داشته گرد هم آورده و یک جا به گونه ای در اختیارش قرار داده است که مخاطبانی از طیف های مختلف را از رجوع به دیگر تصحیح ها بی نیاز کند .
شرح دقیق تر ویژگی های کتاب مجالی فراخ می طلبد، بماند برای فرصتی دیگر این مختصر را از آن جهت نوشتم که این روزها سلسله نشستهای صلح و ادبیات کهن ایران همراه با شاهنامهخوانی با حضور مهری بهفر در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می شود که نشست دوم آن دوشنبه ۲۳ مهر از ساعت ۱۷ تا نوزده برگزار می شود. فرصتی که علاقمندان شاهنامه میتوانند از آن بهره ببرند.
1 Comment
اشتاد
درود بر شما و حقیقتا فردوسی بزرگ گنجی هست در ویرانه! کمتر کسی به ان توجه کرده و مدام معطوف به ادبیات غرب و خصوصا با توجه به گرایش چپی برخی روشنفکران ادبیات سوسیالیستی روسی اونم قرن ۱۹ و ۲۰ هست. نه حکمت و معرفت شاهنامه