ریچارد اِلمان، بیوگرافی نویس جویس که کتابش برترین بیوگرافی ادبی قرن بیستم نام گرفته، بخت این را داشت که با بسیاری از دوستان و معاشرین و معاصرین جویس مصاحبه کند و در لابلای صفحات کتاب سترگش حقایقی را آشکار می کند که نشان می دهد اودیسه هومر چه تاثیر عمیقی بر جویس داشته و ارتباط…

بعد از شکست مطلقِ کمدیِ پنج روز در میلان (۱۹۷۳)، این کاملا منطقی بود که به قالبِ جالو (فیلم‌های ترسناک ایتالیایی) بازگردم. فکر می‌کنم سرخ تُند به این دلیل اینقدر خوب و مورد توجه طرفدارانم است که من با تمام قوا به شیوه‌ی روایی پیشین خود بازگشتم

« ری» در کار با بازیگران شیوه‌‌هایی منحصر به فرد را به‌‌کار می‌‌گرفته است. او قادر بوده است از آنچه ما عادت کرده‌‌ایم نقص‌‌ بعضی هنرپیشگان بدانیم استفاده‌ی‌‌ مطلوب ببرد. ویژگی « ری» در استفاده از ضعف‌‌های بازیگران به همان اندازه‌ی‌‌ توانایی‌‌هایشان تنها استثنای‌‌ سینما نبود اما می‌‌توان او را به همراه آلفرد هیچکاک و…

بعد از چهارسال، «قصه‌ها » از محاق درآمد و اکران عمومی شد؛ فیلمی که جنجال‌های زیادی را پشت‌سر گذاشت و منتقدان محتوایی‌اش، آن را مصداق بارز «سیاه‌نمایی» عنوان کردند؛ نکته‌ای که تا امروز برسر آن توافقی همه‌گیر وجود ندارد. با همه این حرف‌ها، آنچه سرش کلاه رفته، سینمای اجتماعی ایران است که با ورود…

آنچه در زیر می خوانید گزارشهایی ست از شصت و هشتمین جشنواره فیلم کن که در کن فرانسه در حال برگزاری ست. گزارشی که به فیلمهای مهم شرکت کننده در بخشهای مختلف جشنواره می پردازد

دیروز جشنواره فیلم کن، چهارمین روز خود را پشت‌سر گذاشت و فیلم «ناهید» از ایران اکران رسمی شد. با نگاه به فیلم‌های این دوره، شاهد سایه‌انداختن سینمای ایران بر این جشنواره هستیم.

سینما هیچ‌گاه معادن طلایش را دور نمی‌‌اندازد و تا آن‌جا که توانش را داشته باشد، ته‌وتوی این معادن را می‌کاود تا مگر طلایی دستش را بگیرید. یکی از این معادن طلا که عیارش بالا نیست، سری فیلم‌های موسوم به جیمزباندی است.

داردن‌ها با تازه‌ترین فیلم خود دو روز، یک شب – با وجود ناکامی در فستیوال کن و راه نیافتن به لیست نهایی بهترین فیلم‌های خارجی‌زبان در مراسم اسکار – باردیگر توجه اهالی سینمای جهان و منتقدان را به خود جلب کردند