نوشتن از داستان علمی – تخیلی به موجب فراز و نشیب‎ها و اهمیتی که در ادبیات داستانی جهان دارد، فرصتی گسترده‎تر و مقاله‎ای جامع‎تر را در خور است، که در وقت و موضوع یادداشت من نمی‎گنجد، از تمیز میان این ژانر ادبی با دیگر محور‎ها تنها این مهم لازم به ذکر است که، گویی انواع…

«سال بلو»در سال ۱۹۷۶ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. سال بلو در رمان هایش به طور معمول به روشنفکرهایی لفاظ و خوش سخن می پرداخت: کسانی که از به تله انداختن آنها لذت می برد.

«افی بریست» از اکتبر ۱۸۹۴ تا مارس سال بعد که به شکل پاروقی در آلمان منتشر می‌شود، چنان تاثیر شگرفی بر ادبیات آلمان می‌گذارد که صاحب‌نظران به اتفاق، شاخص‌ترین اثر ادبی در فاصله یک‌صد ساله ۱۸۰۹ تا ۱۹۰۵ را «افی بریست» می‌دانند.

از تصادف و بازی روزگار نیست که در اغلب شاهکارهای آلمانی‌زبان چند دهه اول قرن بیستم تشویش و هراسی اضطراب‌آور نهفته است. جز این، داستان‌های این دوره از ادبیات آلمان گرایشی مشترک به تمثیلی‌شدن دارند

روبرت والزر (۱۹۵۶ – ۱۸۷۸) سویسی بی‌تردید یکی از مهم‌ترین نویسندگان مدرن آلمانی‌زبان قرن بیستم است؛ آنطور که سوزان سانتاگ او را حلقه‌ گمشده بین‌هانریش فون کلایست و فرانتس کافکا می‌داند و هرمان هسه، فرانتس کافکا، کورت توخولسکی و روبرت موزیل از او به عنوان نویسنده محبوب خود نام می‌برند.

تزوتان تودوروف (٢٠١٧-١٩٣٩) از زنی جوان به نام شارلوت دلبو می‌گوید که در زندانی در پاریس اسیر دست اشغالگران آلمانی بود، او در سلول‌اش تنها بود و حق دسترسی به کتاب نداشت اما به کمک نخی که از رواندازش جدا کرده بود رشته‌ای درست می‌کند و از پنجره پایینی- سلول همبندش- که دسترسی به کتاب…

من خانم مارپل را بیشتر دوست دارم. چون شخصیت زنده تر و واقعی تری دارد. در فضای واقعی تری زندگی می کند. شخصا به فضاهای روستایی علاقه بیشتری دارم، ولی خب در دنیا شهرت هلمز از بقیه بیشتر است. هلمز ضرب المثل شده. خود کریستی بارها از قول اشخاص داستان از هلمز یاد می کند.…

بخش اندکی از سؤالاتِ این مصاحبه به‌صورت حضوری پرسیده شده‌اند و طبق خواست ناباکوف، مابقی سؤالات از قبل آماده شدند و به‌صورت کتبی پاسخ داده شدند. ناباکوف می‌گفت به‌خاطر ناآشنایی‌اش با زبان انگلیسی، نیاز دارد پاسخ‌هایش را بنویسد. این شوخی‌ای بیش نیست. او انگلیسی را با لهجۀ کمبریجیِ شگفتی‌انگیزی حرف می‌زند که گاه‌به‌گاه تلفظ روسی…

چرا باید به‌سراغ نوشته‌ها و نویسندگان معاصر رفت؟ ویرجینیا وولف که در مقام منتقد، بیشترِ کتاب‌ها را به باد انتقاد سخت خود می‌گرفت، معتقد است یکی از لذت‌های خواندنِ داستان‌های تازه این است که شما را مجبور می‌کند «قضاوت» خود را محک بزنید. خوبیِ اینچنین نوشته‌هایی این است که کسی دربارۀ آنها نظری نداده است.…

روز پنجم اکتبر مقرر بود گاری‌های نان از حومه به پاریس بیایند. شورای شهر سر هر چهارراه –قرمز و درشت و خوانا- آگهی زده بود و ملت در تمامی روز تا مغز استخوان گرسنه بود و خواب بهشت سیری می‌دید. خواب کوه نان و کلو‌چه که به هر مطبخ و آشپزخانه سرریز می‌کرد.

بهمن فرسی سال‌هاست که در ایران به عنوان‌ داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویسی آوانگارد شناخته شده است و کمتر به‌عنوانِ شاعر و بازیگر و نقاش شاید. در این گفت‌وگو نیز ما به‌مناسبتِ رد‌شدن نمایشنامه‌های او از هزارتوی انتشار، با بهمن فرسیِ نمایشنامه‌نویس و داستان‌نویس طرف شده‌ایم.

«هنر فقط با بازتولید آگاهانه تناقضات و تضادهای واقعیت می‌تواند واقعیت ازدست‌رفته سمبول را بدان بازگرداند. هنرمند به‌منزله بخشی از واقعیت نمی‌تواند نسبت به ماهیت تاریخی روزگار خود بیگانه و بی‌اعتنا باشد زیرا نتیجه چنین تصوری جدایی معنا از واقعیت و انهدام سمبول‌هاست.» این چند خط را شاید بتوان فشرده ایده کتاب «شعر مدرنِ» مراد…

ارنست همینگوی به شاعر هم‌میهن خود ازرا پاوند گفته بود، هرگز او را نمی‌بخشد که فاشیست شده است، اما اگر به دارش می‌آویختند آماده بود با او به دار آویخته شود. این سخن همینگوی از یک‌طرف اشاره‌ای بود بر ضدیتش با فاشیسم و از طرف دیگر تأکیدی بر وفاداری به رفیق و استاد پیش‌کسوتش ازرا…

نوشتن از هوشنگ گلشیری، نوشتن از نوشتن است. انسانی که بی‌نیاز از هر پسوند و پیشوندی نقش مهمی در پیشبرد ادبیات داستانی ایران داشته است. شاید بتوان گفت که پس از هدایت، هیچ نویسنده‌ی ایرانی به اندازه‌ی گلشیری در قوام پیدا کردن و جهت یافتن ادبیات داستانی ایران نقش نداشته است.

رمان «مفیستو» شانزدهمین رمان کلاوس مان نویسنده برجسته آلمانی و فرزند توماس مان بزرگ است که در سال ۱۹۳۶ هنگامی که او در تبعیدگاهش، آمستردام به سر می‌برد منتشر شد؛ آنطور که خودش می‌گفت: «راه بازگشتی نبود، نکبت ما را می‌کشت؛» همین نکبت نیز موجب شد تا انتشار این رمان در آلمان- برلین شرقی، هفت…

رابطه آنها یکی از خوش‌یمن‌‌ترین وصلت‌های حرفه‌ای تاریخ نشر به شمار می‌رود؛ یکی از آنها پرکارترین نویسنده امریکایی و همواره‌کننده داستان‌های مردانه و دیگری دوست‌داشتنی‌ترین ویراستار امریکا و یاری‌دهنده بسیاری از دستاوردهای نسل ادبی خودش بود.

وقتی از «نیک هلدستاک» خواسته شد لیستی را از کتاب‌های به‌جامانده‌ «دوریس لسینگ» در خانه‌ این نویسنده تهیه کند، او با کمال میل پذیرفت تا به دنیای دست‌نیافتنی این نویسنده فقید سفر کند، اما بعد از دو هفته از تصمیم خود پشیمان شد…