'کافکا منهای مخاطب احمد آرام* مخاطب، در ابتدا، گم و ناپیدا است؛ همین که بخواهید به عنوان مولف، ناهوشیارانه، به جست‌وجویش بپردازید، بر شما مسلط خواهد شد. در داستان‌های عامه‌پسند (چه از نوع فخیمانه و چه معمولی)، مخاطب بر گرده مولف سوار است. از همین رو است که، در این روند، مولف حرفی برای…

کجای هستی ایستاده‌ای، مولف-مخاطب؟! منیرالدین بیروتی* تا نشست گفت: چرا می‌نویسید؟ گفتم: تو چرا نفس می‌کشی؟ خندید و گفت: نفس‌کشیدن ارادی نیست، هر موجود زنده‌ای نفس می‌کشد. گفتم: یعنی نوشتن ارادی است؟ گفت: صد درصد. گفتم: پس چرا این همه آدم هستند که نمی‌نویسند؟ رفت توی فکر. گفت: شاید چون نمی‌توانند بنویسند کار دیگری می‌کنند.…

پارادوکسي به نام «سيروس شميسا» حسين پاينده     اين چند سطر را به پيروي از آراي ژاک دريدا در خصوص سلسله مراتب «نوشتار و گفتار» مي نويسم. چنان که مي دانيد دريدا سنت متافيزيکي غرب را تحت سيطره گفتمان «حضور» مي داند و «کلام محوري» را نيز حاصل همين گفتمان محسوب مي کند.…

وقتی از نقد ادبی حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم؟ پرسشی که وقتی از درون ادبیات فارسی، آن را جست‌وجو می‌کنیم، به نام‌هایی می‌رسیم که هر کدام در دوره‌ای بر زمینه‌ای ناهموار آن را بسط داده‌اند. شاید یکی از نخستین نام‌هایی که در نشریات دهه‌های چهل و پنجاه با نوشتن ریویوها و نقدهای ادبی ما…

بلای سیل* روز شنبه میان دو نماز، بارانکی خُردخُرد می‌بارید؛ چندان که زمین را اندکی تر می‌کرد و گروهی از گله‌داران در بستر رود غزنین فرود آمده و گاوها را آن‌جا نگه داشته بودند. هرچه گفتند از آن‌جا برخیزید که در راهِ گذرِ سیل ماندن خطاست، فرمان نمی‌بردند تا باران قوی‌تر شد. پس، کاهلانه برخاستند…

سعید نفیسی مردی بسیار پر کار و خلاق که انسان را از این همه تنوع و چیره دستی شگفت زده می کند و مصداق این سخن است که صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را که دگرباره مادر گیتی فرزندی چون او بزاید و بپروراند.