كم پيش مي‌آيد فيلمسازي امريكايي مراحل مختلف حرفه‌ كارگرداني را طي كند اما برايان دي‌پالما اين مراحل را طي كرده است. پس از نخستين ديدگاه‌هاي پادفرهنگي او در فيلم‌هاي «تبريكات» و «سلام، مامان!» دي‌پالما در فيلم‌هاي «خواهران» (١٩٧٣)، «عقده‌ روحي» (١٩٧٦) و «كري» (١٩٧٦) به تبعيت سبكي از هيچكاك روي آورد.

فیلم‌ها را به‌هزار و یک دلیل می‌شود دوست داشت.‌ هزار دلیلش بماند برای بقیه تحلیلگران. ما همان یک دلیل برای دوست‌داشتن فیلم‌ها بسمان است و این یک‌دلیل هم چیزی نیست جز بازیگرانی که داستان‌ها، لحظه‌ها، رویا‌ها و کابوس‌های ما را روی پرده تجسم می‌بخشند. بی‌خود نیست که نخستین جرقه‌های عشق به سینما در وجود نوجوانان…

به سال 1940 در هارلم نیویورک با نام آلفردو جیمز پاچینو به دنیا آمد. در همان کودکی پدر و مادرش از هم جدا شدند و نزد خانواده مادری اش بزرگ شد. سرگرمی کودکی اش تقلید صدا و تکرار بازی هنرپیشگان بزرگ در فیلم هایی بود که روی پرده می دید

«آل پاچينو» با عزت نفسي كه دارد حاكم مطلق تمامي صحنه‌هاي فيلم و تئاتري كه در آنها حضور داشته، شده است. «من ستاره سينما هستم.» پاچينو اين جمله را در يك لحظه ادا كرد و اصلا هم دلش نمي‌خواهد اين موضوع فراموش‌مان شود. حتي با ٧٥ سال سن اعتماد به نفس جسورانه يك جوان را…

با انبوهی نقش ماندگار در تاریخ سینما از بعد ظهر سگی بگیر تا پدرخوانده و یا مخمصه، آل پاچینو حالا بدل به یک شمایل فراموش نشدنی بازیگری او شده. در گفتگوی زیر او روایتی از مهمترین فرازهای دوران بازیگری اش ارائه می کند.