طه حسین در رمانش «دعای مرغ ماهیخوار» (دعاء‌الکروان) که سال ۱۹۳۴ منتشر شده است، مشکل رمان را در جامعه‌ای که با نوگرایی آشنایی سطحی و ضعیفی داشته است، مطرح می‌کند. بر‌خلاف «رمان دیگری» که در جامعه‌ای می‌گذرد که اسبابی فراگیر آن را یکپارچه کرده‌اند