اگر از برخی از شاهکارهای ادبی مانند “بوف کور” (1315) و همانندهایش از نوع “یکلیا و تنهایی او” (1334) “تقی مدرسی” و “ملکوت” (1340) “بهرام صادقی” و “سنگ صبور” (1345) “چوبک” بگذریم، کمتر نویسنده ای پس از انقلاب کوشیده برای شناخت “منِ درونی” و “خودِ پنهان” و به تعبیر رسای “یونگ” ((Jung “رادیوی درونی” یا…
