از همان اولین سالهای قرن بیستم، ادبیات فارسی موضوع “هویت ایرانی” را اگر نسبت به موضوعات دیگر بیشتر مورد توجه قرار نداده باشد، کمتر قرار نداده است. به عنوان مثال، از زمان انتشار (1937) بوف کور اثر هدایت تا زمان انتشار (1983) ثریا در اغماء اثر اسماعیل فصیح، ادبیات داستانی فارسی تلاش کرده است
