رمان «اتحاديه‌ي ابلهان» با هجوي هنرمندانه، معناباختگي جامعه‌اي با آرمان را تصوير مي‌کند. در غياب معنا، ايدئولوژي و اميد شايد طنز تنها تکيه‌گاه براي تحمل کابوس آمريکايي باشد،