ویژگی اعضای مکتب فرانکفورت که به واسطه همین مورد انتقاد قرار‌می‌گرفتند، بی‌توجهی آنها به سیاست ورزی حزبی و آن عملگرایی مورد انتظار مارکس از فیلسوفان برای تغییر جهان بود. آنها در نقد فاشیسم و سرمایه داری بسیار استاد بودند.