پرسیدن، هر اندازه هم پی‌گیر باشد، الزاماً به پاسخی نمی‌رسد، در حالی که بدون پرسیدن که خواه ناخواه به اندیشیدن منجر مـی‌گردد،‌ یا در واقع خود منشأ اندیشیدن است، هرگز نمی‌توان پاسخی یافت و گرهی گشود