زمانی سامرست موام از دوروتی پارکر اینطور یاد کرد: «آنچه به نوشتههایش طعم تند غریب و خاصی میبخشد، قریحه او در کشف چیزی خندهآور حتی در دردناکترین مصیبتنامههای موجودات بشری است.» پارکر، که شهرتش حاصل شوخطبعی گزنده و ظرافت طبعی انتقادی است، اغلب به نام «گویینویِر (زن آرتور پادشاه) میزگرد» خوانده میشد…
