همه شارحان در ابتدا از حافظ شخصیتی اسطورهای میسازند که نه به شخصیت او نقدی وارد است و نه شعر و اندیشه او ایرادی دارد. همچنین او را عارف بزرگی در ردیف سایر عارفان مشهور قرار میدهند و درونمایه شعر او را بازگویی هنری مضامین عرفانی متعارف تلقی میکنند
