شاید در ابتدا به نظر برسد کارگردان در فضایی شبه‌روشنفکرانه یک نوع ادا و اطوار انتزاعی را روایت می‌کند اما با رویکردی فردگرایانه‌تر می‌توان به تأویل روان‌شناختی قصه دست زد که البته خالی از مؤلفه‌های جامعه‌شناسانه هم نیست.