شاعری که خود را با ظرافت،با طراوت و با شقاوت می افریند.به تعبیر لاول او زنی است سحرآمیز،بزرگ و گاه ابر واقعی.آفرینه های ادبی او گاه همچون خود او شگرف اند.او شدیداً بر روی خود تمرکز می کند و این به تعبیر منتقدان عامل انرژی و پویایی اوست.