«آنچه به ادبیات وابسته نیست، مرا رنج می‌دهد و بیزارم می‌کند. از صحبت‌ها خسته می‌شوم، عیادت‌ها تا حد مرگ ملولم می‌سازد، زیرا از فکرخویش و از عمق حقیقت و اهمیت آن بازم می‌دارد.» (فرانتس کافکا، یادداشت‌های روزانه، ۱۹۵۱)