مقاله‌ی حاضر بر آن است تا با اتکاء به سفر نامه میرزاصالح شیرازی و برخی نوشته های متأخر ، رویکرد وی را در برخورد با دو رویه تمدن بورژوازی غرب مورد بررسی قرار دهد