شاید هیچ چیزی برای ″نیما جاویدی″ در آستانهٔ چهل سالگی اش مسرت بخش تر از این نباشد که با دومین تجربهٔ بلند سینمایی خود بتواند حمایت همه جانبهٔ تماشاگران و نویسندگان سینمایی را با خود به همراه داشته باشد و طیف وسیعی از آن ها را به خود و کارِ تازه اش جلب کند. حالا…

و سرانجام جشنواره سی و هفتم فیلم فجر هم تمام شد. بعد از پایان فیلم «ماجرای نیمروز۲» که در سانس آخر سالن رسانه های گروهی به نمایش در آمده، وقتی از راهرو های شیب دار پردیس ملت به طرف در خروج می رویم، یکی از رفقای قدیمی که در این چند روزه زیاد درکنار هم…

ضیافت ١٠ روزه سینمای ایران به پایان رسید و اکنون که این مطلب را می‌خوانید، بی‌تردید از سرنوشت برندگان و ناکامان این جشنواره آگاهی یافته‌اید؛ جشنواره‌ای که برای نخستین‌بار در سال‌های اخیر حداقل در مرحله اعلام نامزد‌ها بحث‌وجنجال زیادی برنینگیخت؛ با این‌که مثل هر سال می‌شد از همان اول نام فیلم‌هایی را که در مرحله…

جشنواره امسال هم از نیمه گذشت و به روزهای پایانی نزدیک شد. هرچه جشنواره به پایان خود نزدیک‌تر می‌شود، اهمیت دیدن یک فیلم شاخص و به یادماندنی که بتوان جشنواره سی و هفتم را با آن به خاطر سپرد، بیشتر می‌شود. درغیر این صورت، حتی وجود چند فیلم خوب و متوسط بازهم دردی دوا نمی‌کرد.

فیلم‌های اجتماعی معمولا از تاثیرگذارترین آثار سینمایی محسوب می شوند؛ فیلم‌هایی که بازتاب‌دهنده اوضاع و احوال جامعه، مشکلات و دغدغه‌های مردم، به‌خصوص طبقه متوسط و لایه‌های اجتماعی پایین تر از آن هستند.

شرکت در بیست‌وپنج دوره گذشته جشنواره، باعث شده برنامه این ده روز در طول هر سال برای‌ ما از پیش روشن باشد. اختصاص‌دادن روزی چند ساعت برای تماشای فیلم‌های بخش مسابقه سینمای ایران، چنان دیگر برنامه‌های عادی زندگی‌مان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد که گاه از زور خستگی آرزو می‌کنیم ای کاش جشنواره زودتر تمام شود!

معمولا از روز دوم جشنواره به بعد، اوضاع و احوال قدری آرام‌تر و منظم‌تر می‌شود. آنها که از قطار جشنواره جا مانده‌اند و به هر دلیل کارت ورود به سینما نصیبشان نشده، خیالشان راحت می‌شود که بالاخره جایی برای آنها هست یا اینکه باید فیلم‌ها را جور دیگری دنبال کنند.

به گمانم این بیست‌و‌پنجمین جشنواره‌ای است که سعادت حضور در آن را پیدا می‌کنم! هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم اولین سالی که رسما کارت اصحاب مطبوعات را کف دست منِ جوان هجده‌ساله گذاشتند و من هم نامردی نکردم و وقتی دیدم امکان تماشای راحت فیلم‌ها را پیدا کرده‌ام، یک‌نفس بیش از پنجاه فیلم بخش مسابقه و خارج…

در میان فیلم های جشنواره که تاکنون به نمایش درآمده اند باید حساب فیلم غلامرضا تختی را جدا کرد، اثری که راوی زندگی جهان پهلوان تختی است.

حقیقت این است که چاره‌ای جز این نداریم. فیلم‌های جشنواره‌ی ملّی فیلم فجر را باید دید. سال‌هاست هیچ‌کس همه‌ی فیلم‌های جشنواره را نمی‌بیند؛ حتا آنها که می‌خواهند پنج‌دقیقه بعدِ شروع شدن فیلمی، یا حتا بعدِ تمام شدن تیتراژْ قیدِ دیدنش را بزنند، برای دیدن همه‌ی فیلم‌ها آماده نمی‌شوند.

بالاخره بعد از کش‌وقوس‌های فراوان، اسامی ۲۲ فیلم بخش سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر اعلام شد، فیلم‌هایی که نام سه کارگردان فیلم‌اولی در بین آن‌ها به چشم می‌خورد. کارگردان‌های پیشکسوت هم هستند، از فریدون جیرانی تا کیومرث پوراحمد.