کارولین هیلبرگ نوشته است: “یک زن می‌نشیند و خاطراتش را می‌نویسد و در این را نه فقط داستان زندگی خود را ثبت می‌کند بلکه زمان و مکانی را که ناپدید شده اند ثبت می‌کند.” مایل هستم به گفته فوق اضافه کنم که در مورد زنان خاطره نویس ایرانی، این زنان از جهانی نمی‌نویسند که گمشده…

از انقلاب بهمن ۵۷ به این طرف، شاهد آتشفشانی از انتشار کتاب‌های “خاطرات” توسط نویسندگان زن ایرانی بوده ایم. [نسخه انگلیسی این مقاله در ۲۰۰۴ منتشر شده و در آینده نسخه به روز شدۀ آن در همین سایت در دسترس خوانندگان علاقمند قرار خواهد گرفت.] بعضی از این این کتاب‌ها در ایران منتشر نشده اند…